آیات قرآن و روایات نورانی اهل بیت (ع) به ما می‌گویند اگر اهل شکر نباشیم نمی توانیم به مقصد برسیم... اصلی ترین نقطه ای که شیطان روی آن دست می‌گذارد تا ما را از آن مسیر منحرف کند، بی‌توجهی و غفلت نسبت به شکر است ... این را هم بگویم اگر اهل تشکر از بندگان خدا نباشیم، در حلقه بندگان شاکر خدا قرار نخواهیم گرفت... یعنی این بحث تشکر از دیگران را جدی بگیریم ... در حدّ یک تعارف یا آداب معاشرت عادی تلقی نکنیم.
تشکر هم دو حالت زبانی و عملی دارد... اصلی ترین تشکری که در عمل ما می‌توانیم از دیگران بکنیم این است که وظیفه‌مان را در مقابل آن‌ها انجام بدهیم. اصلی‌ترین وظیفه‌ای که ما در برابر اطرافیانمان داریم ایجاد آرامش در زندگی آن‌هاست. این آن وظیفه‌ای است که شاید همه وظیفه‌ها را زیر پر و بال خودش بگیرد. ایجاد آرامش یعنی مایه آرامش دیگران باشیم. این نکته‌ای کلیدی است.
بنده این‌طوری فکر می‌کنم بر اساس معارف ناب قرآن و اهل بیت (ع) اصلاً تعیین وظایف ما در برابر دیگران از طرف خدا با ملاک آرامش انجام می‌گیرد. یعنی چه؟ یعنی خدا می‌خواهد ما در رابطه‌مان با همدیگر به هم آرامش بدهیم و وظایف را بر اساس این تعریف می‌کنند. درست است که ما در آیه خیلی صریح داریم که فلسفه ازدواج را «لستکنوا الیها» معرفی می‌کند. آیه ۲۱ سوره روم. ولی انگار که این یکی از بارزترین نمونه‌هاست نه همه نمونه‌ها...
نه تنها نمونه. این‌طوری نیست که فقط مرد با زن آرامش دریافت کند و آرامش بگیرد. زن هم با مرد باید احساس آرامش کند. یک دوست از یک دوست. پدر و مادر، برادر و خواهر از همدیگر. حتی در رابطه پیامبر خدا (ص) با مردم این ایجاد آرامش، اعطای حس آرامش یک نکته است.
یکی از قشنگ‌ترین قصه ها درباره زندگی رسول خدا(ص) این است که دیدند یک جوانی دارد خدمت پیامبر (ص) می آید ولی می‌ترسد. این ابهت پیامبر (ص) او را گرفته بوده است. داریم که حضرت به سمت او رفتند و حتی دویدند...ردای حضرت از دوششان افتاد... رفتند این جوان را در آغوش گرفتند. گفتند چرا می‌ترسی؟ من که پادشاه نیستم. من پسر زنی هستم که گوشت خشکیده می‌خورد. یعنی من از طبقه معمولی جامعه هستم... با این کار آرامش در این جوان ایجاد شد. یعنی در رابطه ولی خدا با مردم عادی هم باز این آرامش یک دغدغه است. اصلاً یک قانون است.