یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد تولیدات شاخصی که درباره دانش‌آموزان در سینما و تلویزیون وجود دارد، از فیلم‌هایی همچون «خانه دوست»، «قصه‌های مجید»، «بچه‌های آسمان»، «خمره»، «من ترانه پانزده سال دارم» و «رنگ خدا» گرفته تا «ورود آقایان ممنوع»، «کودک و فرشته»، «بمب، یک عاشقانه»، «خورشید» و... که در سال‌های اخیر ساخته شده‌اند همه متعلق به نسل‌های قبلی است و کمتر فیلمی را می‌توان به یاد آورد که نسل‌های دهه‌های ۸۰ و ۹۰ را نمایندگی کند. شاید هم کمتر کسی متوجه این موضوع بود که نسل نوجوان امروز در صف ایستاده و منتظر است تا تصویر خودش را بیشتر از یک نقش فرعی بر پرده سینما ببیند.
گرچه فیلم «سیزده» به کارگردانی هومن سیدی را می‌توان جزو معدود آثاری به شمار آورد که داستانش حول محور پسر نوجوان محصلی از همین نسل دهه هشتادی می‌چرخد که درگیر مشکلات خانوادگی است و با چند جوان از خودش بزرگتر همراه ماجراجویی‌هایشان می‌شود. بیش از آن هر چه فیلم ساخته شده که نشانی از نوجوانان امروزی داشته، اساساً چیزی بیشتر از یک نقش فرعی و منفعل نبوده و مخاطبش را درگیر نکرده است.

نبود تعامل بین آموزش و پرورش و سینماگران
با این حال شاهدیم اتفاق‌های اخیر که در بطن آن شمار زیادی از نوجوانان را با خودش همراه کرد، تمام توجهات را به سمت نسلی برده که کمتر می‌توان ردپایی از آن‌ها در مناسبات فرهنگی و اجتماعی یافت و گویی غایب جدی تمام این سال‌ها نوجوانان دهه هشتادی بوده‌اند و سینما هم در پرداختن به آن‌ها موفقیتی نداشته است؛ چراکه احتمالاً فیلمسازان هم شناختی از آن‌ها و دغدغه‌هایشان ندارند و سراغی از این رده سنی نمی‌گیرند. علت دیگر را هم شاید بتوان در پروانه ساخت یا حتی نمایش آثاری با این محوریت جست‌وجو کرد. با این تصور که ممکن است فیلم‌نامه‌ها با ممیزی‌های جدی روبه‌رو شوند، نمونه آن فیلم «غیبت موجه» ساخته عباس رافعی است که داستانش درباره اتفاق‌های یک مدرسه در دوران کروناست اما به دلایلی نامعلوم به محاق رفته است.
گرچه یکی دیگر از دلایل عمده این کم‌کاری به وزارت آموزش و پرورش هم بازمی‌گردد و به اذعان بسیاری از فیلمسازان و تهیه‌کنندگان خبری از تعامل سازنده میان این نهاد مهم آموزشی با سینما وجود ندارد و شاید به همین دلیل است که امروز کمتر می‌توان فیلمی را یافت که درباره حال و هوای دانش‌آموزان و نوجوانان باشد. اما آنچه مسلم است ضرورت ارتباط و تعامل پیوسته میان نهادهایی همچون بنیاد سینمایی فارابی و حوزه هنری با آموزش و پرورش و روانشناسان اجتماعی است تا بتوان شاهد تولیداتی برای نسل امروز با دغدغه‌های آنان بود.

خبرنگار: صبا کریمی