به گزارش قدس آنلاین، دیوید آلمیدا، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، می‌گوید: چیزی در مورد پیر شدن وجود دارد که منجر به استرس‌های کمتری می‌شود. این مسئله می‌تواند انواع نقش‌های اجتماعی باشد که با بالا رفتن سن انجام می‌دهیم. به عنوان افراد جوان‌تر، ممکن است بیشتر درگیر شغل، خانواده و خانه باشیم، که همگی مواردی از استرس روزانه را ایجاد می‌کنند. اما با افزایش سن، نقش‌های اجتماعی ما بیشتر می‌شود و انگیزه‌ها تغییر می‌کنند. افراد مسن‌تر در مورد تمایل به حداکثر کردن و لذت بردن از زمانی که در اختیار دارند صحبت می‌کنند.

تیم تحقیقاتی از داده‌های مطالعه ملی تجربیات روزانه استفاده کرد که داده‌های جامعی مربوط به زندگی روزانه بیش از ۴۰۰۰۰ روز از زندگی بیش از ۳۰۰۰ بزرگسال در طول ۲۰ سال بود. بازه زمانی، از سال ۱۹۹۵ شروع شد. پاسخ دهندگان در زمان شروع مطالعه ۲۵ تا ۷۴ ساله بودند.

پاسخ دهندگان در مصاحبه‌های تلفنی شرکت کردند که میزان استرس روزانه را برای هشت روز متوالی ارزیابی می‌کرد. این ارزیابی‌های روزانه در فواصل زمانی تقریباً ۹ ساله تکرار شد و یک دفترچه خاطرات روزانه در طول ۲۰ سال ارائه شد.

محققان به کاهش اثرات استرس روزانه هم در تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده توسط افراد و هم در واکنش عاطفی آن‌ها به این عوامل پی بردند. به عنوان مثال، افراد ۲۵ ساله تقریباً ۵۰٪ از روزها عوامل استرس زا را گزارش کردند، در حالی که افراد ۷۰ ساله استرس را فقط در ۳۰٪ از روزها گزارش کردند.

علاوه بر کاهش تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده، محققان دریافتند که با افزایش سن، افراد واکنش عاطفی کمتری نسبت به استرس‌های روزانه نشان می‌دهند.

آلمیدا خاطرنشان کرد: استرس روزانه به طور پیوسته تا اواسط دهه ۵۰ کاهش می‌یابد. یک جوان ۲۵ ساله در روزهایی که یک عامل استرس زا را تجربه می‌کند بسیار بد خلق‌تر است، اما با افزایش سن، ما واقعاً متوجه می‌شویم که چگونه این قرار گرفتن در معرض استرس را کنترل کرده و کاهش دهیم.