به گزارش قدس آنلاین، در حالی که بسیاری از بزرگترین تظاهرات اقتصادی در اروپا از جمله در بلژیک، فرانسه، آلمان و اسپانیا برگزار شد، اعتراضات تقریباً در همه مناطق جهان نیز اوج گرفت.

در اکثر اعتراضات مربوط به تورم، شهروندان ناامید کشورها زیر پرچم یک اتحادیه کارگری، انجمن صنفی، حزب جناح چپ یا سازمان طرفدار اصلاحات تجمع کردند که دولت ها را وادار به رسیدگی به مشکلات گسترده در حوزه دستمزدهای پایین، نابرابری، یا فساد کند. این اعتراضات خواستار راه حل های گسترده دولتی مانند حمایت اقتصادی بیشتر از طبقه فقیر و کارگر یا وضعیت شغلی آنها بود. در تعداد کمی از این موارد مانند جمهوری چک، آلمان و مولداوی معترضان زیر پرچم یک حزب یا ائتلاف دست راستی تجمع کردند که از دولت خواستند موضع خود را در مورد افزایش قیمت سوخت و در نتیجه تشدید تورم و همینطور حمایت از اوکراین تغییر دهد.

تعداد تظاهرات به دلیل مشکلات اقتصادی در سال ۲۰۲۲ (آبی مشخصا به خاطر تورم، سبز به دلیل دیگر مشکلات اقتصادی)

اعتراضات اقتصادی در سال ۲۰۲۲ عموماً کوتاه مدت بود: تقریباً نیمی از آن ها یک هفته یا کمتر طول کشید، در حالی که کمتر از یک سوم آن ها بیش از یک ماه به درازا انجامید. این در حالی است که در چهار سال از پنج سال قبل از آن، تنها حدود ۲۰ درصد اعتراضات اقتصادی یک هفته یا کمتر به طول می انجامید.

توزیع مدت زمان اعتراضات اقتصادی در سال ۲۰۲۲ مشابه سال ۲۰۲۰ بود که ممکن است تصادفی نباشد. بحران های ملی می تواند باعث اعتراض شود، اما نه بحران های اقتصادی سال ۲۰۲۰ که مربوط به زنجیره تامین کالا و کمبود نیروی کار بود و نه بحران های ۲۰۲۲ که به دلیل افزایش قیمت سوخت و مواد غذایی اتفاق افتاد به راه حل های روشنی اشاره نمی کرد که بتواند قدرت ماندن معترضان در خیابان را ادامه دهد.

پیچیدگی اختلالات اقتصادی که انگیزه اصلی اعتراضات را فراهم می کند و دشواری هایی که دولت ها در پاسخگویی موثر به آنها دارند ممکن است توضیح دهد که چرا اعتراضات امسال که ۵۲ درصد آنها ناشی از مسائل اقتصادی بود موفقیت کمی داشتند. در کمتر از یک ششم اعتراضات بزرگ ضد دولتی که در سال ۲۰۲۲ انجام گرفت باعث شد که دولت سیاست مربوطه را اصلاح کند یا منجر به تغییر در بدنه حکومت ها شود.

تظاهرات شکل گرفته در سراسر جهان در ۲۰۲۲ به دلایل مشکلات اقصادی

سریلانکا و قزاقستان دو استثنای مهم در این موارد بودند. در اعتراضات گسترده و مداوم که در ماه مارچ در سریلانکا آغاز شد، در نهایت به برکناری رئیس جمهو یعنی گوتابایا راجاپاکسا، نخست وزیر این کشور ماهیندا راجاپاکسا و تمامی بیست و شش وزیر کابینه انجامید. در قزاقستان نیز معترضان، نورسلطان نظربایف، رئیس جمهور قزاقستان از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۹ که پس از آن نیز قدرت پشت پرده را در اختیار داشت را مجبور کردند تا از کنترل خود بر کشور دست بردارد. نظربایف در ژانویه از سمت خود به عنوان رئیس شورای امنیت استعفا داد.

این سطح پایین از نتایج قابل توجه در اعتراضات، بخشی از یک روند قابل توجه طولانی مدت در اعتراضات جهانی به شکل کلی آن است. اریکا چنووث، استاد دانشکده کندی هاروارد، در یک مطالعه گسترده در مورد جنبش‌های مقاومت مدنی طی دهه‌ها، به کاهش قابل توجه در اثربخشی چنین جنبش‌هایی در طول زمان اشاره می کند.

اگرچه بسیاری از اعتراض‌ها در سال ۲۰۲۲ ریشه در پویایی‌های بزرگ‌تر اقتصادی بین‌المللی داشت، تظاهرات در نقاط مختلف جهان در این سال به ‌جای اینکه محصول جنبش‌های بین‌المللی باشند، در ظهور و سیر ادامه خود به رویدادهای ملی پایبند بودند. به عنوان مثال، در سریلانکا با اینکه کاهش ارزش روپیه، افزایش شدید قیمت ها و کمبود گسترده کالاها از دلایل اعتراضات بود اما با این حال، ناامیدی عمیق ناشی از سال‌ها سوءمدیریت اقتصادی، به‌ویژه بدهی‌های این کشور بود که این جنبش را بسیار قدرتمند می کرد. در قزاقستان، معترضان نه تنها با برداشته شدن سقف قیمت گاز مایع که دلیل روی کاغذ اعتراضات بود مخالف بودند، بلکه با فقدان کثرت گرایی سیاسی و عدم تحمل مخالفان در این کشور شعله اعتراضات زبانه کشید.

مدت زمان تظاهرات های اقتصادی شکل گرفته در جهان

دولت های اقتدارگرا نیز در سال جاری بیش از سایر انواع دولت ها از خشونت مرگبار علیه معترضان استفاده کرده و در ۳۶ درصد اعتراض‌هایی که در چنین کشورهایی در سال ۲۰۲۲ روی داد این حکومت ها معترضان را کشتند. این سه برابر میزان حکومت کشورهای نیمه آزاد و شش برابر نسبت به حکومت کشورهای آزاد بوده است؛ مانند خشونت های مرگباری که علیه معترضان امسال در میانمار، سیرالئون، تاجیکستان و دیگر کشورها در آسیا شاهد آن بودیم.

تعداد تظاهراتی که با نتیجه مشخصی همراه بود

با این حال، دولت های اقتدارگرا از طیف گسترده ای از تاکتیک های سرکوبگرانه فراتر از خشونت کشنده برای سرکوب جنبش های اعتراضی استفاده می کنند. به عنوان مثال و به گفته دیده بان حقوق بشر، پس از تهاجم روسیه به اوکراین، پلیس روسیه در حین بازداشت معترضان از خشونت بیش از حد استفاده کرد و افرادی که در بازداشت بودند موارد تجاوز، شکنجه یا رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز را تجربه کردند. در چین، جایی که موج اعتراضات در شهرهای مختلف در اواخر نوامبر به دلیل ناامیدی‌های مربوط به محدودیت‌های شدید کرونایی در این کشور و فقدان آزادی‌های گسترده‌تر به راه افتاد، مقامات چینی با خشونت زنجیره تظاهرکنندگان را شکستند، معترضان مسالمت‌آمیز را دستگیر کرده و تلفن‌های آنان را برای جستجوی موارد ممنوعه مصادره کردند. همچنین این کشور برنامه ها و سانسورهای جدیدی را برای جلوگیری از مباحث آنلاین در مورد اعتراضات اعمال کرد.

مترجم: امیرمحمد سلطانپور