«فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی؛ فاطمه پاره تن من است...». بارها این حدیث را شنیده‌ایم و احتمالاً راحت از کنار آن گذشته‌ایم. در صورتی که اگر همین یک کلام از رسول رحمت و مهربانی برای امتش باقی مانده بود، در بزرگی و کرامت آن حضرت، کافی بود. این در حالی است که عظمت و شرافتِ سیده النساءالعالمین حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها را خود خدا به زیبایی در قرآن سروده است؛ «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ...».

کوثر؛ خیر فراوان در دنیا و آخرت، و جز برای فاطمه سلام‌الله‌علیها برای هیچ فردی در قرآن به کار نرفته است. از عجایب این سوره همین بس که همه عبارت‌های خاص آن، تنها یک بار در سراسر کتاب خدا آمده و جز در این آیات در هیچ آیه و سوره‌ای تکرار نشده است که این خود نشان از یگانگی و بی‌همتا بودن صدیقه اطهر سلام‌الله‌علیها است.

البته در سخن گفتن از شرافت و بزرگی آن بانوی دو عالم و سرآمدِ خلقت، اگر همه قلم‌های گیتی جمع شوند و کتاب‌ها بر آن بنویسند، همچنان از توصیفش عاجز خواهند ماند، اما مقصود از این وجیزه، اهانت بی‌شرمانه چند روز گذشته‌ی یکی از به اصطلاح چهره‌های ورزشی به آن نور مطلق الهی است.

هتاکی به ساحت قدسیِ ام‌الائمه علیهماسلام، اگر چه نخستین بار نبوده و تاریخ شاهد شقاوت و نامهری به خاندان مهر و رحمت بوده است، اما اینکه فردی که سال‌ها در مشهدالرضا و مجاورت فرزند با کرامت آن حضرت، تنفس کرده و به طبق گفته‌های گذشته‌اش، به آن امام همام اظهار ارادت داشته، چه می‌شود که در سقوطی دهشتبار، این چنین وادی انحطاط را یک‌شبه می‌پیماید -که شقی‌ترین افراد نیز از آن حذر می‌کنند- خود جای تأسف و سئوال است!

در روزهایی که مشهدالرضا پایتخت فرهنگی جهان اسلام معرفی شد، از طریق همکاری کوتاهی که با ستاد مشهد ۲۰۱۷ داشتم، با چند نفر از دوستان، مشغول تولید برخی محصولات متنی و بصری برای این ستاد شدیم و در همین راستا با برخی چهره‌های مشهدی به گفت‌وگو نشستیم. این چهره به اصطلاح ورزشی نیز در مصاحبه‌اش از مردم دعوت کرد برای حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام به مشهدمقدس سفر کنند و آرزو کرد که میزبان خوبی برای زائران حضرت باشیم! او آن روز به خواست خودش این حرف‌ها را زد اما حالا در ظلمی آشکار به خود، در شقاوت و اهانت به اهل‌بیت پیامبرِ رحمت علیهم‌السلام، گوی سبقت را از اشقیا ربوده و به صورت خورشید چنگ می‌زند! هرچند در این ماجرا نیز رد پای دشمنان هویداست و امروز بیش از هر روز دیگر ذات پلید خود و دشمنی با دین خدا را به طرق مختلف آشکار می‌سازند، اما آنکه بیش از همه زیان‌ و خسران دیده، بی‌شک همان هتاک بی‌آبروست.

او اگر فقط معنای لغوی نام زهرا را می‌دانست، شاید به خود اجازه نمی‌داد چنین بی‌پروا جسارت کند. زهرایی که سرچشمه نورها و واسطه هستی است.

این جسارت آشکار اگر چه آب در هاون کوبیدن دشمنان است، چرا که قرن‌هاست اشقیای زیادی بیهوده کوشیدند نام محمد و علی و فاطمه و اولاد معصومش (علیهم‌السلام) را به خیال خود از تاریخ بشر حذف یا بدنام کنند اما جز بدنامی و بدسرشتی ابدی خود و عاقبت و عقوبت سیاه، چیزی عایدشان نشد. با این وجود این بی‌حرمتی قطعاً پاسخ قاطع مسئولان را می‌طلبد تا آنها که تاریخ نتوانست ادب‌شان کند، فرجامِ کار زشت‌شان، تأدیب‌شان کند و درسی برای دیگر بدذاتان در قبح‌شکنی و آزار دلِ محبان اهل‌بیت‌علیهم‌السلام باشد.