به گزارش قدس آنلاین، فرشته اشتری اظهار کرد: آلزایمر جزو بیماری‌های دمانس محسوب می‌شود که به معنای زوال عقل است و فرد مبتلا، توانایی‌های مغزی مانند حافظه، پاسخگویی و توجه به محیط پیرامون خود را از دست می‌دهد. این بیماری به مرور زمان شدت می‌یابد و با ابتلاء به آن، حافظه بیمار از دست می‌رود. بیمار مبتلا به آلزایمر، توانایی یادگیری مباحث جدید را ندارد؛ حتی ممکن است مواردی را که به تازگی آموخته نیز فراموش کند. این بیماری سیر پیش‌رونده دارد، سطح آن ثابت نمی‌ماند و به هیچ‌وجه بهبود نمی‌یابد.

وی افزود: مهم‌ترین علامت ابتلاء به این بیماری، اختلال حافظه است، اما در مراحل اولیه، احتمال کامل مشهود بودن اختلال حافظه وجود دارد و با توجه به تغییر عکس‌العمل‌های فرد مبتلا، به نظر می‌رسد فرد نسبت به مسائل بی‌تفاوت شده است و عکس‌العمل خوبی نسبت به اتفاقات پیرامون خود نشان نمی‌دهد.

این متخصص مغز و اعصاب تصریح کرد: احتمال می‌رود فرد مبتلا به آلزایمر در مراحل اولیه این بیماری به درجاتی از بدبینی برسد و وسایل خود را گم کند: این علائم با پیشرفت بیماری افزایش می‌یابد و بیشتر خود را نشان می‌دهد. بسیاری اوقات ممکن است تصور شود فرد درگیر افسردگی یا اختلالات روحی‌وروانی شده، اما با گذشت زمان مشخص می‌شود همه بی‌تفاوتی‌ها، تغییر شخصیت‌ها و پاسخگو نبودن نسبت به اتفاقات رخ داده، به علت ابتلاء به بیماری آلزایمر است.

ابتلاء به بیماری آلزایمر در نوشتار و گفتار فرد تأثیرگذار است؟

وی ادامه داد: آلزایمر ابتدا در نوشتار و گفتار مبتلایان تأثیری ندارد، اما با پیشرفت بیماری، فرد به سطح بالایی از آن می‌رسد و همه توانایی‌های خود را از دست می‌دهد و حتی نوشتار و گفتار وی ممکن است دچار اختلال شود. افراد مبتلا به این بیماری، افرادی آرام هستند و فراموشی منجر به کاهش توان برقراری ارتباط آن‌ها با سایر افراد می‌شود.

اشتری خاطرنشان کرد: علل مختلفی در ابتلاء به بیماری‌های زوال عقل تأثیر دارد و ممکن است برخی تغییرات متابولیسم مانند ابتلاء به تیروئید، کمبود ویتامین B۱۲ یا برخی عفونت‌ها، منجر به ابتلاء به این بیماری شود، اما آلزایمر یک بیماری ژنتیکی است و برخی عوامل آن را تشدید می‌کند. به طور طبیعی با افزایش سن، مغز دچار پیری می‌شود و برخی سلول‌های مغزی به تدریج از بین می‌رود، اما در بیماری آلزایمر از بین رفتن و مرگ سلول‌های مغزی شدت بیشتری دارد.