سید محمد حسین جوادی با اشاره به اینکه مددکاری بیمارستان‌ها علاوه بر ابعاد اقتصادی در موضوعات اجتماعی هم به بیماران کمک می‌کنند، گفت: بر اساس مطالعات انجام شده کمتر از ۲۰ درصد خدمات مددکاران اجتماعی در حوزه حمایت اقتصادی است. بر اساس سند اعتبار بخشی بیمارستان‌ها، حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر و پرخطر بر عهده مددکاران اجتماعی است.

وی با اشاره به اینکه حمایت مددکاران اجتماعی از بیمار در بیمارستان‌ها شامل مجموعه‌ای از خدمات مثل ارزیابی روانی و اقتصادی، مشاوره فردی، آموزش خانواده، حمایت یابی، مداخله در بحران و... است، تصریح کرد: به طور کلی مددکاری اجتماعی بیمارستان، مدیریت مورد می‌کند و بیماران را چه هنگام بستری بودن و چه پس از ترخیص مورد حمایت قرار می‌دهند.

او درباره ارائه خدمات مددکاری اجتماعی، ادامه داد: بیمارانی که دچار کودک‌آزاری شدند، کسانی که تجربه خشونت خانگی دارند، بیمارانی که سوء مصرف مواد مخدر دارند، بیمارانی که اقدام به خودکشی کردند، مادران باردار پرخطر (مصرف کنندگان مواد مخدر)، کسانی که نزاع و درگیری داشتند، افراد بی‌خانمان،‌ کسانی که دچار اختلالات سایکوتیک هستند، بیماران مجهول‌الهویه، بیماران صعب‌العلاج و... نیازمند حمایت ویژه ترخیص و پس از ترخیص هستند که مددکاران باید آن را انجام دهند.

وی با تاکید بر لزوم حمایت‌های چندمنظوره مددکار از بیمار به ذکر مثالی پرداخت و توضیح داد: مثلاً در یک مورد اقدام به خودکشی سه نفر شامل روانپزشک، مددکار اجتماعی و روانشناس باید بیمار را بررسی کنند چون موضوع خودکشی تنها معضل جسمی نیست و ابعاد روانی هم دارد پس باید مسائل خانوادگی او را هم شناسایی و برطرف کنیم.

یا در موارد کودک آزاری هرچند که تعداد خدمات پایین‌تر است اما کار بیشتری می‌برد. در سال ۱۴۰۰ بیش از۶۵۰۰ مورد کودک‌آزاری را در مددکاری‌های بیمارستانی ساماندهی کردیم که شاید عدد آن از بقیه کمتر است اما بسیار پیچیده و سخت است.

وی افزود: این نوع خدمات به این دلیل سخت است که باید با ساختار قضایی، سیستم حمایتی و... هماهنگ باشیم تا یک مورد کودک آزاری ساماندهی شود. یا برای مثال در مورد موارد بی‌خانمان و مجهول‌الهویه سال قبل بطور مشترک نزدیک به ۴۰ هزار مورد ساماندهی شدند.