امروز نشست دو روزه ایی به ریاست دبیر کل سازمان ملل و با مشارکت نمایندگان ویژه کشورها با محوریت افغانستان در دوحه قطر آغاز به کار می کند؛ اجلاسی که ظاهرا قرار است پشت درهای بسته و البته در غیاب طالبان برگزار شود. اما در مورد هدف سازمان ملل از برگزاری نشست باید گفت که با استناد به اظهارات سخنگوی این نهاد، تجدید و تقویت تعاملات بین المللی و دستیابی به یک "مسیر پایدار رو به پیشرفت" در رابطه با افغانستان را می توان بنیان برگزاری آن توصیف کرد. با این حال این نکته روشن است که هدف اصلی یافتن راهکاری برای برون رفت سازمان ملل از بن بستی است که در نتیجه ممنوعیت اشتغال زنان از سوی طالبان ایجاد شده و در عمل به توقف اغلب برنامه های امداد رسانی نهادهای بین المللی، منجر شده است. در چنین شرایطی سازمان ملل تصمیم می گیرد تا با برپایی نشست دوحه، در سایه یک تعامل و هم اندیشی جهانی، زمینه خروج هر چه سریعترسازمان ملل از این بحران را مهیا سازد.

اما از هنگام اعلام برگزاری نشست تا کنون، رخدادهایی بوقوع پیوسته که اهمیت اجلاس و همچنین چشم اندازهای موفقیت آن را بسیار کمرنگ ساخته است. در نخستین گام اظهارات تا حدی ناشیانه "امینه محمد"، معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در مورد احتمال مطرح شدن بحث شناسایی رسمی طالبان در دوحه، چنان موجی از فشارها و مخالفتها را در درون و برون افغانستان برانگیخت که عملا سازمان ملل را به سوی انکار کامل هر گونه بحث بر سر این موضوع و احتمالا حتی به عدم دعوت از طالبان برای مشارکت در این نشست، سوق داد. بدین ترتیب در غیاب طالبان و در فضایی به شدت احساسی که مقامات سازمان ملل برای هر گونه امتیاز دهی به طالبان و معامله بر سر حقوق زنان، به شدت تحت فشار قرار دارند؛ انتظار خروجی موفق از این نشست بسیار دور از ذهن به نظر می رسد.

اما تصویب قطعنامه 2681 شورای امنیت در آستانه برگزاری این اجلاس را می توان دومین رخداد و در واقع در حکم تیر خلاصی برای موفقیت نشست در نظر گرفت. این قطعنامه با محکومیت صریح و موکد اقدامات طالبان در قبال زنان، به نوعی به اعضاء نشست دوحه در مورد هر گونه معامله و امتیاز دهی به طالبان هشدار داده و مسیر مذاکرات دوحه را برای آنها ترسیم کرد. این دقیقا همان نکته ایی است که سید رسول موسوی از مقامات وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی به آن اشاره می کند:"ابتکار دوحه پس از قطعنامه شورای امنیت که از سوی کشور امارات متحده عربی پیشنهاد شد، به حاشیه رفت و یا مسیرش تعیین شد.بعد از قطعنامه 2681 حرف و تصمیم جدی در دوحه نخواهد بود."