به گزارش قدس خراسان، «محله نجف یا نوده حدوداً بیش از ۴۵ هزار نفر جمعیت دارد، این فضای ورزشی شامل دو زمین چمن مصنوعی و دو زمین آسفالت است که قرار بود در اختیار مردم قرار گیرد. در زمان انتخابات شورای شهر این قول را دادند اما متأسفانه از زمانی که زمین چمن تکمیل شد، گفته شده به بخش خصوصی واگذار می‌شود و ما نگران هستیم که اگر بخش خصوصی اینجا را در اختیار بگیرد قیمت‌های بالایی تعیین کنند که در توان پرداخت مردم این محله نباشد» این‌ها بخشی از صحبت‌های رئیس شورای اجتماعی محله است.
در سومین گزارش از سری گزارش‌های روایت محله به نوده یا نجف آمده‌ایم تا تریبون مردمی باشیم که برای رساندن صدای خود به مسئولان هنوز به رسانه‌ها امیدوارند.
معبر اصلی این محله توس ۶۵ است اما در ابتدای ورود بنا بر پیشنهاد مردم به توس ۶۳ می‌رویم تا ببینیم ماجرای زمین ورزشی که این قدر نگرانشان کرده چیست؟
زمین چمن شرمنده اهالی است!
ابتدای شهید مشهدی ۲۰، کنار زمین ورزشی جمعیتی بیش از ۵۰ نفر از زن و مرد، بچه و پیر و جوان منتظرند، حرف‌های رئیس شورای محله را که می‌شنویم دائم صدای تأیید و توضیحات بیشتر از درون جمعیت به گوش می‌رسد.
بعضی‌ها از فقرشان می‌گویند و نگرانند که فردا سهم فرزندانشان که در زمین‌های خاکی گاه مسی و رونالدو می‌شوند و گاه علی دایی و خداداد عزیزی بشود حسرت بازی در این چمن. قفل بزرگی که روی در زمین چمن شرمنده دست و پای زخمی و پرخاک بچه‌ها و جوانان عشق فوتبال محله است را نشانم می‌دهند و تا بخواهیم به خودمان بیاییم می‌بینیم یک ساعت است داریم از نگرانی‌های اهالی از بی‌نصیب ماندن از این مجموعه ورزشی می‌شنویم.
شهرداری روی درآمد زمین‌های چمن حسابی باز نکرده است
معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری منطقه۲ که در کنار ما مخاطب گلایه مردم است توضیح می‌دهد: مساحت زمین ورزشی که مشاهده می‌کنید ۳هزار مترمربع است و کاربری‌اش تجاری بود اما به خاطر درخواست اهالی در جلسات مختلف این موضوع را پیگیری کردیم و به کاربری ورزشی تغییر داده‌ایم.
یوسف‌زاده با بیان اینکه تا پایان اردیبهشت ماه مزایده این زمین مشابه سایر زمین‌های چمن سطح شهر برگزار می‌شود، می‌گوید: نگاه ما اصلاً درآمدزایی نیست، در یکی از محلات، زمین چمن را به مبلغ ۱۵ میلیون تومان اجاره دادیم و طی چهار سالی که دست پیمانکار بوده تقریباً ۶۰ میلیون تومان برای شهرداری درآمد داشته در حالی که سال گذشته ۶۰۰ میلیون تومان هزینه تعویض چمن در آنجا انجام دادیم.
او در خصوص نگرانی اهالی در مورد تعیین متصدی زمین اظهار می‌کند: نگاه ما این است که زمین‌های چمن باید یک متصدی داشته باشد و حقوق آن شخص از این مبلغ تأمین شود و برای شهرداری هیچ درآمدی ندارد.
اهالی برای ترافیک توس ۶۵ راه حل دارند
با چند تن از اهالی و اعضای شورای محله راهی انتهای توس ۶۳ می‌شویم، به جایی می‌رسیم که آسفالت تمام می‌شود، می‌گویند ببینید از اول توس ۶۳ تا شهید مشهدی ۴۰ آسفالت انجام شده و بقیه این مسیر تا کارخانه عالیس خاکی است چون شهرداری می‌گوید در محدوده شهری نیست.
حرف حسابشان این است که با توجه به اینکه خیابان اصلی محله یعنی توس ۶۵ دارای ترافیک سنگینی است و این موضوع موجب دعوا و کشمکش زیادی می‌شود اگر شهرداری امتداد توس ۶۳ را تا جایی که متصل به انتهای توس ۶۵ می‌شود آسفالت کند، تردد دو روستای کوشک مهدی و قلعه‌نوری از این معبر انجام می‌شود و بار ترافیکی در توس ۶۵ کم می‌شود.
اهالی اینجا نه کارشناس ترافیک هستند و نه چنین ادعایی دارند، آن‌ها مردم نجیبی هستند که شبانه‌روز مشکلات را با تمام وجودشان درک می‌کنند و با تجربه خودشان راه حل می‌دهند و به نظرم وقت آن رسیده که مشارکت دادن مردم محلی در تصمیم‌ها و برنامه‌ها از شعار فاصله بگیرد و همه مسئولان به آن توجه بیشتری داشته باشند.
زمین درمانگاه به گروگان گرفته شد
از انتهای همان مسیر خاکی همراه اهالی به جایی می‌رسیم که می‌گویند بخشی از قبرستان قدیمی بوده و حالا وقف درمانگاه است و در حالی که خیّر برای ساخت درمانگاه هم پای کار آمده اما معارضی پیدا شده که بدون هیچ سند و مدرکی مدعی است زمین متعلق به اوست و جلو کار را گرفته است. معارضی که اهالی حتی می‌ترسند جلو دوربین ما از او حرف بزنند!
آسفالت ۴۰تکه و جدول‌هایی که بر تن نجف ۳۰ زار می‌زند
پس از طی مسافتی در معابر کم‌عرض و شلوغ که با عبور یک خودرو مسدود می‌شود و مملو از آلونک‌های سست و بی‌پایه‌ای است که سرپناه ساکنان شده‌اند و آدم می‌ترسد حتی از زیرشان رد بشود، به مسجد ۱۴معصوم(ع) در نجف ۳۰ می‌رسیم. معبری کم‌عرض و شلوغ با آسفالتی شبیه لحاف ۴۰تکه و جدول‌هایی که بر تن این کوچه زار می‌زند!
حجت‌الاسلام پیرانی، امام جماعت مسجد می‌گوید: عمر این آسفالت به حدود ۴۰ سال پیش برمی‌گردد، زمانی که اینجا هنوز روستا بوده است و با مشارکت مردم و بخشداری وقت آسفالت شد و پس از آن دیگر روکش جدید نشده است. طی این سال‌ها برای موارد مختلفی مثل طرح اگو، تعویض لوله اصلی انشعاب آب و موارد خدماتی دیگر حفاری و کنده‌کاری صورت گرفته و تبدیل به یک آسفالت صدپاره و ناهموار شده است.
یکی از بانوان ساکن در محله می‌گوید: این جدول‌ها سالم بود، اما شهرداری آمد تعویض کرد و کار نصف‌ونیمه مانده که می‌بینید چه وضعی دارد. گفتند آسفالت را تا سطح جدول انجام می‌دهند اما نصفه مانده و رفته‌اند.
رئیس شورای اجتماعی محله هم در تأیید گلایه‌های اهالی از وضعیت جدول‌ها می‌گوید: حرف همه مردم این است که ما جدول نمی‌خواهیم همان آسفالت را روکش کنند بهتر است، جدولی که وضعیتش این طوری باشد و به خاطر اختلاف سطح با پیاده‌رو و معبر به جای انتقال آب موجب تجمع آب و لجن شود، چه فایده‌ای دارد؟
مردی جلو می‌آید و می‌گوید: از طرف شهرداری هیچ خدماتی در معابر فرعی این محله ارائه نمی‌شود، حتی زباله‌ها را از این معابر جمع‌آوری نمی‌کنند. زمین‌های رها شده هم عصرها و شب‌ها پاتوق معتادان، موادفروش‌ها و اراذل و اوباش شده است و کم‌نوری معابر را هم که به این بدبختی‌ها اضافه کنید خودتان متوجه می‌شوید زن و بچه مردم شب‌ها در این معابر امنیت ندارند.
یکی دیگر از اهالی اضافه می‌کند: حتی یک عابر بانک اینجا نیست، دبیرستان دخترانه در کنار قبرستان قدیمی هم محل جمع شدن اراذل و اوباش است موقع تعطیلی مدرسه باید باشید و ببینید چطور مزاحم دختران می‌شوند.
گلایه از حمل و نقل عمومی
رضایی مردی حدوداً ۵۰ ساله و از اهالی قدیمی این محله از حمل و نقل عمومی گلایه می‌کند و می‌گوید: فرماندار به این محل آمد و صحبت کردیم قرار شد پنج ون اینجا بگذارند که دو تا به قاسم‌آباد و سه تا به میدان فردوسی برود اما چنین اتفاقی نیفتاد؛ در حال حاضر ۱۲ اتوبوس گذاشته‌اند برای خط ۲۰۴ اما فقط پنج تایش سالم است و پاسخگوی نیاز این محله پرجمعیت نیست.
بحث امنیت و حضور اراذل و اوباش مسلح به سلاح سرد و گرم هم از موضوعات پررنگی است که اهالی در بین حرف‌هایشان به آن اشاره می‌کنند.
مصوبه‌ای که راه مسجد را باز نکرد
در بین گپ و گفت با اهالی به مسجد امام حسین(ع) در نجف ۸ می‌رسیم، مسجدی که هنوز تکمیل نیست اما امورات مذهبی و فرهنگی در آن لنگ نمی‌زند، این طور که رئیس شورای اجتماعی محله می‌گوید کلنگش سال ۹۴ به زمین خورده است.
رحمتی توضیح می‌دهد: در سال ۹۶ برای باز شدن مسیر راه ۴۰۰ خانوار به این مسجد و مجموعه فرهنگی، با شورای شهر و شهرداری منطقه نامه‌نگاری کردیم و در نهایت در شورا مصوب شد شهرداری منطقه این پنج ملک را تملک کند تا مسیر باز شود اما پس از ۶ سال هنوز به سرانجام نرسیده و این در حالی است که در طرح تفصیلی هم این محل، معبر است.
آلونک‌هایی بی‌استحکام روبه‌روی مسجد و کودکانی که در خاک‌ها و نخاله‌ها در حال بازی هستند نظرم را جلب می‌کند؛ رحمتی که متوجه می‌شود همان طور که مسیر نگاهم را با گام‌های آرام طی می‌کند وقتی به کنار این بناهای بی‌استحکام می‌رسد، می‌گوید: یکی از مشکلات و معضلات عمرانی محله ما ساخت و سازهای غیرمجاز و بدون استحکام است، مالکان این زمین‌ها یکی دو نفر بودند اما شهرداری این افراد را مکلف نکرد که زمین‌ها را تعیین تکلیف کنند و خودشان زمین‌ها را به صورت غیرمجاز در قطعات ۵۰ متری و حتی ۴۰ متری تقسیم کردند و به افراد ضعیف فروختند و آن‌ها هم شبانه به ساخت چنین بناهای غیرمستحکم و خطرناکی بدون فونداسیون اقدام کردند.
خبرنگار: معصـومـه مـؤمـنیـان
نظر شما