این عقب‌نشینی بزرگی از سوی پاشینیان محسوب می‌شود، اما آیا این مسئله می‌تواند به حل تنش در قفقاز منجر شود؟ پیش از هر چیز باید توجه داشت امروز یعنی پس از جنگ با باکو شرایط سیاسی و اجتماعی در ارمنستان نسبت به گذشته متفاوت‌تر شده و بسیاری از پژوهشگران و اندیشمندان و افراد  صاحبنظر مشروعیت دولت نیکول پاشینیان را قبول ندارند. حتی دیاسپورای ارمنی (جامعه ارمنیان پراکنده) در غرب از جمله آمریکا این مشروعیت را زیرسؤال می‌برند. در ماه‌های گذشته پاشینیان طرح صلحی  در قفقاز جنوبی  مطرح کرد که این  طرح از سوی مردم  ارمنستان غیرقابل قبول و غیرمنطقی بیان شده و اظهارنظر اخیر وی نیز بی‌تردید با واکنش‌های منفی داخلی روبه‌رو شده و حل تنش را با تردیدهایی مواجه می‌کند.

از سوی دیگر، مهم‌ترین بازیگردان و شخصیت اصلی در منطقه قفقاز جنوبی، جمهوری اسلامی ایران است. اگر مسئله صلح و حل‌وفصل سیاسی مطرح باشد ایران تنها کشوری است که می‌تواند بر آن اثرگذار باشد. البته باید توجه داشته باشیم مرزهای شمال غربی ایران و به‌خصوص مرزهای مشترک ایران و ارمنستان به عنوان پاشنه آشیل جدی کشورمان از سوی جمهوری آذربایجان و رژیم صهیونیستی تهدید امنیتی و مورد اشاعه تفرقه‌افکنی‌هایی مانند پان‌ترکیسم و پان‌کردیسم قرار خواهد گرفت. در این بین با وجود اظهارنظر اخیر پاشینیان، موضوع کریدور ادعایی زنگزور از سوی باکو همچنان یک مسئله چالش‌برانگیز است. مرز ارمنستان تنها نقطه‌ای است که جمهوری اسلامی می‌تواند از طریق آن با کشورهای اروپا ارتباط  داشته باشد و قطع آن، مسئله‌ای امنیتی و راهبردی برای کشورهای منطقه از جمله ایران است. ما باید متوجه باشیم طرف آذربایجانی با تحریکات ترکیه، رژیم صهیونیستی و غرب به‌طور تمام‌عیار روی توسعه و پیشروی و تجاوز هرچه بیشتر به خاک ارمنستان  به‌خصوص دالان زنگ وار متمرکز شده و این ضد منافع ملی و امنیت ایران است. باوجود همه موشدوانی‌ها جمهوری اسلامی همواره با نگاه صلح‌طلبانه خود، طرف‌های درگیر در منطقه قفقاز را به سازش دعوت کرده است، اما درباره مسئله دالان زنگزور دید ایران کاملاً بر اساس منافع و امنیت ملی خواهد بود. خط قرمز ایران در منطقه قفقاز، دالان زنگزور است.