در میانه بن بست جنگ در جبهه جنوبی و در دو استان دونتسک و لوهانتسک، هفته پیش خبری از حمله به چند روستا در منطقه مرزی روسیه در بلگورود منتشر شد. در ادامه روز گذشته خبرگزاری رویترز به نقل از «رومن استارووُیت» فرماندار ایالت کورسک از کشته شدن یک کارگر ساختمانی در نتیجه حملات اوکراین به روستای مرزی «پخووو» روسیه خبر داد. هرچند رسانه های غرب تلاش دارند گروهی تحت عنوان «سپاه داوطلبان روس» به عنوان مخالفان پوتین را پشت پرده این حملات معرفی کنند اما واقعیت آن است که این دست اقدامات که خط قرمز مسکو است ممکن نیست بدون اجازه اوکراین و غرب صروت گیرد. حال پرسش این است که هدف از انجام این تهاجمات چیست؟

به نظر می رسد این رویارویی و حمله در حوزه جنگ روانی قابل فهم است. جنگ روانی در حقیقت مکمل جنگ نظامی شناخته می شود. ما در این نبرد، ساختن ایماژ (تصویر) و تصوری که در حوزه نظامی اتفاق افتاده است را ملاحظه می کنیم این تصویرسازی در برابر دشمن است که رخ داده است. ایماژی که اوکراین علاقه مند است از خود نشان دهد سطوح مختلفی دارد که تصویر نظامی، استراتژیک و سیاسی بخش هایی از آن هستند. بویژه این تصویر سازی از بعد سیاسی اهمیت بالایی دارد. تلاش کیف از این نمایش قدرت مخابره پیام ترس به طرفی روس است تا مردم این کشور را ترسانده و علیه پوتین بشوراند. نکته مهم دیگر این است که دولت اوکراین هر کدام از اعملیات ها را بر عهده نمی گیرد و جالب آنکه عملیات از طرق اقدامات شبه نظامی یا پهپادهای ناشناس صورت می گیرد. حتی ایالات متحده هم همراهی در این قضایاها را رد کرده است. هیچ فضای رسمی و دولتی به شکل شناخته شده مسئولیت این عملیات را برعهده نمی گیرد و تنها تلاش برای انتقال پیام به روسیه است.

از سوی دیگر نزدیک شدن به خط قرمزهای مسکو و تغییر جبهه جنگ از عزم جدی زلنسکی برای بازپس گیری سرزمین هایش اوکراین حکایت دارد. نمایش قدرت زلنسکی خیزی برای ایجاد موازنه منفی به ضرر روسیه است. همچنین تلاشی در راستای بازدارندگی است و تلاش دارد به پوتین این هشدار را بدهد که اوکراین اگر بخواهند این امکان را دارد که آتش را به خاک روسیه بکشاند .