به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عمومی موزه سینما، چهارمین جلسه از کارگاه «خلق ایده،ساخت فیلمنامه» با حضور علی اکبر قاضی نظام عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.

در ابتدای جلسه قاضی نظام درباره نحوه نگارش اصولی فیلمنامه توضیح داد و در ادامه گفت: هنر باید زیبا ومتعالی بیان شود نه اینکه زیبا ومتعالی باشد.صحنه را تغییر مکان وگذشت زمان ایجاد میکند صحنه قسمتی از داستان است که مکان ثابت وژمان پیوسته باشد. از نظر زمانی باید دوجانبه را در سینما در نظر بگیریم یعنی گذشت زمان در جریان صحنه وگذشت زمان بین دوصحنه.

این فیلمنامه‌نویس با بیان اینکه فیلمنامه به مثابه یک تحقیق می ماند، افزود: همچنان که در تحقیق محقق فرضیه ای را دارد که در پایان اثبات یا نفی می شود در فیلمنامه هم فیلمنامه نویس نیز یک بن اندیشه دارد که در صدد اثبات آن است.

وی ادامه داد: ایجاز در نگارش طرح وصحنه ها وسکانس ها و نهایتا فیلمنامه و دیالوگ نویسی بسیار مهم است. تا زمانی که می توانیم با تصویر حرف بزنیم و شخصیت های خود را معرفی بکنیم باید از دیالوگ نویسی پرهیز کنیم. .باید توجه داشت که نقطه شروع فیلمنامه آشفتگی است ونقطه پایان فیلمنامه تعدیل است.

در ادامه این جلسه فیلم یکی از دانشجویان نشان داده شد و دانشجویان نقطه نظرات خود رابه بحث گذاشتند.

در پایان قاضی نظام به همراه دانشجویان از موزه سینما بازدید کردند و دانشجویان تاملی بر تاریخ سینمای ایران، وسایل و ابزار فیلمبرداری و صدابر داری و تدوین داشته و فیلم کوتاه ورود سینما به ایران را دیدند.

یادآور می شود؛ علی‌اکبر قاضی‌نظام، فیلم‌نامه‌نویس در سال ۱۳۳۶ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. وی از پایان تحصیلات متوسطه به مدت چهار سال فعالیت تئاتری داشته و در سال۱۳۶۳ وارد دانشکدهٔ صدا وسیما شده و تحصیلاتش را در رشتهٔ فیلمنامه‌نویسی در سال ۱۳۶۷ به اتمام رسانده‌است.

از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۸ در بخش فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی عضویت داشته و پس از اتمام تحصیلاتش در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو شورای طرح و برنامهٔ گروه کودک ونوجوان مشغول کار شده‌است.