به گزارش قدس آنلاین؛دهه هفتاد وقتی هنوز خبری از فضای مجازی نبود، وقتی تلویزیون بازی‌های لیگ آزادگان را به صورت زنده پخش می‌کرد، پشت دروازه‌های دو تیم پارچه ای سفید رنگ با یک شعار کوتاه به چشم می‌خورد:« دشمن ورزش اعتیاد»

از آن روزها خیلی می‌گذرد اما همچنان این شعار از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر در جامعه مطرح می‌شود و هنوز این جمله معروف در کنار زمین های های فوتبال در معرض دید همگان قرار دارد اما آیا با این شعار اعتیاد ریشه کن شد؟!

برای رسیدن به این پاسخ می‌تواند وقتی بازی‌های استقلال و پرسپولیس در لیگ برتر یا لیگ قهرمانان آسیا در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود دقایقی به جایگاه خبرنگاران بروید تا متوجه شوید زیر پوست سکوهای ورزشگاه چه می‌گذرد، دود سیگار، گل و .... چنان در فضای استادیوم آزادی پیچیده که اصلا باور پذیر نیست، درست زیر همان تابلوهایی که به جوانان توصیه کرده ورزش دشمن اعتیاد است!

از فضای ورزشگاه کمی فاصله بگیریم، در شهر نیز اوضاع تعریف آنچنانی ندارد،با وجود آنکه به لطف شهرداری‌ها تابلوهای تبلیغاتی در هفته مبارزه با مواد مخدر به تسخیر پیام های ضد اعتیاد در می‌آیند کافیست به نخستین سوپرمارکت و کیوسک مطبوعاتی که بیشتر از روزنامه فروشی مشغول فروش دخانیات و ملزومات آن هست سری بزنید و درخواست دخانیات کنید که در کوتاه ترین زمان و احتمالا ارزان ترین مبلغ هم دخانیات و هم مخدرات را به دست بیاورید.

در حالی که اگر قصد مراجعه به یک باشگاه ورزشی ساده و معمولی را داشته باشید بایستی ماهیانه مبلغ یک میلیون تومان به عنوان شهریه پرداخت کنید تا ساعتی فعالیت ورزشی داشته باشید، البته این مبلغ کمترین نرخ ممکن برای ورزش کردن در یک باشگاه کاملا معمولی است، اگر بخواهید برای خود مربی بگیرد و از مکمل‌های استاندارد استفاده کنید بایستی رقمی حدود سه و نیم میلیون تا چهار میلیون تومان در ماه در نظر بگیرید!

حتی اگر قصد ورزش در رشته بدنسازی را نداشته باشید، بازهم زیاد مدل پرداختی شما فرقی ندارد، شما برای نام نویسی در یک کلاس ورزشی نظیر تنیس، شنا، سوارکاری، فوتبال، والیبال و .... نیز بایستی میانگین رقمی حدود یک میلیون تا پنج میلیون تومان در ماه در نظر بگیرید چون هزینه باشگاهداری به شدت افزایش یافته و اکثریت قریب به اتفاق هیئت های ورزشی برای اینکه فضاهای ورزشی را در اختیار داشته باشند رقم های هنگفتی را به عنوان اجاره به اداره کل ورزش و جوانان پرداخت می کنند تا چرخ ورزش به قول مدیرانش بچرخد!

نکته جالب اینجاست که کارشناسان امر رقم اجاره را مشخص می‌کنند و کارشناسان اداره کل ورزش و جوانان با در نظر گرفتن این موضوع رقم اجاره سالیانه را اعلام می کنند، حالا تصور می کنید با این اوضاع و احوال آیا همچنان می توان امیدوار بود که ورزش دشمن اعتیاد باشد؟

شاید مدیران دستگاه های ذی ربط ادعا کنند لازم نیست حتما برای ورزش کردن پول پرداخت کنید، می توانید ورزش های همگانی را انتخاب کنید، برای این مساله نیز قطعا و حتما پول لازم است، چون یک فرد برای پیاده روی که هیچ هزینه ای نیاز ندارد بایستی یک جفت کفش ورزشی و لباس مناسب تهیه کند که معمولی ترین لباس موجود در بازار متوسط بین یک میلیون پانصد هزار تومان تا پنج میلیون تومان نیاز دارد و عمر مفید آن نهایت شش ماه کمتر است از این رو حتی شما برای پیاده روی نیز نیاز به پول دارید!

ای کاش مدیران و متولیان مبارزه با مواد مخدر با چنین شرایطی به جای بالا بردن هزینه ورزش برای مردم به فکر ارزان کردن نرخ ورزش می افتادند تا شاید به معنای واقعی کلمه ورزش دشمن اعتیاد می شد اما اگر سری به آمار واقعی جامعه بزنند می بینند نسل جوان متاسفانه بیشتر از آن که رغبت به فعالیت های ورزشی داشته باشند به سمت خلاف آن می روند چون نرخ تهیه و تامین آن به مراتب پائین تر است!