به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، متن پیام صابری که اسفند 1397 به کشور همسایه تاجیکستان اعزام شد و هم اکنون ماموریتش پایان یافته، به شرح زیر می‌باشد:

اکنون که روزهای پایانی مأموریتم به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در کشور هم فرهنگ و هم زبان تاجیکستان، به شتاب از راه فرا می رسد؛ پِژواک و طنین این  بیت پر شَهد و شِکّر مولانا جلال الدین بلخی، مرا  بیاد دوران پر ارج و ارز همدلی، دوستی و مهر مردمان نجیب و بزرگ منش تاجیک می اندازد.

حقیقتا جایگاه این سرزمین باشکوه و مردمان نستوه تاجیک، نزد ما ایرانیان همان است که مولانا گفت:

از "منِ" ما "من ترند "

به رغم فراز و فرود سده های پیشین، مردمان این سرزمین کهن بنیاد، هرگز پیوندهای دیرین و شیرین خویش را با سرزمین نیاکانی ایران‌زمین نگسستند و به روش های گوناگون، ریسمان فرهنگ و هویتِ خویش را با حوزه زبانی و تمدنی خویش پیوستند.

از این رو میان ایران و تاجیکستان هی" دویی "و "مایی و تویی" نیست؛ هرچه هست یگانگی و یکرنگی است!

گفت اینک چون منی؛ ای من درآ

نیست گُنجایی، دو من در یک سرآ

نیست سوزن را، سر رشته دو تا

چون که یکتایی، در این سوزن درآ

باری؛ در دوران قریب به پنجسال که ما را وقتِ خوش بود؛ بسیار کوشیدم تا آبشخورِ شیرین دوستی دو کشور تمدن ساز ایران و تاجیکستان بیش از پیش روان و زلال شود.

بی گمان کامیابی در این مسیر، بدون یاری گرانمایگان و محتشمانِ ورجاوند هر دو کشور محقق نمی شد.

فرجام سخن را با قلبی پر از تپش و دلتنگی؛ با کلام زیبا و سزاوارانه شاعر فقید و بلند آوازه تاجیک زنده یاد "استاد لایق شیرعلی" آراسته می گردانم؛

امید که به مدد دادار بلند؛ درخت تناور و گَشَن بیخِ دوستی و پیوند دو کشور سرافراز ایران و تاجیکستان، هر روز خرم ترُ و سبزترُ و شاداب تر باشد و از گزند اهرمنان و نَژند دُژخیمان ایمن و محفوظ بماناد.

عطای فضل یزدانی

که باجمع و پریشانی

تپد با هم؛ تند با هم

دل تاجیک و ایرانی

به تاجیک و به ایرانی

محبت باد ارزانی

صداقت باد؛ نجابت باد؛ شهامت باد ارزانی

همواره سلامت و پیروز باشید- بدرود

انتهای پیام/