به گزارش قدس آنلاین به نقل از برنا، طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی ارزش تجارت LNG در سال گذشته دو برابر شد و به ۴۵۰ میلیارد دلار رسید. این بازار جذاب شرکت های چینی را متقاعد کرده تا با توسعه تجارت خود در حوزه LNG به طور جدی وارد این حوزه شوند. به طوری که چینی‌ها قراردادهای بلندمدت LNG را با قطر و ایالات متحده حدود ۵۰ درصد افزایش داده و از انتهای سال ۲۰۲۲ به بیش از ۴۰ میلیون تن متر در سال (mtpy) رساندند.

نمودار ۱: تغییر روند ارزش تجارت LNG از سال ۲۰۱۸

البته بلند پروازی چینی‌ها ادامه دارد و قصد دارند با گسترده‌تر کردن تامین کنندگان خود، واردات گاز را از عمان، کانادا و موزامبیک افزایش دهند.چنانچه بسیاری از صاحب نظران معتقدند که چینی‌ها در حال تغییر پارادایم از واردکنندگان به تاجر هستند.

نمودار۲: واردات گاز چین از سال ۲۰۱۵

پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۶، شرکت‌ های چینی بیش از ۱۰۰ میلیون تن در سال LNG خریداری کنند به طوری که تا سال ۲۰۲۳ قراردادهای بلند مدت چین به چهار برابر ایالات متحده آمریکا خواهد رسید. اقدام چین از این جهت مهم به نظر می‌رسد که این کشور اهمیت تجارت گاز را درک کرده و در راستای تاجر می‌خواهد عرض اندام کند

با این حال تجارت گاز یکی از ابزار مهم درآمدزایی برای ایران نیز عنوان می‌شود. چنانچه ایران به سبب جغرافیایی و نزدیکی به کشورهای گازخیر، می‌تواند گاز را از کشورهای مذکور بگیرد و به کشورهای دیگر با خط لوله صادر کند. چراکه کشورهای همسایه نظیر عراق، ترکیه، عمان، پاکستان، تقاضای گاز دارند و از طریق می‌توانند تقاضای خود را رفع کنند.

اندیشکده سیاستگذاری امیرکبیر با عنوان "چرا صادرات گاز تحریم ناپذیر است؟" در این راستا نوشت: تجارت گاز با خط لوله به دلیل سخت بودن جایگزینی آن، تحریم ناپذیری بالای در مقایسه با صادرات نفت دارد. تجارت گاز با خط لوله موجب در هم تنیدگی سیاسی-امنیتی-اقتصادی با کشورهای همسایه می‌شود و برای جایگزینی نیاز به سرمایه گذاری بالا و صرف زمان دو تا پنج سال دارد.

همچنین کشور ایران برای صادرات گاز بازار مناسبی در منطقه دارد و کشورهای همسایه نیازمند واردات گاز از ایران هستند.از طرف دیگر، سه کشور دارنده بزرگ منایع گازی، یعنی قطر، روسیه و ترکمنستان در همسایگی ایران واقع شده که می‌توان با خرید و فروش گاز از این کشور به کشورهای واردکننده، نقش ایران را در تجارت گاز منطقه افزایش داد.

با توجه به این که برای واردات و صادرات به برخی کشورهای منطقه خط لوله وجود دارد و امکان توسعه این خطوط و احداث خطوط لوله جدید با کشورهای دیگر منطقه وجود دارد و باید تعاملات گازی ایران با کشورهای منطقه را در قالب صادرات و واردات گاز طبیعی گسترش داد و کشور را به هاب گازی منطقه تبدیل کرد.

علاوه بر ایجاد منافع اقتصادی، از دیدگاه سیاسی-امنیتی تجارت گاز طبیعی در منطقه منجر به وابستگی متقابل ایران و همسایگان به یکدیگر می‌شود و این وابستگی منجر به تثبیت جایگاه کشور در منطقه، ایجاد زمینه توسعه روابط اقتصادی و افزایش مصونیت تجارت انرژی کشور در برابر تحریم می‌گردد.