در میانه تنش ها در قفقاز جنوبی، روز گذشته اخباری از موافقت جمهوری آذربایجان در گفت و گو با ارمنستان برای بازگشایی همزمان دو کریدور لاچین و آغدام خبر دادند؛ اخباری که البته به سرعت توسط باکو رد شد. این را یک ابتکار میانی می توان قلمداد کرد چراکه گذرگاه لاچین ارمنستان و آغدام هم جمهوری آذربایجان را به منطقه مورد مناقشه قره باغ کوهستان متصل می کند و می توانست مانند آبی بر آتش تنش در این منطقه قلمداد شود.

اما رد این مسئله از علاقه باکو به حفظ این تنش حکایت دارد. علی اف سرمست از پیروزی گذشته در مقطع کنونی با حمایت ترکیه به دنبال پیشبرد دالان موهوم به زنگه زور جهت ارتباطات زمینی و ترانزیتی دو سوی خاک کشورس و اتصال به ترکیه است. با توجه به اینکه آذربایجان صادرکننده نفت و گاز است، برای صادرات به خارج از منطقه و بویژه، نیازمند این راه زمینی است، اقدامی که کاملا خلاف منافع ملی جمهوری اسلامی است.

همزمان موشداونی رژیم صهیونیستی در این قضیه وجود دارد. امروز تل آویو یکی از بزرگترین صادرکنندگان تسلیحات نظامی به جمهوری آذربایجان است. همچنین آموزش‌های اطلاعاتی، سرمایه گذاری‌های اقتصادی در بخش‌های کشاورزی، آبیاری، نفت و گاز این همکاری هست. در سوی مقابل طبق آمار غیر رسمی، ۶۰ درصد نفت رژیم صهیونیستی از طریق جمهوری آذربایجان و از طریق خط باکو، تفلیس و جیهان تامین می‌شود و این موضوع برای تل آویو مهم است. رژیم صهیونیستی از این بحران کمال استفاده را کرده و فکر می‌کند می‌تواند از طریق جمهوری آذربایجان بسیاری از اهداف سیاسی، اقتصادی، اطلاعاتی و امنیتی خود را علیه جمهوری اسلامی ایران دنبال کند.

الهام علی‌اف این خطر را احساس کرده که اگر نتواند موضوع قره‌باغ را فیصله دهد و دستاورد سال ۲۰۲۰ خود را تکمیل کند، این برای وی در صحنه داخلی تبلیغ منفی به همراه خواهد داشت. او تصور می کند اگر این مسئله نتواند رفع شود می‌تواند در درون جمهوری آذربایجان احزاب مخالف را نسبت به سیاست‌های دولت حاکم تشویق کند و باعث ایجاد فشار سیاسی و تغییراتی در بدنه حاکمیت علیه وی شود.