«ایمان من قوی‌تر شد» این جمله را زائری می‌گوید که وقتی خسته و ناتوان با زن و بچه به مشهد رسیده تازه متوجه شده برای سفر دلی به مشهدالرضا باید خیلی قبل‌تر پیش‌بینی مالی و مکانی می‌کرده و حالا در مشهد سرگردان است، شاید باید به سلامی بسنده کنند و دوباره ۲۰ ساعت رانندگی برگردند به سوی گیلان، وسط اضطراب اسکان نداشتن و ناامیدی از سر کردن شهادت امام رضا علیه‌السلام در مشهد یک‌مرتبه گویی معجزه می‌شود و آقایی به سراغش می‌رود و پس از پرس و جو از وضعیت‌شان آنها را راهی منزل یکی از مشهدی‌هایی می‌کند که پذیرای زائران امام رئوف هستند، مرد شمالی با بغض می‌گوید ایمان من قوی‌تر شد که ائمه خودشان حواسشان به زائرانشان است...

۱۴ زائر ناشنوا که فقط دختر بچه‌ای شنوا بین آن‌هاست هم قصه مشابهی دارند، وقتی زائران ناشنوا در خیابان سرگردان برای پیدا کردن مکانی برای اسکان بودند آقایی به سراغشان می‌رود و آنها را راهی خانه یکی از همسایگان امان رضا(ع) می‌کند.

میزبانی، قدردانی از امام هشتم است

وجه مشترک تمام کسانی که دل به خدمت زائر غریب الغربا سپرده‌اند این است که خود آقا توفیق یا اجازه داده که خدمتگزار زائرانش باشند. روزهای پایانی ماه صفر، همزمان با وفات نبی اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع) مشهد میزبان خیل عظیم زائرانی است که تسکین درد تلخی این روزها را در جوار امام رئوف میدانند. زائرانی که مهمان حضرتند و بعضی از همسایگان او بی‌صبرانه منتظر میزبانی از مهمانان ولی نعمتشان علی ابن موسی الرضا(ع) هستند. پای صحبت برخی مهمان‌نوازان مهربان شهر غریب‌الغربا می‌نشینیم.

محبوبه رضوی که ۷ فرزند قد و نیم قد دارد، با همه مشغله زندگی پذیرای زائران در تورج است. او می‌گوید: به حکم اینکه هم جوار آقا امام رضا(ع) هستیم این کار را انجام می‌دهم و دوست دارم قدردانی برای نعمت همسایگی امام داشته باشم و من معتقدم در این ۲۰ سالی که از زندگی مشترک ما میگذرد همه چیز را از نگاه ویژه ایشان داریم.

وی ادامه می‌دهد: قبلا هم کار پذیرایی از زائران آقا را انجام می‌دادیم اما خانه‌های قبلی ما کوچک بود و مهمانان اذیت میشدند. این خانه را به این نیت خریدیم که بتوانیم برای اسکان زائران در طول سال بهتر خدمت‌رسانی کنیم و برای همین خانه‌ای خریدیم که یک زیرزمین مستقل دارد و اگر خانواده‌ای بیاید می تواند در طبقه پایین خانه ما راحت باشد. برای پذیرایی هم کار خاصی نمیکنیم همان غذایی که برای بچه‌هایم میپزم به خاطر مهمانان آقا کمی بیشترش می‌کنم.

رضوی درباره فرهنگ میزبانی از زائران توضیح می‌دهد: پدر شوهر من در طبس آنقدر میهمان نواز بوده‌اند و زائران آن مسیر را به منزلشان می‌برده‌اند که خانواده‌شان در تمام ایران دوست و آشنا دارند.

ماهان صفایی، همسر خانم رضوی درباره اولین بار که زائران غریبه را به منزل دعوت کرده‌اند می‌گوید: سال‌ها قبل در منزل یک عراقی در عاشورا با زائری اهل سوسنگرد آشنا شدم، ما در مسیر اربعین به آن‌ها سر زدیم و آن‌ها هم به مشهد آمدند و الان اینقدر صمیمی شده‌ایم که در تغییر منزل یکی از ملاک‌های من و همسرم راحتی خانواده آقای رضایی یا همان دوستان سوسنگردی‌مان بوده است.

مستاجری که میزبان زائران است

فرقی نمی‌کند شما یک سوئیت مجزا داشته باشی یا خودت مستأجر باشی، پذیرایی از زائران کار دل است، بی بی فاطمه نصراله زاده مادر ۶۰ ساله‌ای است که در دهه پایانی صفر منزل استیجاری خود در بلوار توس را آماده کرده تا همه جوره از مهمانان امام رئوف پذیرایی کند. وارد خانه‌اش که می‌شوی همه چیز مهیا است. از اتاقی که در آن پتو و بالشت برای استراحت وجود دارد تا یخچالی که کمی غذا برای مهمان سرزده آماده کرده است.

وی که دل‌سپرده به عشق امام حسین(ع) است از سفر به کربلا یاد می‌کند و می‌گوید: برای خدمت‌رسانی به زائران سیدالشهدا(ع) به کربلا رفته بودم، همانجا به حضرت گفتم من که توان مالی ندارم برای خدمت به کربلا بیایم اما به من جسارتی بدهید تا خانه مستاجری‌ام را مهمانسرای زائران امام هشتم(ع) کنم و در حال حاضر با این که خودم مستاجر هستم ۵ سالی است که اگر زائری درب خانه‌ام را بزند با جان و دل میزبان او هستم.

چشم انتظار میزبانی

گوشه گوشه شهر را بگردیم خانواده‌هایی را پیدا می‌کنیم که چشم به راه زائران نشسته‌اند خواهران حسینی‌نژاد مشهدی‌های مهمان‌نواز منطقه سیدی هستند که به میزبانی از مهمانان حضرت افتخار می‌کنند. دختر آخر این خانواده به نمایندگی از دو خواهر خود عنوان میکند: ما سه خواهریم که پدرمان به هرکدام از ما یک طبقه خانه داده و به برکت خانه‌دار شدنمان در این روزها در دو واحدش پذیرای زائران می‌شویم.

وی ادامه می‌دهد: قبل از این در جایی دیگر مستاجر بودم و خانه ما خیلی کوچک بود و فقط یک فرش می‌خورد و یک اتاق کوچک داشت. روزی خواهرم با یک خانواده شیرازی در حرم آشنا شد که بی‌جا و مکان بودند. خانه‌مان را تخلیه کردیم و در اختیار زائران قرار دادیم و وقتی هم که به اینجا آمدیم باز هم پذیرای مهمانان امام هشتم(ع) هستیم.

پسر خانواده حسینی‌نژاد الگوی خواهرانش است، او که در طول سال هم درب خانه‌اش برای میزبانی از زائران ثامن الحجج(ع) باز است می‌گوید: کار من دامداری و کشاورزی است و الان هشت سالی می‌شود که در خانه خود در منطقه پروین اعتصامی اسکان زائر را همراه همسرم در طول جاده انجام می‌دهیم.

سید علی حسینی‌نژاد ادامه می‌دهد: هرکسی یک اعتقادی دارد و در دستگاه اهل البیت(ع) توفیق خدمت دیگری نداریم و فقط اسکان داریم. خیلی‌ها به من می‌گویند چرا مجانی به زائر میدهی، جواب من این است که امام رضا(ع) این افراد را حواله می‌دهد، خیلی‌ها هم که می‌آیند به عقیده من خاص هستند و چون از امام رضا(ع) خواسته‌اند، امام خودش برای آن‌ها درست کرده است. ما همسایه امام رضا هستیم و اسکان دادن چیزی نیست.

وی عنوان می‌کند: اسکان به زائران برکات عجیبی دارد و یکی از خوبی‌ها این است که ما دوستان خیلی خوبی پیدا کرده ایم. بعضی آدم‌ها که اینجا می‌آیند خودشان می‌گویند مثلا بار چندم است که می‌آیند در حالی که من اصلا نمی‌شناسمشان و از زمانی که اینکار را شروع کرده‌ایم رزق ما زیاد شده است و برکتی که در زندگی ما وجود دارد از صدقه سری زائر امام هشتم(ع)است.

در هیاهوی شلوغی مشهد در چند روز آخر ماه صفر بعضی از همسایگان امام رئوف خوب درس رأفت و مهربانی را از امام آموخته‌اند و آنچه دارند و ندارند به نام آرام جان‌ها به زائرش می‌بخشند تا رسم ادب و مهمان نوازی را به خوبی بجا بیاورند، رسمی که می‌تواند دلی را به محبت حضرت گرم کند.