به گزارش قدس آنلاین، العالم نوشت: «با ورود نیروهای جمهوری آذربایجان به شهر خانکندی، مرکز قره‌باغ، کاربران شبکه‌های اجتماعی تصاویری منتشر کردند که نشان می‌دهد مردم ارامنه این شهر در حال خروج دسته‌جمعی هستند؛ برخی کاربران نوشته‌اند این جمعیت در حال حرکت به سمت استان حکاری ترکیه و شهرهای ارمنستان هستند. نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان می‌گوید ترس از پاک‌سازی قومی منجر به مهاجرت دسته‌جمعی از قره‌باغ شده است. براساس گزارش الجزیره، دولت ایروان اعلام کرده است آماده پذیرش آن‌هاست». 

اختلافات میان آذربایجان و ارمنستان در ماه‌های اخیر به شدت بالا گرفته است. در اثر درگیری‌های شدید میان دو کشور و حملات سنگین باکو، بسیاری از ارامنه منطقه قره‌باغ به سمت شهرهای همجوار کوچ کردند. مردم دو کشور سال‌هاست که از جنگ و درگیری آسیب‌های جدی و فراوانی دیده‌اند. با توجه به تضییع حقوق مردم در این حوادث و تلفات سنگین ارامنه به نظر می‌رسد دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌بایست رویکرد جدی‌تری را در مسئله حقوق بشر دنبال کند. در همین راستا با دکتر مهدی تبریزی، کارشناس مسائل قفقاز به گفت‌وگو نشستیم. 

آقای دکتر بفرمایید با توجه به اینکه در عملیات نظامی برق‌آسای ارتش جمهوری آذربایجان در منطقه قره‌باغ تلفات زیادی به مردم وارد شد وزارت خارجه کشورمان چگونه می‌تواند با اهرم حقوق بشری دو دولت متخاصم را وادار به صلح و سازش کند؟
مسئله حقوق بشر راهبردی مهم در سیاست خارجی کشورهاست و با توجه به نقش جمهوری اسلامی ایران این رویکرد حقوق بشری می‌بایست توسط مسئولان وزارت خارجه تعقیب شود. همان طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند خط قرمزها مشخص است: سرزمین‌های اشغالی آذربایجان باید به این کشور برگردانده شود. شرط مهمی که رهبری گذاشتند این بود که حقوق ارامنه ساکن قره‌باغ می‌بایست رعایت شود. خبرها و فیلم‌هایی که در چند روز گذشته منتشر شده حاکی از آن است که به هیچ عنوان در این جنگ، حقوق ارامنه (به ویژه مردم ساکن قره‌باغ) لحاظ نشده است.

حتی فیلم‌هایی منتشر شده که نشان می‌دهد برخی کلیساها و قبرستان‌های ارامنه در حال تخریب‌اند. این مسئله نشان‌دهنده تضییع حقوق ارامنه است و این دقیقاً همان نکته‌ای است که جمهوری اسلامی باید روی آن انگشت بگذارد؛ چرا که در راستای منویات رهبری معظم نیز هست. از همین طریق می‌توان ابتدا به آذربایجان و سپس به ارمنستان فشار آورد.

اتفاق‌های کنونی می‌تواند منجر به رقم خوردن حوادث جدیدی در منطقه قفقاز جنوبی شود که اصلاً به صلاح جمهوری اسلامی ایران نیست و منافع کشورمان به مخاطره خواهد افتاد. ایران می‌تواند با فشار دیپلماتیک در مجامع و سازمان‌های بین‌المللی، از فشار منطقه قره‌باغ بکاهد. جابه‌جایی جمعیتی که در حال اتفاق است اصلاً به نفع کشورمان نیست.

کشور آذربایجان مناطقی را که از ارمنستان جدا شده و به این کشور پیوسته با نیروهای تکفیری و وهابی‌نشین از سوریه پر کرده و این اصلاً به نفع کشورمان نیست. ترکیب جمعیتی شیعه به هم می‌خورد و به لحاظ فرهنگی و مذهبی می‌تواند امنیت جمهوری اسلامی ایران را به مخاطره بیندازد.

با توجه به اینکه عملکرد علی‌اف نشان داده نقشه کریدور زنگزور می‌تواند مرحله بعدی عملیات باکو باشد، راهکارها و فرصت‌های جمهوری اسلامی در منطقه چیست؟
تنها راهکار، ورود دستگاه دیپلماسی به صورت دیپلماتیک است که باید به شدت فشار آورد و جلو ادامه این نسل‌کشی گرفته شود.

در سیونیک جمهوری اسلامی ایران باید فشار بیشتری وارد کند و نشان دهد هر تغییر ژئوپلتیکی (ساخت کریدور) چه در مرز ایران با ارمنستان و چه در منطقه جرموک ارمنستان منتهی به آن خواهد شد که منطقه جنوب این کریدور به مرور زمان به آذربایجان ملحق و به منافع ایران ضربه جدی وارد شود. بنابراین رسالت مسئولان دستگاه سیاست‌گذاری خارجی کشورمان این است که با فعالیت‌های دیپلماتیک و در مرحله بعد نظامی، فشار جدی وارد کند تا در آینده راه ارتباطی ما با اروپا مسدود نشود.

ایران به هیچ عنوان نباید از منافع ملی خود چشم‌پوشی کند و می‌بایست ژئوپلتیک منطقه را حفظ کند و حتی اگر لازم باشد در این مسیر هزینه بدهد و اجازه هیچ گونه دست‌اندازی را به سایران ندهد.