به گزارش قدس آنلاین، هفته گذشته بود که فدراسیون بین‌المللی فوتبال رسما از یک طرح جدید برای برگزاری جام‌جهانی ۲۰۳۰خبر داد؛ طرحی که در آن ۶کشور مختلف در «۳ قاره» به‌عنوان میزبانان این رقابت معرفی شدند. از زمان مطرح شدن این ایده تا همین امروز، واکنش‌های زیادی نسبت به نقشه فیفا مطرح شده است. به‌نظر می‌رسد اینفانتینو و همکارانش بیشتر از هر چیزی، به‌دنبال ساختن یک تصویر کاملا متفاوت از جام‌جهانی هستند. آنها ابتدا تعداد تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها را افزایش دادند و سپس میزبان‌ها را بیشتر کردند. به‌نظر می‌رسد در مسیر برگزاری جام‌جهانی برای فیفا، هیچ‌چیز مهم‌تر از درآمدزایی نیست.
یک جام در ۶کشور
روز چهارشنبه فیفا به‌صورت رسمی طرح جدید میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰را اعلام کرد؛ طرحی که در آن برای نخستین بار ۳ قاره به‌صورت همزمان در برگزاری جام‌جهانی دخیل هستند. براساس این طرح قرار شده ۳ مسابقه از دیدارهای اول دور گروهی در ۳ کشور اروگوئه، آرژانتین و پاراگوئه برگزار شود. در حقیقت فیفا با این کار به‌دنبال جشن گرفتن ۱۰۰سالگی جام‌جهانی است و قصد دارد بازی افتتاحیه را نیز در همان ورزشگاهی برگزار کند که نخستین بازی تاریخ جام‌جهانی در آن برگزار شده. ادامه رقابت‌ها نیز به اسپانیا، پرتغال و مراکش منتقل می‌شود و این ۳ کشور میزبان‌های اصلی جام جهانی هستند. همانطور که انتظار می‌رفت این طرح، با واکنش‌های زیادی روبه‌رو شده که بیشترشان منفی هستند. با وجود این، تجربه ثابت می‌کند که فیفا معمولا برنامه‌ای برای عقب‌نشینی پس از روبه‌رو شدن با این قبیل انتقادات ندارد.
ساوت‌گیت؛ نخستین مربی خشمگین
بین همه مربیان شناخته‌شده فوتبال ملی، گرت ساوت گیت نخستین کسی بود که به این طرح معترض شد. او این شیوه برگزاری جام‌جهانی را تهدیدی علیه سلامت بازیکنان دانست. اینکه چند تیم برای شروع جام باید به آمریکای جنوبی بروند و سپس به اروپا برگردند، خطری علیه سلامت بازیکنان است و علاوه بر این، شرایط ناعادلانه‌ای در جام‌جهانی به‌وجود می‌آورد. البته که بعید است خود ساوت گیت تا آن روز همچنان سرمربی انگلیس باشد اما به هر حال خیلی از مربیان دیگر هم این نگرانی بزرگ را درک می‌کنند و باور دارند برگزاری جام به این شیوه، یکپارچگی و جذابیت بازی‌ها را از بین می‌برد.
یک میزبانی که میزبانی نیست
شاید فیفا انتظار داشت برنامه‌های ویژه ۱۰۰سالگی جام‌جهانی، حسابی ۳ کشور میزبان افتتاحیه‌ها را به وجد بیاورد اما به‌خصوص آرژانتین و اروگوئه اصلا از این وضعیت راضی نیستند. وزیر ورزش آرژانتین رسما اعلام کرده که یک میزبانی را نمی‌توان به‌عنوان میزبانی کامل جام‌جهانی درنظر گرفت. اروگوئه هم به‌عنوان کشوری که خواهان میزبانی همه تورنمنت بود، از طرح فیفا رضایت ندارد. حتی احتمال دارد این کشورها از این میزبانی انصراف بدهند و این نقش را نپذیرند. همه‌چیز در این مورد طی روزهای آینده مشخص خواهد شد.
دعوا بر سر بازی فینال
رتغال، اسپانیا و مراکش در بیانیه‌هایی مشترک اعلام کرده‌اند که به‌دنبال رقم زدن بهترین میزبانی تاریخ جام‌جهانی هستند. با وجود این آنها در همه مسائل نیز با هم تفاهم کافی ندارند. زمزمه‌هایی در مورد انتخاب ورزشگاه میزبان بازی فینال به گوش می‌رسد و برنابئو در مادرید، شانس اصلی انتخاب شدن به‌عنوان ورزشگاه میزبان است. مراکشی‌ها اما مدعی شده‌اند که می‌خواهند زیباترین ورزشگاه دنیا را برای میزبانی از این جام بسازند و خواهان برگزاری فینال در کشور خودشان هستند. این تصمیم مهمی است که هنوز از سوی فیفا اعلام نشده اما احتمال دارد برای اولین‌بار در تاریخ، کشورهایی بدون برگزاری افتتاحیه یا اختتامیه در خاک خودشان، میزبان جام‌جهانی باشند.
عربستان و دورخیز برای ۲۰۳۴
عربستان به‌شدت به‌دنبال میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰بود اما پس از ناامید شدن از سوی فیفا، از حالا به‌دنبال میزبانی جام جهانی ۲۰۳۴خواهد بود؛ پروژه‌ای که در فوتبال باشگاهی این کشور آغاز شده قرار است در نهایت به نقطه‌ای منجر شود که میزبانی جام‌جهانی را برای آنها به ارمغان بیاورد. اصلا بعید نیست ستاره‌هایی مثل نیمار، رونالدو و بنزما نیز سفرای عربستان در مسیر انتخاب شدن این کشور به‌عنوان میزبان احتمالی جام‌جهانی باشند.
نظر شما