سریال «عقرب عاشق» که در ژانر فانتزی و تخیلی ساخته شده است به قسمت های پایانی خود نزدیک می شود. سریالی که جسارت ورود به ژانر کم تجربه شده در سینمای ایران را داشت اما در مقایسه با آثار روز جهان در ژانر فانتزی و تخیلی، کیفیت ساخت قابل دفاعی نداشت.

جلوه های ویژه و منطق روایی این سریال در قسمت های اولیه، چندان مورد رضایت مخاطبان ژانر فانتزی قرار نگرفت چرا که به دلیل فقر تولید اثر داخلی در این ژانر، «عقرب عاشق» را با سریالهای فانتزی جهان مقایسه می کردند. 

رضا محقق، تهیه کننده سریال «عقرب عاشق» با بیان اینکه باورپذیری در سریالهای فانتزی مهم است و روایت در جهان خودبسنده اثر باید منطقی باشد، درباره باور پذیری روایت این سریال به خبرنگار ما توضیح می دهد: آنچه در بضاعت و توان داشتیم را بر همین مبنا گذاشتیم و امیدوارم که فیلمسازان دیگر هم به این حوزه ورود پیدا کنند. به گفته او، «عقرب عاشق» در حوزه ژانر، خط شکن شد تا راه برای ساخت سریال در ژانرهای مختلف باز شود.

* بازیگرانی که حاضر به همکاری نشدند!

محقق می گوید: طعنه های زیادی شنیدم و در زمان تولید هم ما را مسخره می کردند. حتی خود عوامل کار هم سریال را جدی نمی گرفتند! فقط کارگردان (حسین سهیلی زاده) و برخی از عوامل پشت دوربین باور داشتند که کار در می آید ولی برخی از بازیگران کار را جدی نمی گرفتند. ما به بسیاری از بازیگران که پیشنهاد کار می دادیم می گفتند مگر می شود چنین فیلمنامه ای ساخته شود! ما را مسخره می کردند ولی خوشحالم که کار را به پخش رساندیم.

تهیه کننده فیلم «چرا گریه نمی کنی» با بیان اینکه به بسیاری از بازیگران پیشنهاد بازی دادیم ولی حاضر به همکاری نشدند، خاطرنشان می کند: بعد از خواندن طرح و فیلمنامه می گفتند که کار در نمی آید و به یک اثر مسخره و طنز تبدیل می شود. می گفتند اصلا امکان ندارد که این جلوه های ویژه، خوب از آب دربیاید ولی همان بازیگران بعد از پخش سریال وقتی کار را دیدند، شوکه شدند و می گفتند اگر می دانستیم که اینقدر خوب ساخته می شود، بازی می کردیم.

محقق به دشواری های دکورسازی برای این سریال اشاره کرده و می افزاید: شروع و پایان دکورسازی ما یکسال زمان برد به همین دلیل بسیاری از تهیه کنندگان به این ژانر ورود پیدا نمی کنند و سراغ ساخت آثار رئال کم دردسر می روند.

او اظهار می کند: ما هر روز در خط مقدم بودیم چون پروژه از لحاظ تولید بسیار سنگین بود ولی فیلمبرداری 20 قسمت، تابستان پارسال به پایان رسید و یکسال هم جلوه های ویژه کار زمان برد. 

* یک سوم هزینه تولید را می دهند

این تهیه کننده درباره اینکه چرا برخی از سریالها، مدتی را در انتظار پخش از سکوهای نمایشی می مانند و پلتفرم ها حاضر به نمایش نیستند، می گوید: ما چند پلتفرم محدود داریم. سرمایه گذار با هزینه شخصی خودش فیلم و سریال می سازد و پلتفرم ها می گویند نمی خریم. اگر هم پلتفرمی پیدا شود که آن را بخرد، یک سوم هزینه ای که سرمایه گذار از جیبش داده را پرداخت می کند.

او با بیان اینکه شبکه نمایش خانگی انحصاری است، خاطرنشان می کند: اینطور نیست که مثلا چند ده پلتفرم برای شبکه نمایش خانگی وجود داشته باشد. سرمایه گذار اگر اثرش را به پلتفرم ها ندهند جای دیگری برای عرضه ندارد به همین دلیل پلتفرم ها برای سرنوشت یک اثر تصمیم می گیرند.

* ضرورت تنوع سکوهای نمایشی

تهیه فیلم سینمایی «آه سرد» با بیان اینکه پلتفرم ها برای ساخت سریالهای سفارشی خودشان 150 تا 200 میلیارد تومان هزینه می کنند و حتی اگر آن سریال با شکست مواجه شود برایشان مهم نیست، می گوید: برای آنها هم فال است هم تماشا، اگر نگیرد که هیچ! ولی اگر بگیرد، سریالهای بعدی شان را با همان فرمول می سازند چون سلیقه مشتری هایشان را شناخته اند.

محقق با انتقاد از انحصاری بودن بستر نمایشی که در اختیار چند پلتفرم محدود است، می افزاید: سرمایه گذاری که قرار است کارش را به پلتفرم ها بفروشد سرمایه اش با خطر مواجه است یا باید کار را برای خودش نگه دارد یا اگر قرار باشد کار را به پلتفرم ها بدهد بایستی براساس خواسته آنها جلو برود. ورود سرمایه بخش خصوصی به این حوزه پرریسک است در حالیکه اگر تنوع سکوی نمایشی داشته باشیم، تنوع ژانر در سریال سازی هم داریم.

او درباره شرایط توسعه پلتفرم ها عنوان می کند: با حمایت دولت حمایت و ورود بخش خصوصی می توان به تعداد پلتفرم ها اضافه کرد مثلا پلتفرمی همچون «تماشاخونه» ورود خوبی داشته است. اگر تنوع پلتفرم داشته باشیم بخش خصوصی برای ورود به حوزه فیلمسازی و سریال سازی، جرات بیشتری پیدا می کند.