مرتضی مجاهدی افزود: از سال ۱۳۸۶ تا کنون حدود ۸۰۰ نفر متخصص طب ایرانی وارد دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور شده‌اند. از این تعداد حدود ۵۰۰ نفر فارغ التحصیل شده‌اند و در سلامتکده‌ها و مطب‌های خصوصی طب ایرانی مشغول خدمات دهی هستند.

وی ادامه داد: با توجه به استقبال خوب مردم از طب ایرانی حداقل به چند هزار پزشک متخصص در این حوزه نیاز داریم تا مردم بتوانند راحت‌تر به این افراد دسترسی پیدا کنند و فرد متخصص را از غیرمتخصص تشخیص دهند.

مجاهدی افزود: با توجه به تعداد کم فارغ التحصیلان این طب، تمرکز حضور متخصصان در کلانشهرها است و شهرستان‌های ما محروم از خدمات طب ایرانی هستند. همین امر سبب می‌شود مردم به ناچار برای دریافت خدمات به سمت مدعیان دروغین این حوزه کشیده شوند.

معاون تعالی دفتر طب ایرانی و مکمل با بیان اینکه برخی افراد سودجو با وعده درمان قطعی برخی بیماری‌های مزمن پکیج‌های دارویی با قیمت‌های بالایی به مردم می‌فروشند، اظهار داشت: گاهی در فضای مجازی تبلیغاتی با مضمون درمان صد درصد برخی از بیماری‌ها می‌بینیم که اصلاً درمان پذیر نیستند و تنها می‌توان با مصرف دارو آن را کنترل کرد. اگر در تبلیغی از واژه‌هایی همچون تضمینی، درمان قطعی، تأثیر صد درصدی، بدون عوارض، نتیجه فوری و…، استفاده شده بود، بدانید که جز کذب و دروغ چیز دیگری نیست. این واژه‌ها عوام‌فریبانه است. درواقع هیچ پزشک و داروسازی به خودش اجازه نمی‌دهد از این واژه‌ها برای تبلیغ محصولاتش استفاده کند.

وی ادامه داد: اصولاً جریان‌های شیادی بر روی بیماری‌هایی دست می‌گذارند که در علم رایج درمان پذیر نیست. مثلاً درمان قطعی فشارخون، ام اس، تقویت قوای جنسی، ناباروری و…، این افراد می‌دانند مردم برای درمان بیماری به هر ریسمانی چنگ می‌زنند و همین امر زمینه سودجویی را فراهم ساخته است.

مجاهدی تصریح کرد: افراد باید توجه کنند که به همان میزانی که این بیماری‌ها در طب رایج درمان نمی‌شوند یا درمان سختی دارند، در طب ایرانی هم درمان سختی دارند و نمی‌توان با یک جوشانده بیماری را درمان کرد.

وی در خصوص تبلیغ برخی پودرها و کرم‌های گیاهی گفت: در مرحله اول باید دید مرجع تبلیغ کیست، اگر مرجع تبلیغ کننده پزشک یا داروساز است می‌توان به او اعتماد کرد، اما اگر مرجع فرد دیگری جز این گروه باشد، مردم بدانند که بیشتر این تبلیغات شیادی و عوام‌فریبی است.

معاون تعالی دفتر طب ایرانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص تجویز داروی گیاهی در برخی از عطاری‌ها، افزود: در حوزه پزشکی یک درمانگر و تجویز کننده داریم به نام پزشک که در قدیم به آن طبیب گفته می‌شد. این افراد بر اساس علم و درسی که خوانده‌اند در این حوزه ورود کرده‌اند و با بررسی شرایط مردم، دارو تجویز می‌کنند. حال مردم این دارو را باید از داروساز یا فروشنده دارو تهیه کنند، یعنی بدون نسخه پزشک که داروخانه‌ها مجاز به فروش دارو نیستند و تنها مجاز به فروش گیاهان دارویی هستند.

مجاهدی افزود: متأسفانه با قطع حضور اطبای طب ایرانی در کشور در زمان پهلوی، اطبای سنتی ایرانی که دانش و علم داشتند، با گذشت زمان فوت کردند اما عطاری‌ها برجای ماندند. به همین دلیل به مرور زمان عطاری‌ها گیاهان دارویی را خودسر، بدون علم و در نظر گرفتن شرایط بیمار در اختیار مردم قرار دادند که برای درمان از گیاهان دارویی استفاده می‌کردند. این موضوع سبب شد علاوه بر مشکلاتی که گاه برای برخی پیش می‌آمد، اعتماد مردم نسبت به طب سنتی کاسته شود و آنان به مرور درمان‌های گیاهی را بی‌اثر بدانند.

وی ادامه داد: تجویز داروهای گیاهی برای درمان بیماری به هر شکلی از لحاظ قانونی و شرعی ممنوع است، چرا که تجویز نادرست می‌تواند سبب آسیب‌های جدی بر سلامت مردم و تشدید بیماری آنها شود. همچنین اثرات مخربی که این مدعیان بر جای می‌گذارند به پای طب سنتی ایرانی نوشته شود و اعتماد عموم مردم نسبت به متخصصان و درمانگران واقعی این طب کاهش یابد.

به گفته این متخصص طب ایرانی، وضعیت عطاری‌ها نیاز به ساماندهی جدی دارد. می‌توان با همکاری وزارت بهداشت، وزارت صمت، عطاری‌ها و متخصصان طب ایرانی، برای فعالیت عطاران در چارچوب‌های مشخصی نظام سازی کرد و برای آموزش عطاری‌ها در زمینه خطرات و عوارض داروهای گیاهی اقدامات مؤثری را صورت داد.