قصه تلخ معلمانی که در مسیر رفت‌وآمد به روستاهای صعب‌العبور دچار نامهربانی طبیعت شده‌اند کم نیست. داستانی غم‌انگیز در طولانی‌ترین شب سال که مربوط به یکی از معلمان ایثارگر روستای کمران فریدونشهر در سال ۷۶ است.

صبح روز ۳۰ آذر سال ۷۶ مهدی صمدی معلم روستای کمران فریدونشهر، به قصد دیدار با خانواده مدرسه روستا را ترک کرد، مردم روستا به علت شرایط جوی سخت مانع از رفتن او شدند اما سرنوشت چیز دیگری را رقم زده بود.

مهدی صمدی در سال ۱۳۵۳ درجوی آباد قدیم واقع در خیابان کهندژ اصفهان دیده به جهان گشود، پس از طی تحصیلات دوران ابتدایی و راهنمایی در رشته تجربی ادامه تحصیل داد. سپس در سال ۱۳۷۲ در رشته آموزش ابتدایی مرکز تربیت معلم الهی قمشه ای شهرضا پذیرفته شد.

پس از تحصیلات دوساله‌ی تربیت معلم سال اول معلمی را (۱۳۷۵) در پیربکران سپری کرد سپس به علت این که سهمیه خدمتی او شهرستان فریدونشهر تعیین شده بود در سال۷۶ به فریدونشهر رفت و درمنطقه‌ی پشتکوه روستای کمران مشغول تدریس به دانش آموزان بی بضاعت آن منطقه شد.

روحیه خدمت رسانی او به حدی بود هنگامی که به اصفهان می آمد برای مردم آن روستا دارو تهیه و با خود به روستا می برد.

صمدی در صبح روز ۳۰ آذرماه ۷۶ به قصد دیدار با خانواده روستای کمران را ترک کرد مردم روستا به علت برف و یخبندان شدید مانع رفتن او شدند، ولی وقتی با اصرار او مواجه شدند لباس و جوراب و چوب دستی به او دادند و او روانه فریدونشهر شد.

 پس از طی کردن کیلومترها مسافت دربرف؛ در منطقه‌ی میدانک دچار برف و کولاک شدید این منطقه شد سپس خسته و ناامید برای این که ردی از خود به جای گذارد ساک دستی اش را به چوب دستی گره زد و درپای آن  برای همیشه به خواب رفت.

پیکر یخ زده ی معلم خوب روستا پس از چند شبانه روز توسط عابران در زیر توده ای از برف پیدا شد، پیکرش بر دستان مردم قدرشناس فریدونشهر در روز ۵ دی ماه تشییع شد و سرانجام در روز چهارشنبه ۶دی ماه۷۶ به زادگاهش جوی آباد قدیم منتقل شد و توسط مردم خوب آن منطقه و جمع کثیری از همکارانش تشییع و به خاک سپرده شد.

امروز مدرسه روستای مازه وهرگان شهرستان فریدونشهر به نام این معلم عزیز است.