وی با تاکید بر اینکه ما نیاز داریم نمایش های ایرانی بنویسیم و اجرا کنیم، اضافه کرد: مرحوم ساعدی کجاست؟ بهرام بیضایی کجاست؟ اینها نمایشنامه درست می‌نوشتند. خیلی‌ها بودند که نمایش ایرانی می‌نوشتند اکنون هم برخی‌ها هستند اما حرف من این است که از نمایشنانه‌های ایرانی باید حمایت شود.

ارجمند تصریح کرد: این قبیل کارها تئاتر را به تنزل می‌کشاند. تئاتر موزیکال ما کجا بود؟ کجای تاریخ ما تئاتر موزیکال داشتیم؟ نمایش ایرانی باید کار کنیم.

این بازیگر سینما و تلویزیون همچنین در این باره که ساخت حریم هنری تئاتر شهر چه تاثیری در رونق تئاتر خواهد داشت؟ گفت: تئاتر به هنرمندان تئاتر بستگی دارد و برای آنهاست نه وزیر فرهنگ و رئیس جمهوری. مدیران فرهنگی کارشان همین سخت افزار ها است مثل مجموعه تئاتر شهر. این سالن تئاتر شهر امکانی است که دولت می توانست فراهم کند. تئاتر مال این مردم است؛ همین مردمی که در اینجا دستفروشی و لباسفروشی کردند. تئاتر می‌تواند یک مرکز مردمی باشد. و اینکه چقدر مردم را توانستیم به سالن تئاتر بیاوریم؟ این مهم است.

ارجمند اظهار داشت: ما باید پولمان را از مردم بگیریم. ولی نعمت ما مردم هستند. این حرف من است. یکی از خبرنگاران گفت به مذاق خیلی‌ها خوش نیامد. گفتم نیامد که نیامد. من چیزی که حقیقت است را می‌گویم. ولی نعمت هنرمند، مردم است. تئاتر شهر امکانی است که دولت می توانست فراهم کند. چه کسی باید در آن چه کار کند؟ این مهم است.

وی همچنین درباره میزان استقبال از سالن‌های تئاتر گفت: من زیاد در کار تئاتر نیستم. در کار خودم هستم. اکنون تئاتر وضعیت نابسامانی دارد چون هر کسی یک اتاق تودرتو به اسم بلک باکس داشته است و رنگ مشکی زده و چهار تا تخته آنجا گذاشته و از مردم ۱۰ هزار و ۲۰ هزار تومان می‌گیرند و معلوم نیست چه چیزی نشان می‌دهند. هملت و مکبث می سازد و اینها را با هم قاطی هم می‌کند. من ایرانی ام فرهنگ ایرانی کجاست؟ تئاتر ایران کجاست؟