بخش هایی از باب اول این کتاب با موضوع آیات با برکت قرآن در شان امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع) را می خوانید:

قال امیر المؤمنین- کرّم اللّه وجهه: «نزل القرآن اربعة ارباع فربع فینا و ربع فی عدوّنا و ربع سیر و امثال و ربع فرایض و احکام شریعة لنا کرائم القرآن.» یعنی، قرآن به چهار بخش نازل شد: یک ربع در تعریف و توصیف ماست و یک ربع در مذمّت و منقصت اعدای ما و یک ربع سیر و قصص و امثال است و یک ربع فرایض و احکام شریعت از اوامر و نواهی؛ و ماراست آیات کریمه شریفه که در قرآن مجید است.

منقبت:

از عبد الله بن عباس- رضی اللّه عنه- مروی است که گفت: «نیست در قرآن مجید هیچ آیتی مکرّمه که امیر المؤمنین سر آن و پیشوای آن آیت نباشد.» هم از وی مروی است که گفت: «نازل نشد آیه خطاب: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» که امیرالمؤمنین، امیر آن آیه نبود.» یعنی امیر صاحب خطاب بود.

منقبت:

هم از وی مروی است که گفت: به درستی که کرد اللّه تعالی عتاب به اصحاب مستطاب- صلّی اللّه علیه و آله و سلّم- در بعضی آیات قرآن مجید و یاد نکرد امیر المؤمنین را مگر به خیر و نیکویی.»

منقبت:

هم از وی مروی است که گفت: «فرود نیامد در شأن هیچ کس از کتاب اللّه آنچه فرود آمد در شأن امیر المؤمنین- کرّم اللّه وجهه».

منقبت:

از حذیفة بن الیمان- رضی اللّه عنه- مروی است که گفت: «در قرآن خطاب: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» ذکر نشد مگر که امیر المؤمنین لبّ لباب و مغز الخطاب(مغز آن خطاب) بوده».

منقبت:

از مجاهد- رضی اللّه عنه- مروی است که گفت: «امیر المؤمنین را سابقه آن است که امیر و پیشوا و سر خطاب: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» باشد؛ زیرا که بر جمیع مؤمنان در اسلام آوردن سبقت کرده.» و این روایات همه از مناقب حافظ احمد بن مردویه- علیه الرّحمة- منقول است و بعضی از اینها در اوسط طبرانی و صواعق محرقه نیز به نظر درآمده. و هم در کتب مذکوره از ابن عباس منقول است که گفت: «نزلت فی علیّ ثلثمأة آیة.» یعنی، نازل شده است در شأن مرتضی علی سیصد آیه کریمه.

منبع: کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله، « مناقب مرتضوی» به تصحیح کوروش منصوری، ص۳۲-۳۱، انتشارات روزنه، تهران، ۱۳۸۰