عبدالرضا سعادت در نشست تخصصی «تلفیق کاهش ریسک سوانح در برنامه‌های توسعه‌ای که ازسوی پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی برگزار شد، به ارائه گزارشی در خصوص نقش داده‌های مکانی و توسعه شبکه‌های مبنایی در کاهش ریسک سوانح در کشور و مدیریت مخاطرات طبیعی پرداخت و گفت: امروزه در مواجهه با افزایش مخاطرات و خسارات جانی و اقتصادی ناشی از آن، بسیاری از کشورها چهارچوب‌های خود را برای مدیریت ریسک مخاطرات توسعه داده‌اند که در این زمینه، داده‌های مکانی و فن‌آوری‌های مربوطه یک عنصر الزام‌آور حیاتی برای مراحل مختلف چرخه مدیریت بحران از قبیل پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی است.

رئیس کمیته میدریت بحران سازمان نقشه‌برداری کشور اضافه کرد: دولت‌ها در مواجه با مخاطرات طبیعی، معمولا سعی می‌کنند چهارچوب‌هایی را درنظر بگیرند. این چهارچوب‌ها روش‌های کلی هستند و دولت ها باید بر اساس شرایط کشور خودشان از آنها استفاده کرده و به تکمیل آن بپردازند. در این شرایط وقتی یک خطری رخ می دهد اولین سوال این است که این مخاطره در کجا اتفاق افتاده است؟در واقع مکان عنصر مهمی در مدیریت مخاطرات است و در روش‌های مدیریت بحران نیز باید به مکان توجه شود.

وی در ادامه به نکاتی در خصوص فن‌آوری‌های مکان‌محور از جمله مختصات و موقعیت عوارض، پایش تغییرات، مدیریت، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها اشاره و بر اهمیت دقت تطابق اطلاعات پایگاه داده با واقعیت تأکید کرد.

مدیرکل نقشه‌برداری زمینی و بنیادی سازمان نقشه‌برداری کشور همچنین به چند مورد از اقدامات صورت‌گرفته توسط سازمان نقشه‌برداری از جمله تهیه نقشه‌های مناطق تحت تأثیر سیلاب و اطلس‌های برآورد میزان خسارت و تخریب در مناطق زلزله‌زده، پایش پدیده ریزگرد در کشور و تعیین کانون انتشار، پایش تغییرات زمانی پدیده ریزگرد در کشور، تهیه نقشه‌های ریسک مخاطرات، توسعه شبکه‌های پایش حرکات پوسته زمین و پیش نشانگر زمین‌لرزه و غیره اشاره کرد.

وی با توجه به اهمیت مخاطره فرونشست در کشور، پایش تغییرات ارتفاعی پوسته زمین در کشور را مورد بررسی قرار داد و گفت: بر اساس پایش‌های انجام شده ۲۵۴ پهنه فرونشست زمین در کشور شناسایی شده است.

چرا یک حادثه طبیعی به فاجعه تبدیل می‌شود؟

سعادت با اشاره به نقش داده‌های مکان محور در چرخه مدیریت بحران ادامه داد: در بخش اول که پیشگیری نام دارد، تجزیه و تحلیل مخاطرات، ارزیابی میزان آسیب پدیری و اولویت بندی طرح های کاهش مخاطرات قرار دارد. در بخش دوم که آمادگی نام دارد، راهبری طرح های اضطراری، انجام تمرینات محیطی مناسب و توسعه شبکه‌های هشدر سیع و پایش اطلاعات مهم است. در بخش سوم که مقابله است؛ پشتیبانی و مدیریت حوادث، تامین داده‌های مورد نیاز اتاق مدیریت بحران در نظر گرفته می شود و در بخش آخر هم که بازسازی نام دارد، ارزیابی خسارت، اولویت‌بندی فعالیت های بازسازی، برآورد میزان منابع مورد نیاز و نظارت بر پیشرفت فعالیت‌ها جای می‌گیرد.