دوازدهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی روز جمعه -۱۱ اسفند- در فضایی برگزار می‌شود که مطابق معمول و روال انتخابات‌های گذشته توجهات بین‌المللی را متوجه ایران خواهد کرد.

نظام دولت- ملت یا Nation- State به عنوان مهم‌ترین ساحت و ساخت سیاسی- اجتماعی یک کشور در قالب «اشتراکات» است که معنا می‌یابد. یکی از مهم‌ترین وجوه اشتراک ملت در دوران معاصر کنش گری سیاسی- اجتماعی اعضای یک کشور است که تجلی آن در «صندوق رای» است.

مشارکت در امر سیاسی از مولفه‌هایی است که در انحصار شخصی یا گروهی نیست و در جهان امروز یکی از حقوق تصریح شده ملی- شهروندی به شمار می‌رود. در ایران برای دستیابی ملت به این حق بدیهی از یک قرن پیش مبارزاتی طولانی در گرفته تا سرانجام بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تبدیل به یکی از ارکان ثابت نظام سیاسی کشور در عمل به مردم سالاری شود. نباید فراموش کرد ایران در منطقه و جغرافیایی زندگی می‌کند که در آن انتخابات و صندوق رای هنوز فقط یک آرزو محسوب می‌شود.

با این وصف، طی سالیان گذشته جریانات ضد ایرانی، تبلیغات زیادی در القا و تثبیت گزاره «تحریم انتخابات» با هدف بمباران تبلیغاتی اذهان جامعه ایران انجام داده اند. باید در نظر داشت هیچ پیشینه و سابقه روشنی در جهان وجود نداشته است که قهر با صندوق یا تحریم انتخابات توانسته باشد به تغییر مثبتی در یک کشور انجامیده باشد.

در حقیقت هدف این ویرانی طلبان، ایجاد بن بست در کشور است. برای آنها، تحریم اقتصادی ایران و تحمیل رنج علیه مردم کشورمان، پروژه‌ای سیاسی است که به محلی برای ارتزاق تبدیل شده است. این جریانات آلوده و ضد میهنی که وابستگی علنی به دشمنان تاریخی ایران زمین دارند، همان کسانی هستند که تجزیه ایران را با اسم رمز «تکثرگرایی» عادی سازی کرده و به طور علنی خواهان حمله نظامی به خاک ایران هستند.

باید در نظر داشت «صندوق رای» و انتخابات فی نفسه دارای اصالت است و ارمغانی است که اختصاص به ملت ایران دارد و ضربه خوردن آن، در نهایت همه را بازنده خواهد کرد. در نتیجه هر «فعل سیاسی- اجتماعی یا اقتصادی» (که ارتباط مستقیم با حقوق ملی و سرنوشت ایرانیان دارد) با برچسب» تحریم» دانسته یا نادانسته طرحی برای نابودی همه دستاوردهای ملی، اضمحلال مردمسالاری و کلنگی کردن جامعه ایران است.

اتفاقات چند ماه اخیر در منطقه به ما یادآوری می کند که وحدت ملی چه نقشی در دفع خطرات امنیتی از مرزهای ایران خواهد داشت. کاهش مشارکت در انتخابات می تواند دشمن را در راهبرد تحریم اقتصادی ایران مصمم تر کرده و این ادراک را در دشمنان تقویت کند که می توانند حلقه فشار را بر کشورمان تنگ تر کنند.

به همین علت است که دشمنان و رقبای ایران در هر دوره ای در جستجوی راهی برای تضعیف قدرت و ثبات ایران از دل یک انتخابات کم رمق از حیث پشتیبانی مردمی هستند، چرا که در جهان شبکه ای شده امروز، میزان مشارکت پای صندوق آرا رابطه مستقیمی با روابط خارجی داشته و دورنمای سیاست خارجی ایران را ترسیم خواهد کرد. از همین رو، حمایت حداکثری و ملی از اصل انتخابات، برنامه های شوم جریان ضد ایرانی را که در انتظار اثر تحریم‌های اقتصادی برای سوریه سازی از ایران نشسته‌اند، خنثی خواهد کرد.

انتخابات مهم ترین معیار سنجش مردم سالاری است. میزان مشارکت مردم در انتخابات مشروعیت بخش دولت ها یا نهاد پارلمان به عنوان نماد اراده ملت در پیگیری منافع ملی است. امروزه در ارزیابی و تعاریف رسمی از منابع قدرت یک کشور، «مشارکت ملی» در کنار قدرت نظامی و اقتصادی در نظامهای سیاسی قرار می گیرد

در «روابط بین الملل پسا وستفالیایی» حکومت هایی که از دارای نقش آفرینی در سطح ملی و پشتوانه مردمی هستند مقبولیت بالاتری در عرصه بین المللی به جهت اثرگذاری بر محیط خارج از سرزمین خود برخوردار هستند. بدیهی است نتایج و منافع افزایش وزن یک حکومت یا یک واحد سیاسی در نظام بین الملل و فضای خارجی در نهایت به سود مردم آن کشور رقم خواهد خورد.

برعکس این موضوع هم صادق است. به طور طبیعی نظام های سیاسی فاقد این پشتوانه در عرصه بین الملل برد تاثیرگذاری کمی داشته و از وجاهت کمتر برخوردار خواهند شد و همین امر به طور قطع آسیب پذیری بیشتر را برای آن دولت-ملت به ارمغان خواهد آورد. به همین دلایل است که «انتخابات» و «دیپلماسی» به هم می رسند و تاثیرات متقابلی بر یکدیگر می گذارند. بنابراین مشارکت سیاسی عنوان یکی از ارکان حیاتی تامین امنیت ملی و منافع ملی نقش بسزایی در تقویت این مولفه ها و در نهایت افزایش قدرت ملی خواهد داشت.

حوزه روابط خارجی یکی از تقاطع هایی است که دستگاه دیپلماسی را به مجلس شورای اسلامی پیوند می دهد. مجلس به پشتوانه مشارکت مر دمی می تواند روند ایفای نقش موثر دستگاه سیاست خارجی ایران در عرصه بین الملل برای حصول بیشتر منافع ملی را تسهیل کند. قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها و صیانت از منافع ملی ایران» یک نمونه از هم افزایی دیپلماسی و نهاد قانون گذار است که نتیجه آن در پیشرفت صنعت هسته ای قابل رهگیری است.

به همه دلایل پیش گفته، ممکن است نارسایی های اقتصادی یا حکمرانی اهمیت انتخابات را نزد افکار عمومی کاهش داده باشد اما انتخابات و مشارکت در آن، با تمام نقایصی که ممکن است در مسیر آن وجود داشته باشد اما همچنان کارکردهایی برای آینده ایران و منافع ملی کشور بویژه در سیاست بین الملل دارد.