میهن: پرورش کرم‌ ابریشم که به‌ عنوان فعالیت نوغانداری نام گرفته، با پیشینه 4500 ساله در جهان، از دیر باز در کشور ما رواج داشته است.

نوغانداری در ایران تاریخ پر فراز و نشیبی را پیموده است که دوره فراز آن در عهد صفویه و فرود آن در عهد قاجاریه مشهود بوده است. در واقع به‌ لحاظ اقتصادی و فرهنگی، کرم‌ ابریشم رنسانس هنر و صنعت آسیا را پایه‌گذاری کرد. در ایران نیز کرم‌ ابریشم از آنچنان اهمیتی برخوردار بود که جمشید (پادشاه هخامنشی) رواج و توسعه پرورش کرم‌ ابریشم در ایران را بخشی از اقدامات مهم خویش می‌شمرد یا اینکه در قرون اخیر بخش عظیمی از نوشته‌های غربی‌ها در مورد ایران طی سده نوزدهم به ابریشم (ابریشم گیلان) اختصاص یافته است. صنعتی که با این قدمت هنوز با مشکلات عدیده ای مواجه است.

به گفته رضا صورتی زنجانی رئیس مرکز تحقیقات ابریشم ،بعد از دو دهه رکود در تولید، طی چند سال گذشته با اجرای سیاست های حمایتی دولت مردمی سیزدهم، این صنعت با استقبال دو برابری بهره برداران برای تولید پیله مواجه بوده است تا جایی که در سال گذشته میزان تولید از 4هزار جعبه به 8600 جعبه تخم نوغان داخلی افزایش داشته است.که با توزیع این مقدار تخم نوغان تقریبا 1700 تن پیله و معادل 270 تن نخ ابریشمی تولید شده است  و حاکی از ارتقاء خوداتکایی تولید نخ برای رفع نیازهای صنعت فرش کشور است.

ضرورت ورود بخش خصوصی

بخشدار بابلکنار ضمن اشاره به لزوم ورود تکنولوژی به این صنعت گفت: نوغانداری نیازمند جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی است.

عیسی نصرالهی اظهار کرد:  ۲۸ روستا از ۴۲ روستای بخش بابلکنار در صنعت نوغانداری فعالیت دارند که بیشتر شامل روستاهای بالادست منطقه می‌شود و در این راستا بیش از 12 دوره آموزشی در سطح بخش بابلکناربه منظور رونق و بهبود کیفیت تولید پیله ابریشم جهاد کشاورزی در حوزه قلمه زنی نهال توت، کلیات پرورش نوغان و نخ ریسی پیله‌ها برگزار شده است.

وی از حمایت مالی ۱۰۵ پروژه احداث و تجهیز تلنبار نوغانداری و کارگاه تولید نخ ابریشم خانگی با جذب اعتبار بیش از ۶۷ هزار میلیون ریال با همکاری صندوق کارآفرینی امید، بنیاد برکت و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی طی چند سال اخیر در این حوزه خبر داد.

نصرالهی از توزیع ۷۰۰ جعبه بین پرورش دهندگان منطقه بابلکنار در سال ۱۴۰۲ خبر داد و افزود: ۲۰ تن پیله در این طرح جمع آوری شد.

وی یکی از مشکلات تولیدکنندگان را عدم توزیع نهال به موقع برای کاشت برشمرد و گفت: توزیع نهال بی کیفیت و بی‌هنگام سبب خشک شدن این نهال‌ها شده و یا بازدهی لازم را ندارد.

بخشدار بابلکنار با اشاره به اینکه درصدد رایزنی برای جذب سرمایه گذار برای احداث کارخانه جهت اجرای مراحل خشک کردن پیله و نخ ریسی هستیم گفت: برای این مهم قول مساعد برای همکاری جهت مهیا کردن سوله سه هزار متری مناسب برای این امر هم داده شد.

وی افزود: سرمایه گذار عنوان کرده برای احداث چنین کارخانه‌ای نیازمند ۱۰۰ تن پیله در سال است که با این امر نیز موافقت شد زیرا این ظرفیت وجود دارد از بخش لفور، بابلکنار و بندپی شرق  وغرب این میزان را فراهم کنیم منتهی سرمایه گذار به دنبال تضمین بانکی برای تحقق این امر است که در حال حاضر مذاکرات ما به بن‌بست خورده است.

وی ادامه داد: اگر فرماندار بابل و استانداری مازندران در این حوزه به ما کمک کنند و رایزنی لازم انجام شود؛ ما نیز قول آماده کردن این میزان پیله را خواهیم داد.

نصرالهی گفت: این سرمایه گذار که خود در صنعت فرش فعالیت داشته و از فرزندان این منطقه است عنوان کرده که آمادگی دارد در صورت قبول تضمین بانکی چندین میلیارد تومان هزینه کرده و کارخانه را به دستگاه خشک کن و نخ ریسی بدون درخواست ریالی از دولت تجهیز کند منتهی این اقدام وی به تدریج و در چند مرحله انجام می‌شود.

وی تصریح کرد: اگر این صنایع تبدیلی در همین استان و این منطقه فعال شود؛ می‌تواند از کل مازندران و گیلان و گلستان آورده داشته و پرورش دهندگان دیگر مجبور نمی‌شوند پیله را با قیمت کمتر به‌واسطه‌ها بفروشند.

بخشداربابلکنار یادآور شد: این صنعت گذشته از کاربرد در حوزه صنعت فرش کاربرد مهمی در تولید پارچه‌های ابریشمی دارد با توجه با اینکه با کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز ارتباط داریم کارهای ابریشمی تقاضای زیادی دارند و عربها خریداران خوبی برای پارچه‌های ابریشمی هستند.

وی افزود: تقاضا هست اما بازار در استان وجود ندارد لذا  فرآوری آن به استان‌های دیگر می‌رود.

وی تصریح کرد: با توجه به سابقه تاریخی که منطقه بابلکنار در این صنعت دارد اگر چنین ظرفیتی باشد مردم به این صنعت دوباره رجوع می‌کنند. اگر اقتصاد خوب باشد این حوزه کمک درآمد خانوار خواهد شد؛ امروزه چون امکانات و حمایت مناسب نیست؛ استقبال کم است.