الإمامُ الرِّضا علیه‌السلام: لایکونُ المؤمنُ مؤمناحتّی تکونَ فیه ثلاثُ خِصالٍ: سُنّةٌ مِن ربِّهِ، و سُنّةٌ مِن نبیِّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله، و سنّةٌ مِن ولیّه، فأمّا السُّنَّةٌ مِن ربّهِ فکِتْمانُ السِّرِّ، وأمّا السُّنَّةُ مِن نبیِّه صلی‌الله‌علیه‌وآله فمُداراةُ النّاسِ، وأمّا السُّنَّةُ مِن ولیِّهِ فالصَّبرُ فی البَأْساءِ و الضَّرّاءِ.

امام رضا علیه‌السلام فرمود: مؤمن، ایمانش کامل نمی‌شود مگر این که سه سنت در او باشد: اول از خدا؛ دوم از رسول خدا؛ سوم از ائمه.

اما از خدا «کِتْمانُ السِّرِّ». وقتی مؤمن، ایمانش کامل می‌شود که از خدا ستار العیوبی را بیاموزد؛ حامل اسرار باشد.

در این کلمه غوغایی است!  

اینکه کِتْمانُ السِّرِّ را از خدا بگیرد یعنی چه!؟

اما برای روشن شدن موضوع باید به داستانی از زندگی رسول خدا(ص) رجوع کرد.

رسول خدا معروف به «مداراة الخلق» بود اما با او چه کردند؟

دندانش را شکستند، خاکستر بر سرش ریختند، در حالی که شخص اول عالم بود، به آن وضع با او معامله کردند، اما رسول خدا(ص) گفت: «اللهم اهد قومی فإنهم لا یعلمون» به جای آن همه عذاب که از مردم کشید، دعا کرد.

از خدا چه خواست!؟  

«اللهم اهد قومی» دنبال «اللهم اهد…» کلمه‌ی «قومی» است.

آن مردم جزیرة العرب را به خودش منسوب کرد که جلوی عذاب را بگیرد.

بعد آنچه عقل را حیران می‌کند، این است که آخر هم برای خود آن‌ها عذرخواهی کردو علت آورد، گفت: «فإنهم لا یعلمون»؛ ببخش این‌ها را که جاهل هستند. عذرشان را بپذیر.

پس از رسول خدا(ص) شیوه مدارا را یاد بگیریم آن وقت مؤمن می‌شویم.

بنابراین بشر به غایت القصوی خلقت می‌رسد اگر خدا، پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را در نظر داشته باشد.

تمام علمای اخلاق، از زمان ارسطو تا حال، آنچه تمام کسانی که در تهذیب بشریت کار کردند، همه را امام رضا علیه‌السلام در همین کلام فرمود، که اگر کلمات او تحقیق و تشریح وفهیده و به کار بسته می‌شد، دو حدیث او، دنیا را منقلب می‌کرد.
 
منبع: الخصال ، ج۱ ، ص۸۲ (آیت الله العظمی وحید خراسانی)