این در حالی است که پیشتر اخبار موثقی از مخالفت خانواده ملاعمر با جانشین وی منتشر شده بود. آنها که با ساختار پیچیده گروه طالبان اندکی آشنایی داشته و از کشمکشهای قدرت و زیرگروه‌های آن آگاهند، خوب می‌دانند که پس از حمله آمریکا و استقرار حکومت کرزی، طالبان در عمل به دو شاخه افغانستانی و پاکستانی تقسیم شد.

جریان پاکستانی که به طالبان شبکه حقانی شهره‌اند، مدعی جهادی جهانی بوده و به هیچ وجه قایل به صلح با دولت کابل نبودند، بنابراین آنها از هر راه و وسیله‌ای برای شعله ور کردن آتش جنگ بهره می‌بردند. طالبان افغانستانی اما معتدل‌تر بودند. آنها کمتر مرتکب حملات کور و کشتن مردم بی‌گناه می‌شدند. به طور مشروط در گفت و گوهایی صلح حاضر می‌شدند و ملاعمر در این اواخر در عمل رهبری این شاخه را برعهده داشت و قایل به کار جهادی فقط در افغانستان بودند.

طالبان پاکستانی که تحت نظارت غیرمستقیم اداره اطلاعات ارتش پاکستان (آی.اس.آی) بودند، در بسیاری امور با شاخه ملاعمر دچار چالش و اختلاف شدند. تا جایی که ملاعمر دفتر اصلی شاخه منتسب به خود را از کویته پاکستان، بی سر و صدا به قطر منتقل کرد و در آنجا برخلاف جریان طالبان پاکستانی که نزدیک شدن به «تهران» را گناهی نابخشودنی می‌شمردند، برای برقراری ارتباط با ایران تلاشهایی کرد و چند نوبت نمایندگانی را به سرپرستی مولوی «طیب آقا» به تهران فرستاد. اگرچه اخبار این اختلافها هرگز به رسانه‌ها به طور عمده و علنی راه نیافت، اما ملاعمر با وجود آنکه در آغاز با حمایت مستقیم پاکستان به قدرت رسید در ادامه به یک مشکل عمده برای اسلام آباد تبدیل شده بود. با این سوابق بهتر می‌توان دریافت که مولوی اختر منصور به سبب نزدیکی به پاکستان جانشین خلفی برای ملاعمر نخواهد بود.

از نشانه‌های این ادعا، بیعت عجولانه و عجیب «جلال الدین حقانی»، رهبر شبکه حقانی با اختر منصور بود. حقانی او را جانشینی مناسب برای طالبان خواند. این در حالی است که شاخه حقانی سالهاست اختلافهای، شدیدی با ملاعمر و نیروهای تحت فرمان او داشته است. «اشرف غنی احمدزی»، رئیس جمهور افغانستان نیز بتازگی گفته است «پاکستان از 130 سال پیش با ما در جنگ است.» او خوب می‌داند که شاخه اصلی جنگ طلب درمیان طالبان، شبکه حقانی است که از آن سوی مرز کنترل می‌شود و بنابراین آغاز گفت و گوهای صلح را در کشور، منوط به صلح میان پاکستان و افغانستان و سپس گفت و گو با طالبان کرده است. او گفته است: «پس از مرگ ملاعمر، ساختار گروه طالبان در حال تغییر اساسی است و این حرکت دیگر نمی‌تواند مثل گذشته عمل کند. اشاره تلویحی عبدالغنی در این مواضع به نفوذ پاکستان در بدنه بخشی از گروه طالبان و بروز اختلافها پس از ملاعمر در میان شاخه‌های مختلف این گروه است. آیا اختر منصور خواهد توانست انسجام گذشته طالبان را به آن برگرداند؟ زمان پاسخ این پرسش را خواهد داد.