اخیرا هشت اروپایی نظر موافق خود در مورد تغییر راهبرد سیاست خارجی اتحادیه در موضوع پرونده سوریه را اعلام کردند؛ اقدامی که نشان از ایجاد ارتباطات رسمی و دیپلماتیک با دمشق در اینده نزدیک دارد. به این ترتیب به نظر اتحادیه اروپا پس از ۱۳ سال قطع روابط دیپلماتیک و کنسولی به دنبال از سر گیری رابطه سیاسی رسمی با دولت سوریه است. مناسبات طرفین به دنبال جنگ داخلی و حضور و فعالیت گروه های تروریستی بسیار خشنی همچون داعش و سایر معارضان سوری دولت بشار اسد مثل جبهه النصره (تحریر الشام) به شکل یک طرفه از سوی دولت های قاره سبز قطع و به روند محکومیت ها و تحریم های همه جانبه بین المللی علیه دولت و ملت سوریه سرعت داد. یکی از بهانه های دولت های اروپایی برای قطع رابطه نقض حقوق بشر و سرکوب معترضان توسط نظام رسمی سوریه بود؛ اعتراضاتی که توسط سرویس های جاسوسی خود کشور های اروپایی در داخل خاک سوریه تحت عنوان نهاد های خصوصی همچون مجموعه های تجاری-رسانه ای سازماندهی و به سمت اهداف از پیش تعیین شده هدایت می شد. جدای از این موضوع، همکاری دستگاه های اطلاعاتی کشور های منطقه غرب آسیا مانند میت ترکیه و استخبارات کشور های عربی عربستان سعودی ، قطر ، مصر ، امارات متحده عربی و ... به پیشروی نظامی نیرو های داعش و امثال آن کمک های زیادی کرد. هرچند که نقش دستگاه های امنیتی رژیم صهیونیستی در موفقیت آنها را نمی توان نادید گرفت اما کشور های اروپایی با بستر سازی برای فعالیت های سیاسی هماهنگ اپوزیسیون و معارضان در داخل خاک اروپا فضای به شدت سخت و یک جانبه ای را برای مشروعیت جهانی دولت سوریه ایجاد کرده بود.

با حضور مستشاری جمهوری اسلامی ایران در خاک سوریه به جهت مقابله با تروریست ها و حضور نظامی فدراسیون روسیه به ویژه نیروهای هوایی آن شرایط میدانی جنگ عوض شد و عملا ارتش عربی از هم پاشیده سوریه توانست دوباره مسلط بر بسیاری از مناطق کشورش شود. کار تا جایی پیش رفت که نیروهای ائتلاف غربی به رهبری ایالات متحده آمریکا به خاک سوریه حمله کرد و با کمک کرد های شمال این کشور توانست پایگاه های متعددی را برای اهداف راهبردی و راهکنشی خودش ایجاد کند. پایگاه هایی در مناطق-میادین نفتی مانند العمر در استان دیرالزور و التنف در استان الحمص نمونه هایی از این دست است. پایگاه هایی که به گفته دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق ایالات متحده عمدتا برای به دست آوردن نفت این کشور می باشد.

ترامپ دلیل ترس اروپایی ها

اینکه چرا وزرای خارجه هشت کشور اتریش، کرواسی، قبرس، جمهوری چک، یونان، ایتالیا، اسلواکی و اسلوونی به "جوزپ بورل" مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا نامه ای مبنی بر اینکه "سیاست هدفمند فعال و نتیجه محور در قبال سوریه را پیگیری کند" نوشتند جای پرسش دارد. در این نامه که توسط وب سایت یورو اکتیو منتشر شده اعلام  شده است دولت های اروپایی مذکور به نوعی خواستار افزایش فشار سیاسی و اثر بخش و همچنین بیشتر شدن کمک های بشر دوستانه شدند.

مطمئنا بخشی از نگرانی اروپا به ادامه موج هجوم مهاجران به این کشورها باز می گردد. اما چه شده که اتحادیه ابه یکباره پیگیر رابطه سیاسی رسمی و فعال با نظام سوریه است؟ پاسخ این پرسش را شاید بتوان در اظهارات ترامپ در کمپین های انتخاباتی اشش جست و جو کرد. او پیش تر به دفعات گفته بود که با رئیس جمهور شدنش آمریکا را از پیمان آتلانتیک شمالی موسوم به ناتو خارج می کند. باید در نظر داشت ناتو مکمل امنیتی و یا به نوعی حائلی برای ایمنی مرز های قاره سبز در برابر تهاجمات نظامی تلقی می شود.

این تصور با شروع جنگ اوکراین در ماه فوریه سال ۲۰۲۰ میلادی تا حد زیادی از بین رفت و ثابت شد تمامیت ارضی اروپا آنقدر ها که همگان فکر می کردند امن نیست. به همین دلیل رهبران اصلی این اتحادیه چند سالی است که به دنبال ایجاد یک ارتش تقویت شده برای روز مبادا هستند. لازم به ذکر است، بی نتیجه بودن راهبرد اتحادیه اروپا در قبال پرونده سوریه و حاصل نشدن اهداف از پیش تعیین شده شان همچون طرح خاورمیانه جدید که با تجزیه کشور های منطقه انجام می شد نیز یکی دیگر از دلایل دیپلماسی التماسی یا اصطلاحا تعامل دو طرفه اروپا با غرب آسیا است، تعاملی که با پیش بینی خطر روی کار آمدن احتمالی ترامپ تشدید خواهد شد.