در روایات وارد شده و احادیث متواتر صحیح السند به دوران طلایی پس از ظهور و حکومت جهانی با حجت ابن الحسن المهدی ارواحنا له الفداء اشاره شده است. دورانی که امت آنچنان غرق در نعمت و عدالت می‌شوند که خزانه بیت‌المال سرشار از دارایی‌هایی می‌شود که راهی برای مصرف آنها نیست، برای مصارف خمس و زکات هیچ موردی یافت نمی‌شود و فقر از جامعه آن روز ریشه‌کن خواهد شد. اینگونه نقل شده است اگر زنی زیبا روی با طبقی از طلا از شرق عالم به غرب عالم پیاده مسیر را طی کند کسی بر این طلاجات و بر حامل آن چشم طمع نخواهد انداخت.

اما چگونه جامعه‌ای به این درجه از استغنا خواهد رسید؟

این پدیده و اتفاق، نیازمند نظام ارزشی قوی است به گونه‌ای که مردمان جامعه عصر ظهور آنچنان این ارزشها را در خود بعنوان شاکله فکری و عملی بپندارند که چنین مدینه فاضله توحیدی وعده داده شده الهی محقق شود. این مدینه فاضله جز با یک نظام ارزش گذاری قوی و مدیریت الهی امام و اجتماعی کردن جامعه و باز تولید فرهنگی این ارزش‌ها در جامعه  میسر نمی‌شود. این نظام باید بسیار قوی و کار آمد باشد و بر خلاف منکران و معاندان آرمان موعود این امر محقق خواهد شد.

دلیل و چرایی این شکل گیری؛ پیاده‌روی میلیونی مذاهب و ادیان و اقوام متفاوت در اربعین است. اربعین برای ما نمونه تجربی عینی و کوچکی از این مدینه فاضله است که هم اکنون برای همه قابل رویت است.

چه ارتباطی بین پیاده‌روی اربعین و جامعه توحیدی عصر ظهور وجود دارد؟

زائران امام حسین(ع) به مظاهر دنیا و تفاوت‌های هویتی، نژادی و قومی بی اعتنا هستند. آنها بدون توجه به آسایش و عافیت طلبی و مهیا بودن اسباب آسایش در سفر با سادگی هر چه تمام تر در این راه گام برمی‌دارند. در این سفر پر از معنویت اشرافی گری و قبیله گرایی جایی ندارد. جنبه‌ها و وجوه مختلف مهمان نوازی محبان و شیعیان سیدالشهدا(ع) در طول مسیر از جاذبه‌های این پیاده روی است. رایگان بودن اسکان، خوراک، درمان و... خدمت رسانی بی منت و بدون وقفه در مسیر، منحرف نشدن از مسیر، هدف و فکر و عمل در حرکت به سمت معشوق حقیقی این سفر را از دیگر سفرها متمایز و متفاوت می‌کند.

زائران تنها به جاذبه و هدف مشترک با همکاری و همیاری خدام و سایر زوار می‌اندیشند و از نعمت‌های بسیارِ مسیر در حد نیاز و در چارچوب حلال استفاده می‌کنند. مگر نه اینکه از اسباب رسیدن به معبود و هدف غایی خلقت؛ بی نیازی و دل نبستن به دنیا، ایثار و فداکاری بی مزد و منت در حق مؤمنان و  انسان های دیگر است.

این حرکت به گونه‌ای است که سهم دولت‌ها در ایجاد این تفکر و پدیده معجزه گونه، اندک و در نقطه مقابل سهم روایات معصومین(ع) و علمای دینی در نشر احادیث گهربار در باب اهمیت گرامیداشت اربعین و زیارت کربلا بسیار زیاد و غیرقابل انکار است.

اگر همین تفکر حاکم بر پیاده‌روی اربعین که اخلاص در عمل، فداکاری، خدمت بی‌منت، احترام مؤمن، رسیدن به هدف غایی و نبود خودخواهی در مقابل دگرخواهی و جمع گرایی در مقابل تفکر فردگرایی حاصل تفکر اربعین در جامعه حکم فرما شود؛ بسیاری از ناهنجاری‌ها همچون فقر، طلاق عاطفی، بی مهری به فرزندان، حقوق بشر، صلح و امنیت پایدار جهانی و.... حل شده و آسیب‌های حاصل از این ناهنجاری ها بسیار ناچیز و قابل مدیریت می‌شود.

البته هنوز اربعین به هدف غایی خود در بین اکثریت زوار نرسیده و نیازمند کار و تلاش بسیار در جهت‌دهی اکثریث زائران به این ارزشهاست. مسلماً هر پدیده‌ای دارای نقاط قوت یا ضعف و چالش‌ها و آسیب‌هایی است و ممکن است از سمت مخالفان و منکران و رسانه‌های وابسته به این چالش‌ها دچار شود.

انحراف‌های ایجاد شده نیازمند آسیب‌شناسی دقیق است تا باشکوه‌ترین و بزرگترین اجتماع انسانی جهان و عاشقان اهل بیت(ع) به پویایی و جهت دهی و تاثیرگذاری فرهنگ اسلام ناب محمدی در دنیا کمک کند و از این راه ارزشهای اربعین و قیام سیدالشهدا(ع) در تمام عالم نهادینه شود.