به گفته وی، کشاورزان دارای گلخانه های استاندارد  که موازین بهداشتی و ایزولاسیون را رعایت کرده باشند،  امکان شیوع آفت وجود ندارد که کشاورز ناگریز به مبارزه به روش های مختلف با بیماری باشد.

آهنگران با بیان اینکه در مبارزه با آفات و بیماری خسارت زا، سموم شیمیایی آخرین ابزار کنترلی مدنظر است، افزود: توصیه ما همیشه به کشاورزان این بوده که در محیط گلخانه از مدیریت تلفیقی استفاده کنند به طوری‌که ابتدا روش های غیرشیمیایی و در نهایت آفت کش را در دستور کار قرار دهند.

مدیرکل دفتر پیش آگاهی سازمان حفظ نباتات ادامه داد: روش های غیرشیمیایی شامل روش های زراعی، مکانیکی و فیزیکی است و بعد سراغ تجهیزات کنترلی و عوامل کنترل بیولوژیک می آیند. براین اساس در محیط گلخانه  با رها کردن عامل بیولوژیک، امکان کنترل آفت وجود دارد؛ اما اگر با انبوهی از آفت روبه‌رو شویم امکان استفاده از این روش نیست.

به گفته وی، قبل از آنکه به سراغ آفت کش های شیمیایی برویم، ابتدا به سراغ یک سری عصاره ها یا صابون های حشره کش باید برویم که خطری برای سلامت انسان ندارند و در صورت استفاده از آفت کش، آفت کش های شیمیایی کم خطر با دوره کارنس پایین در دستور کار قرار بگیرد. مخصوصا زمانی‌که محصول در محیط گلخانه به زمان برداشت نزدیک می شود، به سبب حساسیت به نوع آفت کش با توصیه کارشناسان باید مورد مصرف قرار بگیرد. 

آهنگران گفت: آفت کش در محیط گلخانه بنابر دستورالعمل نوع محصول توصیه شده باید مورد استفاده قرار بگیرد تا در زمان آنالیز باقی مانده آفت کش، آفت کش غیرمجاز شناخته نشود که منجر به رد محصول شود، همچنین در حوزه محصول صادراتی تاکید بر این است که از آفت کش هایی استفاده شود که کشور مقصد آن آفت کش در خصوص آن محصول پذیرفته باشند.