به گزارش قدس خراسان، به بهانه روز سینما به سراغ سیدمحمد مداح حسینی، مدرس و منتقد تئاتر و سینما رفتیم تا از او درباره وضعیت سینماگران خراسان رضوی در گذشته و امروز پرس‌وجو کنیم.
مدیر گروه ادبیات نمایشی و عضو هیئت علمی دانشگاه اقبال لاهوری مشهد در این باره گفت: جایگاه تربیت‌شدگان فرهنگ خراسان را ارزشمند می‌دانم؛ چرا که فیلمسازان زیادی داریم که در خراسان تربیت شده و به بلوغ رسیده‌اند، من بازیگران سینما، کارگردانان و نویسندگان را نیز جزو سینماگران می‌دانم.
مداح حسینی افزود: اگر تاریخ سینمای خراسان را از دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شروع کنیم مرحوم ارجمند، دانشور و شهیدی، همچنین کسانی مانند فریدون جیرانی، مهدی صباغ‌زاده و رضا کیانیان را نیز داریم که همه این افراد پرورش‌یافته فرهنگ خراسان به معنای خراسان بزرگ پیش از تفکیک هستند. اما آنچه اکنون مهم است جوانان سینماگر خراسان هستند که اوضاع خوبی ندارند چون به دلیل اینکه در خراسان امکانات لازم برایشان فراهم نیست، برای بهتر دیده شدن در این حرفه و تولید کارهای بهتر به تهران یا حتی خارج از کشور می‌روند.
وی متذکر شد: تاریخ نشان داده این افراد بسیار توانمند هستند و با حداقل امکانات توانسته‌اند کارهای بزرگی انجام دهند، افرادی همچون امیر اطهر سهیلی، کمیل سهیلی، امیرمسعود سهیلی و مجید کاظمی که فیلمش به جشنواره فیلم کن فرانسه راه یافت و میثم حسن‌زاده و هادی شیبانی که فیلم‌هایشان به‌صورت جهانی پخش شده است. این افراد نشان داده‌اند کیفیت کار تربیت‌یافتگان فرهنگ خراسان در حوزه سینما با حداقل امکانات بیشترین آورده‌ها را دارد.
این مدرس و منتقد تئاتر و سینما با بیان اینکه دولت و بخش خصوصی هر دو در کمبود امکانات خراسان دخیل هستند، عنوان کرد: دولت برای بخش خصوصی سیاست‌گذاری می‌کند و بخش خصوصی است که در یک فضای رقابتی می‌تواند امکان پرورش و حمایت از نیروهای جدید را مهیا کند، اما به دلیل اینکه دولت در سیاست‌گذاری ضعیف عمل می‌کند و بخش خصوصی نیز به‌دلیل سیاست‌گذاری‌های نادرست دولت مجبور می‌شود سرمایه خود را در حوزه‌های دیگری که ارتباطی با هنر و فرهنگ ندارد، مصرف کند، از سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ و هنر غفلت می‌شود.
مداح حسینی ادامه داد: نمی‌گویم دولت کنونی مقصر است، بلکه هر کسی که یک روز در ساختار دولتی کار کرده باشد، می‌داند مشکل بروکراسی اداری و قوانین است و افراد نیستند که آن نیز به سیاست‌گذاری در سطح کلان برمی‌گردد، بنابراین مشکل اصلی ما سیاست‌گذاری و ناتوانی ما در پیگیری سیاست‌هاست.
وی خاطرنشان کرد: همان طور که ورزشکاری در رقابت المپیک مدال می‌گیرد یا کسانی که در رقابت‌های علمی مانند کنکور و المپیادها رتبه و مدال کسب می‌کنند و از تلاش آن‌ها قدردانی می‌کنیم، باید از هنرمندان فیلمساز و بازیگر نیز که به همان اندازه سرمایه‌های کشور هستند، قدردانی کنیم. اما سیاست‌گذاری‌های ما به گونه‌ای است که فیلمسازان امید و طراوت خود را از دست می‌دهند، اگر به هنرمندان جوانمان به‌عنوان سرمایه‌های ملی نگاه کنیم، آن زمان است که اتفاق‌های خوبی برای هنر و فرهنگ کشور رقم می‌خورد.
مداح حسینی افزود: اگر تاریخ سینمای خراسان را از دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شروع کنیم مرحوم ارجمند، دانشور و شهیدی، همچنین کسانی مانند فریدون جیرانی، مهدی صباغ‌زاده و رضا کیانیان را نیز داریم که همه این افراد پرورش‌یافته فرهنگ خراسان به معنای خراسان بزرگ پیش از تفکیک هستند. اما آنچه اکنون مهم است جوانان سینماگر خراسان هستند که اوضاع خوبی ندارند چون به دلیل اینکه در خراسان امکانات لازم برایشان فراهم نیست، برای بهتر دیده شدن در این حرفه و تولید کارهای بهتر به تهران یا حتی خارج از کشور می‌روند.
وی متذکر شد: تاریخ نشان داده این افراد بسیار توانمند هستند و با حداقل امکانات توانسته‌اند کارهای بزرگی انجام دهند، افرادی همچون امیر اطهر سهیلی، کمیل سهیلی، امیرمسعود سهیلی و مجید کاظمی که فیلمش به جشنواره فیلم کن فرانسه راه یافت و میثم حسن‌زاده و هادی شیبانی که فیلم‌هایشان به‌صورت جهانی پخش شده است. این افراد نشان داده‌اند کیفیت کار تربیت‌یافتگان فرهنگ خراسان در حوزه سینما با حداقل امکانات بیشترین آورده‌ها را دارد.
این مدرس و منتقد تئاتر و سینما با بیان اینکه دولت و بخش خصوصی هر دو در کمبود امکانات خراسان دخیل هستند، عنوان کرد: دولت برای بخش خصوصی سیاست‌گذاری می‌کند و بخش خصوصی است که در یک فضای رقابتی می‌تواند امکان پرورش و حمایت از نیروهای جدید را مهیا کند، اما به دلیل اینکه دولت در سیاست‌گذاری ضعیف عمل می‌کند و بخش خصوصی نیز به‌دلیل سیاست‌گذاری‌های نادرست دولت مجبور می‌شود سرمایه خود را در حوزه‌های دیگری که ارتباطی با هنر و فرهنگ ندارد، مصرف کند، از سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ و هنر غفلت می‌شود.
مداح حسینی ادامه داد: نمی‌گویم دولت کنونی مقصر است، بلکه هر کسی که یک روز در ساختار دولتی کار کرده باشد، می‌داند مشکل بروکراسی اداری و قوانین است و افراد نیستند که آن نیز به سیاست‌گذاری در سطح کلان برمی‌گردد، بنابراین مشکل اصلی ما سیاست‌گذاری و ناتوانی ما در پیگیری سیاست‌هاست.
وی خاطرنشان کرد: همان طور که ورزشکاری در رقابت المپیک مدال می‌گیرد یا کسانی که در رقابت‌های علمی مانند کنکور و المپیادها رتبه و مدال کسب می‌کنند و از تلاش آن‌ها قدردانی می‌کنیم، باید از هنرمندان فیلمساز و بازیگر نیز که به همان اندازه سرمایه‌های کشور هستند، قدردانی کنیم. اما سیاست‌گذاری‌های ما به گونه‌ای است که فیلمسازان امید و طراوت خود را از دست می‌دهند، اگر به هنرمندان جوانمان به‌عنوان سرمایه‌های ملی نگاه کنیم، آن زمان است که اتفاق‌های خوبی برای هنر و فرهنگ کشور رقم می‌خورد.
نظر شما