یک خانم که نامی از او در تاریخ نمانده، هر روز صبح، از آبادی نوغان می‌آمده درهای حرم را به زوار باز می‌کرده، سراغی از چراغ‌ها می‌گرفته، رُفت و روب می‌کرده و مواظب بوده تا جایی، گردی ننشیند به بقعه منور حضرت رضا (ع).