به گزارش قدس آنلاین،حالا پسر خیابان عارف به موهای سفید شدهاش در آینه نگاه میکند و دلش برای خودش تنگ میشود. نه فقط برای خویشتن که برای رفقای گرمابه و گلستان، برای مامان نصرت، برای اتو سورتمه و برای تمام رؤیاهای سرخ. در عصر خزانزده وقتی سوز سرما در کوچه های لواسون پیچید، بیمداهنه با مردی حرف زدیم که قلبش را از یقهاش بیرون کشیده بود و به آینهها نشان میداد تا شاید علی زاغی جوانتری را در آینههای موازی پیدا کند. گپ پاییزی ما با علی پروین پیش روی شماست.
*شادباش آقای پروین. هفتادوهشتساله شدید تا شاگردانتان برایتان اسپند دود کنند.
-خیلی ممنون.سن یک عدد است و باید دل جوان باشد و به پیری مبتلا نشود.امسال آقای درویش و بچهها سنگ تمام گذاشتند و جشن تولد باشکوهی برای من گرفتند. دست همهشان درد نکند. زنده باشیم و در مراسم خیرشان حاضر شویم.
*یادمان هست گفته بودید برای تماشای پرسپولیس واقعی هفت هفته باید صبر کنیم. هفت هفته گذشت آقای پروین!
-من درست گفتم.چند هفته اول لیگ معیار دقیقی برای سنجش تیمها نیست و باید به مدعیان زمان داد. خدا را شکر پرسپولیس خیلی زود پوست انداخت و به تیمی که ما منتظرش بودیم نزدیک شد. دست آقای گاریدو درد نکند. تیم خوبی درست کرده است.
*ولی موتور این تیم از دقیقه ۹٠ گرم میشود. نمایش برابر چادرملو گواه حرفهای ماست.
-اگر تیم دیر به گل برسد مینویسید چرا زود گل نزد. اگر زود به گل برسد مینویسید چرا دقایق واپسین بازی را رها کرد. در هر صورت شما یک مقصر میتراشید.
*فکر نمیکنید با مصدومیت کنعانی، اورونوف و عالیشاه ارکستر قرمزها فالش بزند؟
-از روز تأسیس این باشگاه تا همین امروز پرسپولیس قائم به فرد نبوده و در دو سه بازیکن خلاصه نشده است. بعد هم گاریدو با توجه به نیمکتی که در اختیار دارد دستش باز است و بعید می دانم تیم به سد بسته بخورد.
*قبول دارید نتیجه گرفتن در لیگ نخبگان آسیا کار راحتی نیست؟
-قبول ندارم. سعودیها و قطریها اوضاع بهتری دارند و ستارههای فوتبال دنیا را جذب می کنند، در عوض ما ایران هستیم و بچههایی داریم که در کسری از ثانیه میتوانند سرنوشت سختترین جدلها را روشن کنند. پرسپولیس با این مربی و این پتانسیل داخل زمین السد را در دوحه شکست خواهد داد. شما این بچه ها را دست کم نگیرید.
*سلطان سالهاست کفشها را آویخته اما فوتبال ایران همچنان دلخوش به ورزشگاه آزادی است و در گردابی چنین هایل گرفتار شده. درد نیست؟
-کار فوتبالی که تیمهایش هزار میلیارد خرج میکنند اما زمین برای تمرین و مسابقه ندارند با کرام الکاتبین است. وقتی مثل ریگ پول خرج میکنند اما یک زمین استاندارد برای بازی ندارند، بهتر است فوتبال را تا اطلاع ثانوی تعطیل کنند و دنبال زیرساختها بروند. 60 سال پیش ما در محله دولاب و خیابان عارف چند زمین خاکی داشتیم که استعدادها در آنها شکوفا می شدند، حالا همان زمینها را هم نداریم و برجها و آپارتمانها تهران را بلعیدهاند. من به شخصه خجالت می کشم وقتی میبینم تیمهای ما در بدترین زمینها بازی میکنند و از حداقل زیرساختها محروماند. شما همین سؤال را از مسئولان بپرسید و ببینید چه پاسخی میدهند.هر چند بند را آب برده و سرمایههای ورزش در این سالها هدر رفتند.
*راستی حامد کاویانپور مصاحبه کرده و گفته آن قدیمها ما از ترس علی آقا در سونا قایم میشدیم!
-شوخی کرده. حامد بچه خوبی است و شاگرد زرنگ ما بود. ما در پرسپولیسی که یک ریال پول در آن پیدا نمیشد با رفاقت و مشتیگری و من بمیرم تو بمیری سالها جام گرفتیم و برای پرسپولیس افتخار کسب کردیم.آن روزها کجا،این روزها کجا.
*همه چیز یکهو عوض شد.تصورش را میکردید؟
-این گوشیها که آمد دنیا بههم ریخت، بچهها از پدر و مادرها دور شدند و حرمتها شکست. پول جای عاطفه را گرفت و رفاقتها کمرنگ شد. بارها به شاگردانم توصیه میکنم این گوشی را پرت کنید یک گوشه و زیر یک سقف با خانوادهتان گل بگویید و گل بشنوید. من با این فضای مجازی الفتی ندارم و به جای کامنت گذاشتن، به سیاق سابق زنگ میزنم و حال دوست و فامیل را میپرسم. سریالهای ایرانی را هم با هیچ تفریح دیگری عوض نمیکنم.
*امیدمافی
نظر شما