تنگه هرمز یک مسیر حمل‌ونقل حیاتی برای تاجران و مشتریان نفت خاورمیانه است. این آب راه مسیر ترانزیت کالا و انرژی به بازارهای آسیا، اروپا، آمریکا و فراتر از آن است. بیش از یک پنجم نفت تولیدی و یک سوم گاز طبیعی مایع (LNG) جهان از آن این منطقه صادر می‌شود. البته این تنگه تا زمانی راهبردی است که جریان انتقال انرژی از آن با امنیت و بدون تنش در بین کشورهای منطقه صورت پذیرد در غیر این صورت تزلزل اقتصاد جهان، بحران های سیاسی، اقتصادی و انرژی در سطح جهانی و منطقه ای را در پی خواهد داشت.

چنانچه اویل پرایس نیز در گزارشی متذکر شده که «در صورت محاصره کامل خلیج هرمز، قیمت نفت می‌تواند به بیش از ۳۰۰ دلار در هر بشکه برسد. احتمال هرج و مرج ترافیکی در این تنگه، نه‌تنها بر قیمت نفت، بلکه بر بازارهای گاز نیز تاثیر منفی خواهد داشت.»

آنچه از شواهد بر می آید این است که احتمال حمله رژیم صهیونیستی به تاسیسات نفتی ایران  وجود دارد. این رژیم بسته به اینکه بخواهد صرفا دولت و حاکمیت را تحت تاثیر قرار بدهد یا مردم را هم ناراضی کند می تواند دو سناریو داشته باشد. حمله به تاسیسات نفتی ایران می تواند حاکمیت ایران را تحت فشار قرار دهد، چرا که با کم شدن صادرات درآمدهای ارزی کشور نیز کاهش پیدا می‌کند. حمله به تاسیسات پالایشی و پتروشیمی نیز مردم را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد چرا که شامل محصولات سوختی مثل بنزین و گازوئیل و موارد دیگری که مایحتاج بیشتر مردم است. واکنش ایران به این تهاجم می تواند بستن تنگه هرمز باشد.

هر چند باید تلاش کنیم که موضوعات منطقه‌ای به طریق مسالمت آمیز حل و فصل شود و ترتیبات امنیتی و سیاسی که در منطقه به وجود آمده است، باعث صلح و ثبات در منطقه شود ولی وقتی دشمن مسیر تقابل را به جای تعامل با ایران برگزیده است، در صورت به نتیجه نرسیدن دیپلماسی باید گذاشت «شمشیر دموکلس» جنگ، در دستان سیاستمداران و دیپلمات‌ ها باقی بماند تا به پشتوانه آن به دفاع از منافع ملی کشورمان بپردازند.

در چنین شرایطی که عموم رسانه‌های جهان درباره عواقب بسته شدن گلوگاه راهبردی «تنگه هرمز»، جهش قیمت نفت و افزایش تورم جهانی ناشی از آن صحبت و درباره هرگونه ماجراجویی احتمالی رژیم صهیونیستی علیه تاسیسات نفتی ایران و پیامدهای آن برای اقتصاد بین‌الملل و بازار جهانی انرژی هشدار می دهند، این سئوال مطرح است که چرا برخی در نقش پیاده نظام دشمن به عقیم‌سازی برگ برنده‌های ایران مشغولند؟

تنگه هرمز دروازه اصلی تجارت بین المللی ایران و همسایگان جنوبی آن به آب های آزاد، صدور انرژی و تمرکز سیاست خارجی منطق های و بین المللی است، بروز هرگونه بحران و تنش در آن منجر به تأثیرگذاری در سطح منطقه و جهان می شود. هرگونه توقف در این گذرگاه، حتی به طور موقت، منجر به هزینه های سنگین حمل و نقل در سراسر جهان خواهد شد. زنجیره تأمین می تواند روزها به تأخیر بیفتد و بی اثر شود. در نتیجه، قیمت های انرژی در سراسر جهان از کنترل خارج می شوند، این می تواند بهای تهدید و تقابل با ایران باشد. به هر حال به گفته مقامات مسئول ایران فعلا اراده ای به این کار ندارد ولی «اگر ایران را محدود کنند که نتواند نفت و حامل‌های انرژی خود را بفروشد، خیلی‌های دیگر هم نباید این امکان را داشته باشند.»

گفتنی است؛ داموکلس در افسانه‌های یونانی، یکی از درباریان دیونیوس بود که همیشه دربارۀ  عظمت دیونیوس با اغراق و مبالغه سخن می‌گفت. دیونیوس برای تنبیه داموکلس، وی را به مهمانی شاهانه دعوت می‌کند. داموکلس در مجلس غرق شادی و خوشی بود که ناگهان متوجه شد شمشیری با یک موی اسب در بالای سرش آویخته است و هر آن ممکن است با کمترین حرکت و تکان او، موی اسب پاره شود و شمشیر بر فرق سرش فرود آید. در زندگی روزمره نیز اصطلاح شمشیر داموکلس را در موارد متعددی می‌توان به درستی به کار برد. ولی وجه مشترک این موارد، همیشه اعمال قدرت از طریق تهدید است.