به گزارش قدس آنلاین، مادریدی‌ها در ۳۳ دقیقه پنج گل به بوروسیا دورتموند، نایب قهرمان اروپا، زدند و در حالی که ۲-۰ عقب بودند، با پنج گل حریف را مجازات کردند. حتی با تکرار مداوم این بازگشت‌ها، این ورزشگاه که بزرگترین تیم‌ها را بلعیده، همیشه همه را شگفت‌زده کرده است.

تا به حال، در بازی‌های این فصل، کورتوا و نیروی مهارنشدنی امباپه و وینیسیوس بازی ضعیف تیم را پوشش داده بودند. یک طوفان اروپایی هنوز نیامده بود و این بار آن طوفان پس از یک نیمه اول پر از اشتباهات دفاعی و مسدود شدن خط حمله، ظاهر شد. سپس وینیسیوس آمد و بروسیا را از میدان به در کرد. هیچ موجی در فوتبال جهانی مانند طوفان‌های مادرید در برنابئو نیست.

دو ماه پس از شروع مسابقات، آنچلوتی همچنان در حال آزمون و خطاست. این بار تجربه را با تکنیک جایگزین کرد. فیزیک را با شیمی. کاماوینگا و چوآمنی به دلیل اشتباهات اخیر روی نیمکت نشسته بودند و مودریچ در ترکیب بود.

آن مادرید فصل‌های قبل چیزی بود که برنابئو انتظار داشت: یک میانه میدان قوی و حاکم و یک همبستگی که در این فصل به ندرت دیده شده بود. در این بازی هم بالاخره یک حس تیمی وجود داشت. اگرچه تسلط در عقب زمین بود، بدون هیاهو و با حضور کم در محوطه جریمه بروسیا.

سپس لحظه درخشش خط حمله دورتموند فرا رسید. توپ به گیراسی رسید، تصور می‌شد که شوت بزند اما یک پاس فوق‌العاده داد. در محوطه جریمه توپ را به مالن داد و این بازیکن هلندی درخشید. دروازه‌بان بلژیکی نمی‌تواند به همه جا برسد. و سه دقیقه بعد، یک ضربه دیگر، مالن با یک دریبل ساده مندی را از میان برداشت و گیتنس پاسش را به گل تبدیل کرد.

ناگهان، بهت بر بازیکنان حاکم شد. مادرید در آن زمان پانزده ثانیه هجوم سریع داشت که توپ دو بار به تیر دروازه برخورد کرد تا رئال با خوردن دو گل، بازنده به رختکن برود.

سوت نیمه دوم در برنابئو، سوت آغاز طوفان بود. این طوفان‌ها در خانه یک عادت است. ماجرا با یک شروع کلاسیک داشت: شاهین یک وینگر را (گیتنس) بیرون آورد و یک مدافع مرکزی (آنتون) را وارد بازی کرد، فرمول خودکشی که بارها تکرار شده است. و سپس آن مادرید احساسی ظاهر شد که طعمه‌هایش را همیشه فلج می‌کند.

گل اول توسط امباپه آماده شد که در محوطه یک متر جلوتر رفت و یک پاس دقیق داد که رودیگر آن را به جایی که کوبل نتوانست مهار کند، هدایت کرد. همان جایی که بازی لیل در اوج ناامیدی به پایان رسید. و دو دقیقه بعد، با محوطه سفید شده، وینیسیوس یک ریباند پیدا کرد و به دروازه خالی گل زد.

این وینگر طوفان را هدایت کرد. طوفانی مانند فصل ۲۲-۲۰۲۱ که به هیچ تیمی رحم نمی‌کرد. آنها در آن فصل در دور حذفی پاری سن ژرمن، چلسی و منچسترسیتی را با کامبک‌های باورنکردنی بردند و لیورپول را در فینال شکست دادند. حالا این تیم نشان داد که دوباره می‌تواند خاطرات آن فصل را زنده کند. خاطراتی که هنوز در ذهن هواداران مرور می‌شوند. مادریدی‌ها در حالی‌که بازی رفت را از پاری سن ژرمن ۱-۰ باخته بودند و در بازی برگشت هم با یک گل عقب بودند، ناگهان در نیمه دوم سه گل زدند و به یک‌چهارم رفتند. در آنجا در مقابل چلسی در آستانه حذف قرار گرفته بودند و پیروزی ۳-۱ آنها در لندن با سه گل چلسی در برنابئو پاسخ داده شد اما ناگهان دو گل در دقایق ۸۰ و ۹۶ رئال را به نیمه‌نهایی فرستاد. در نیمه‌نهایی هیولای پپ گواردیولا انتظار آنها را می‌کشید، سیتی در منچستر ۴-۳ رئال را برد و در برنابئو با یک گل جلو افتاد اما دو گل معجزه آسای رئال در ثانیه‌های پایانی نیمه دوم بازی را به وقت اضافه برد تا در آنجا کریم بنزما کار را تمام کند.

آنچلوتی با وارد کردن کاماوینگا به جای مودریچ به افزایش استقامت تیم کمک کرد، در حالی که شاهین هر پنج دقیقه برنامه‌هایش را تغییر می‌داد. او دوباره به دفاع چهار نفره بازگشت و یک وینگر به بازی برد تا شاید بازی را تغییر دهد.

ادامه بازی هم کلاسیک بود. کورتوا با نجات یک شوت از بییر معجزه کرد و بلافاصله لوکاس واسکز با یک شوت محکم از کنار دروازه کوبل گل پیروزی را به ثمر برساند. سپس جشن وینیسیوس با دو گل دیگر، هر دو فوق‌العاده، ادامه یافت. پیروزی که نقایص اولیه را پنهان نمی‌کند، اما ثابت می‌کند که نه مادرید و نه برنابئو قدرت معجزه خود را از دست نداده‌اند. این معجزه در هفته آینده انتظار بارسلونا را می‌کشد که در اوج آمادگی است.