این مرکز پژوهشی با تکرار ادعاهای غرب در زمینه منابع مالی حمایت ایران از محور مقاومت آورده است: واقعیت این است همان‌طور که تحریم‌های اعمال شده علیه کرملین به خاطر حمله به اوکراین نشان داده، تحریم‌ها به تنهایی نمی‌توانند راه حلی در برابر دولت‌های مهاجم باشند. سیاست تجاری آمریکا معمولاً در جلوگیری از نقض‌ آشکار تحریم‌ها ناکام مانده است.

در بخشی از این گزارش عنوان شده که درآمد ایران از صادرات نفت از سال ۲۰۲۰ تقریباً چهار برابر شده و از ۱۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ به ۵۳ میلیارد دلار رسیده است.

نشنال اینترست در بررسی دلیل این رویداد نوشت: سه عامل موجب این تغییر قابل توجه شده است: اجرای سست تحریم‌ها توسط دولت بایدن، افزایش قیمت‌های جهانی نفت و عطش چین برای نفت که منجر به همکاری نزدیک‌تر پکن با تهران شده است.

«آریل کوهن» تحلیلگر ارشد شورای آتلانتیک در حوزه انرژی ادعا دارد که بایدن هیچ‌یک از تحریم‌های نفتی علیه ایران را به‌طور رسمی لغو نکرد، اما ایران هم به صورت رسمی به چین نفت صادر نکرده است. تهران از مجموعه‌ای وسیع از شرکت‌ها و نفتکش‌های ناشناس برای مخفی کردن مبدا و مقصد بارهای نفتی خود استفاده می‌کند. حتی چند شرکت بیمه و لجستیک آمریکایی درعمل به انتقال نفت ایران به چین کمک کرده‌اند.

نشنال اینترست با اشاره به شرایط در دوره برجام و سپس خروج ترامپ از آن خاطرنشان کرد: تشدید خصومت‌ها بین اسرائیل و ایران هرگونه نقطه اشتراک بین ایالات متحده و دولت فعلی ایران را از بین برده است. ما دیگر در دنیای ۲۰۱۵ زندگی نمی کنیم، اما برخی از سیاست گذاران آمریکایی خلاف این را وانمود می کنند. بنابراین، تحریم‌های موجود تا زمانی که واشنگتن اجرای آن را در اولویت قرار ندهد و منابع قابل توجهی را به آن اختصاص دهد، بی‌ اثر باقی خواهند ماند.

این اتاق فکر آمریکایی با بیان اینکه روندهای اقتصاد کلان چند سال گذشته هم به نفع ایران بوده است، افزود: طبق گزارش EIA افزایش شدیدی در متوسط ‌قیمت سالانه نفت خام ایران رخ داد و از ۲۹ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۲۰ به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۲ به ۸۴ دلار رسید. ازآنجاکه ایالات متحده نفوذ محدودی بر قیمت نفت دارد، افزایش قیمت‌ها به ایران اجازه داده است همزمان با شکست دولت بایدن در اجرای تحریم ها، نفت بفروشد و سود بیشتری کسب کند.

این گزارش تأثیر چین بر صنعت نفت ایران را نیز مهم ارزیابی کرد و یادآور شد صادرات نفت ایران به چین از سال ۲۰۱۹ چهار برابر شده و از روزانه ۳۰۸ هزار بشکه در آن سال به ۱.۲ میلیون بشکه در سال ۲۰۲۳ رسید. صادرات ایران به مقاصد خارج از چین اما در این دوره به شدت کاهش یافت.

گزارش تاکید دارد: آمار تمایل فزاینده چین به دور زدن تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و هماهنگی با ایران در این زمینه را نشان می دهد. چین تا ۸۹ درصد از صادرات نفت ایران را بسته به ماه های مختلف خریداری کرده است ... دیگر نمی‌توان منافع ژئوپلیتیکی چین را از ایران جدا کرد.

کوهن با تکرار این ادعا که افزایش درآمدهای نفتی موجب کمک تهران به محور مقاومت شده است، نوشت: لجستیک توزیع نفت ایران، توسعه‌ای جهانی و نگران‌کننده را نمایان می‌سازد. اشتیاق چین برای خرید مقادیر زیاد نفت از ایران و روسیه نشان‌دهنده قطبی شدن ژئوپلیتیکی عمیق‌تری است که شاید به یک انفجار جهانی منجر شود. در بیشتر قرن بیستم، این سه کشور قدرتمند یکدیگر را به عنوان دشمن می دیدند، آن‌ها اکنون در برابر ایالات متحده و متحدانش متحد شده‌اند.