اشغالگران جنگ گرسنگی را شدت بخشیده اند و از هر ابزاری برای مجازات ۳۰۰ هزار ساکن منطقه شمال غزه که حاضر به ترک خانههای آسیب دیده و حتی آوارشده خودشان نیستند، استفاده می کنند. اگر از شیوه هایی که ارتش رژیم صهیونیستی برای وادار کردن مردم به ترک این منطقه خبر داشته باشید، تازه می فهمید که غزاوی های ساکن شمال، برای عملی کردن و پایبندی شان به این شعار چه بهای سنگینی می پردازند.
مصادیق مستند فراوانی از جنایت های رژیم صهیونیستی در کنار ممانعت از ورود کمک های غذایی و دارویی وجود دارد. اشغالگران دستور تخلیه کامل بیمارستان ها در شمال را داده اند و به طور مکرر این بیمارستان را بمباران می کنند، چاه های آب و افرادی که برای تهیه آب به سمت این چاه ها می روند را مورد اصابت قرار می دهند و هر تلاش می کند هر اراده و ابتکاری برای تولید سوخت لازم برای گرم آمدن تنور نانوایی ها را نابود کند.
گزارش تکان‌دهنده الجزیره از تقلای صهیونیست‌های برای آواره کردن اهالی شمال غزه
گزارشی که شبکه تلویزیونی الجزیره از ابزارآلات و شیوه هایی که ارتش اسرائیلی برای به نتیجه رساندن سناریوی آواره کردن مردم شمال غزه استفاده می کند، به خوبی نشان می دهد که اهالی این منطقه از فلسطین کاملاً در دلِ یک فرآیند پاکسازی نژادی و نسل کشی قرار دارند. بنا براین گزارش‌ها ارتش اشغالگر در قالب تیپ های زرهی و گردان های مهندسی سنگین از بدون در نظر گرفتن هیچ خط قرمزی، ماموریت ویرانی گسترده شمال غزه را پیگیری می کند. مطابق برآوردها نزدیک به ۲۰۰ تانک و خودروی زرهی، افزون بر دو تیپ مستقر در این منطقه، کار تشدید محاصره و ویرانی را در دستور کار قرار داده اند. در کنار این موارد، ابزارهای نظامی خاص تری نیز صرفاً با هدف کشتار و ترور مردم و نابود کردن خانه و کاشانه آن ها، همچون روبات های انفجاری و پهپادها استفاده می شوند. در نمونه ربات های انفجاری که از راه دور کنترل شده و در مناطق شلوغ به راحتی می توان از آن استفاده کرد، پس از منفجر شدن محدوده ای به شعاع ۱۰۰ متر را به صورت کامل تخریب می شود. مضاف بر اینکه انواع پهپادها و کوادکوپترهای کوچک دارای مسلسل یا حامل پرتابه وجود دارد که در انواع مختلف توسط ارتش به کار گرفته می شود و از آن برای ترور شهروندان استفاده می شود. حجم عظیمی از شهدای شمال نوار غزه که پیکرهایشان بر روی زمین باقی مانده و کسی از ترس همین پهپادها جرئت نزدیک شدن به آن ها را ندارد، به همین شیوه به شهادت رسیده اند. البته که مثل همیشه پهپادهای بزرگی چون هرمس ۹۰۰ و ۴۵۰ وجود دارند که در ارتفاع های بالاتر، ماموریت کامل کردن محاصره هوایی را انجام می دهند و در عین حال، هم تجمع شهروندان فلسطینی را مورد هجوم قرار می دهند و هم در کار انهدام بلوک های مسکونی به نیروهای مهندسی این رژیم مشارکت می کنند.
با همه این تفاسیر و تمام این دشواری ها باز می بینیم که مردم حاضرند رنج گرسنگی و سکونت در ویرانه خانه‌ها یا اردوگاه‌ها را به جان بخرند و به واقع به انتظار مرگ بنشینند ولی زیر بار ذلت آوارگی نروند. خواندن و شنیدن روایت مقاومت اهالی شمال غزه به خودی خود به آدمی نشان می دهد که با چه تجلی متعالی‌ای از اراده انسان در برابر شرارت تام و تمام روبروست.
واکنش جالب به اعلامیه‌های تخلیه ارتش اسرائیل
روایت سمیه که گزارشگر المیادین به سراغ او رفته یکی از همین تجلیات است که شکوه مقاومت سازنده و انسان‌ساز زنانه را یادآور می شود. سمیه می گوید که چند روز مانده به سالگرد طوفان الاقصی، اشغالگران اعلامیه های تخلیه شمال و لزوم حرکت اهالی به جنوب غزه را در این منطقه پرتاب کرده بودند. او به یکی از نوه هایش می گوید که تا می تواند از این کاغذها جمع کند و برایش بیاورد. نوه تعجب کنان از مادربزرگش می پرسد که «چرا؟» و سمیه پاسخ می دهد:« چیزی برای آتش به پا کردن ندارم، می خواهم در خانه ام یک قهوه بنوشم و این کاغذها خیلی به درد این کار می خورند.»
جمال ابراهیم ۵۰ ساله هم یکی از اهالی جبالیا در شمال قطاع غزه است که همین تابستان مشغول بازسازی خانه‌اش بود به «الیوم السابع» گفت که هر چند خانه اش تخریب شد و دود و آتش هر آنچه در آن بود را از بین برد او ولی حاضر به ترک خانه اش نیست و با همان چیزهایی دم دست به بازسازی خانه اش مشغول شده است. او می گوید:« فلسطینی‌ها نمی‌خواهند سناریوی آوارگی در سال ۱۹۴۸ را تکرار کنند و در منازلشان باقی خواهند ماند حتی اگر آن‌ها به ویرانه تبدیل شوند. »
سازمان ملل در گزارشی که ماه مِی منتشر کرد تاکید کرد که کار غزاوی ها برای بازسازی تمام خانه هایشان در غزه به ۸۰ سال زمان نیاز دارند، این یعنی چیزی به اندازه تمام سال هایی که رنج آوارگی از ۱۹۴۸ تاکنون به آن ها تحمیل شد و همه این روایت ها نشان می دهد که مردم تصمیم شان را برای ماندن و ساختن گرفته اند. در واقع شعار «نخواهیم رفت و می میریم و ذلت نمی پذیریم» امروز اهالی غزه ترجمان همان جمله معروف یحیی سنوار است که « باید در همان مسیری که شروع کرده‌ایم پیش برویم. یا بگذار کربلای جدیدی باشد.»
نظر شما