این مرکز آمریکایی در این باره می‌نویسد: با گسترش روابط روسیه با ایران در سال‌های اخیر، مسکو ارتباطات خود را با «محور مقاومت» که شبکه‌ای وسیع از شبه‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی در سراسر خاورمیانه است، بیشتر کرده است. یکی از نمونه‌ها، همکاری فزاینده روسیه با انصارالله (که معمولاً به حوثی‌ها معروف هستند) است.
 
 انصارالله وزنه منطقه‌ای مهم
 آودالیانی در گزارش خود با مطرح‌کردن عملیات طوفان الاقصی به‌عنوان مبدأ تحولات در این روابط اظهار می‌کند: از زمان آغاز و گسترش جنگ غزه، پس از حمله حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، روسیه چندین هیئت حوثی را میزبانی کرده، به این گروه در سازمان ملل پوشش دیپلماتیک ارائه داده و گزارش‌هایی از ارائه داده‌های ردیابی به حوثی‌ها برای هدف‌گیری بهتر کشتی‌های تجاری در دریای سرخ وجود دارد. گزارش‌ها همچنین حاکی از این است که روسیه قصد دارد تأمین سلاح‌هایی مانند تفنگ‌های۴۷- AK و موشک‌های ضدکشتی یاکهنت به شبه‌نظامیان یمنی ارائه دهد. درباره همکاری‌های سیاسی نیز، باید گفت معاون وزیر امور خارجه روسیه، میخائیل بوگدانوف، چندین بار با نمایندگان حوثی‌ها دیدار کرده است.
 مرکز استیمسون ادامه می‌دهد: گرایش روسیه به حوثی‌ها، از موضع اولیه بی‌طرفی مسکو در جنگ داخلی یمن در دهه ۲۰۱۰ فاصله گرفته است. روسیه همچنان حکومت یمن مستقر در شهر عدن را به‌عنوان دولت مورد پذیرش بین‌المللی به رسمیت می‌شناسد، اما این رویکرد محتاطانه به فعالیت‌های فعال‌تری در همکاری با حوثی‌ها تبدیل شده است، زیرا مسکو فرصت‌هایی جدید برای رقابت با غرب در شبه‌جزیره عربستان و منحرف‌کردن توجه از اوکراین می‌بیند. علاوه بر بعد ضدغربی، به نظر می‌رسد ورود مسکو در یمن عامل مهمی است تا نفوذی بر عربستان سعودی بدست آورد، به‌ویژه در مذاکراتش با ایالات متحده در مورد احتمال یک پیمان دفاعی. این تفکر به‌ویژه در آستانه دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ به دلیل احتمال انتخاب یک رویکرد بیشتر طرفدار آمریکا از سوی ریاض در مدیریت قیمت‌های نفت، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این گزارش می‌افزاید: گسترش روابط روسیه همزمان با تقابل جدی حماس و حزب‌الله با رژیم صهیونیستی متحد ویژه آمریکاست. حوثی‌ها که به‌طور فیزیکی بسیار دور از اسرائیل هستند، از طریق حملات دقیق به کشتیرانی‌های بین‌المللی، نقش بیشتری در محور مقاومت پیدا کرده‌اند. هدف از این اقدامات، فشار بر اسرائیل برای پایان‌دادن به جنگ در غزه، حوثی‌ها را به یک بازیگر مهم در تغییر توازن قدرت در خاورمیانه تبدیل کرده است.
 برای حوثی‌ها، روابط نزدیک‌تر با مسکو، احترام بیشتر در عرصه بین‌المللی را به همراه دارد. روابط با روسیه به معنای شناسایی بین‌المللی و مهم‌تر از آن، دسترسی به منابع اضافی حمایت‌های نظامی و اطلاعاتی است. برای روسیه هم گسترش روابط با حزب‌الله، حماس و همچنین حوثی‌ها، گامی به‌سوی تشکیل یک سیستم بین‌المللی چندقطبی‌تر است.
 اما مسکو همچنین معایب بالقوه همکاری بیشتر با چنین بازیگران غیردولتی را در نظر می‌گیرد. روسیه نمی‌خواهد روابط خود را با عربستان سعودی و امارات که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲ در یک درگیری خونین با حوثی‌ها در یمن بودند، به خطر اندازد. مسکو پس از حمله به اوکراین، روابط نزدیکی با ریاض و ابوظبی پیدا کرده است. درعین‌حال، اگر روسیه ارزش‌افزوده‌ای در همکاری با شبه‌نظامیان یمنی به‌عنوان مختل‌کننده نفوذ غرب در خاورمیانه و مهم‌تر از آن، منحرف‌کردن کمک‌های نظامی غربی از اوکراین ببیند، برخی از اعضای کرملین ممکن است محاسبه کنند این امر ارزش دارد عربستان و امارات را تحریک کنند.