دکتر اسماعیل امینی در گفت و گو با خبرنگار ما می افزاید: گاهی در موضوعات روز، تعداد زیادی کتاب منتشر می شود مثلا الان فضای عمومی درباره موضوعات مرتبط با غزه و لبنان است و کتابهای ساختگی زیادی در این باره منتشر شده است یا در زمان شهادت سردار سلیمانی، کتاب های زیادی درباره ایشان منتشر شد که بسیاری از آنها کتابسازی بود.

او یادآور می شود: در آن سالها من داور جشنواره ای بودم و تعداد زیادی از کتابهای شعر مرتبط با شهید سلیمانی را خواندم. بسیاری از این کتابها، ساختگی بودند یعنی از چند هزار صفحه شعر، چند صفحه شعر خوب هم  در نمی آمد. بسیاری از آنها هم اصلا شعر نبودند! چون هر سازمان و ارگانی خودش را موظف کرده بود که یک مجموعه شعر درباره شهید سلیمانی منتشر کند. بابت تولید و انتشار این کتابها هم بودجه و امتیازات دیگری می گرفتند حتی گاهی به شاعر و نویسنده این کتابها وعده پست های مدیریت فرهنگی می دادند چون برایشان رزومه محسوب می شد.

امینی با  انتقاد از نبود تخصص در مدیریت فرهنگی کشور خاطرنشان می کند: یکبار یکی از دانشجویانم به من گفت استاد! شما ما را خیلی دست کم می گیرید، من مدیرکل فلان نهاد هستم! جوان ۲۵ ساله دیپلمه ای بود که دانشجوی مقطع کارشناسی بود، درسخوان نبود و سر کلاس هم نمی آمد، می گفت سرم شلوغ است و فقط می خواست مدرک بگیرد.

او اضافه می کند: یکبار هم یکی از این مدیران فرهنگی از من خواسته بود که پایان نامه دکترای همسرش را بنویسم! چون همسرش مدیر بود و وقت نداشت! بهشان گفتم که این کار غیرشرعی، غیرقانونی و غیراخلاقی است. مدیران فرهنگی که وقت درس خواندن ندارند به چنین روشهایی در زمان مدیریت شان، مدارج علمی را طی می کنند و همه شان دکتر می شوند!

این شاعر طنزپرداز می گوید: سیاستمدارانی را می شناسم که به پژوهشگران جوان حقوق می دهند تا برایشان کار پژوهشی انجام دهند و آنها به نام خودشان منتشر کنند به همین دلیل می بینید که یک نفر در تاریخ، ادبیات، تفسیر قرآن، سیاست و هر حوزه ای، کتاب و پژوهش دارد، مگر یک نفر چقدر می تواند دانشمند باشد؟ بعد همان شخص وقتی قرار است حرف بزند، نمی تواند، چطور کسی که ده ها کتاب خوب چاپ کرده نمی تواند  درباره آنچه به نامش منتشر شده، حرف بزند؟

امینی با بیان اینکه بسیاری از افراد فقط برای گرفتن مدرک و امتیازات حقوقی و اداری به دانشگاه می آیند تا مدرک بگیرند، عنوان می کند: این افراد فقط مدرک می گیرند ولی سواد ندارند. متاسفانه الان در مقاله علمی و پژوهشی نیز همین مشکل وجود دارد و بخاطر امتیازاتی که چاپ مقالات علمی و پژوهشی دارد، پول می دهند تا دیگران برای مقاله بنویسند و آنها از امتیارات اداری و مدیریتی اش بهره ببرند.