در حقیقت، قرآن کریم حضرت عیسی را نه تنها به‌عنوان یک پیامبر بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از قدرت الهی معرفی می‌کند و به معجزات او ابعاد و مفاهیم معنوی عمیقی می‌بخشد که در دیگر متون دینی کمتر دیده می‌شود. در ادامه، به برخی از مهم‌ترین تفاوت‌ها و ویژگی‌های قرآن در روایت معجزات حضرت عیسی(ع) پرداخته می‌شود.

تفاوت در نحوه تولد حضرت عیسی(ع)

یکی از اولین و بزرگترین تفاوت‌های قرآن و انجیل در روایت تولد حضرت عیسی(ع) است. در قرآن، تولد حضرت عیسی از حضرت مریم(س) یک معجزه بزرگ الهی معرفی می‌شود که خداوند به‌طور ویژه و خارق‌العاده‌ای حضرت مریم(س) را از حملی بدون تماس با مردی ویژه می‌کند. قرآن می‌فرماید: «ما مریم و پسر او را نشانه بزرگی برای جهانیان قرار دادیم» (سوره آل عمران، آیه 45). این روایت نشان‌دهنده معجزه بودن تولد حضرت عیسی است و برخلاف آنچه در انجیل آمده، حضرت مریم(ع) در قرآن با تعجب از چگونگی وقوع این معجزه می‌پرسد: «چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد؟» (سوره آل عمران، آیه 47).

اما در انجیل‌ها، این داستان به‌گونه‌ای متفاوت روایت می‌شود. در انجیل، حضرت مریم(ع) در عقد یوسف قرار دارد و حاملگی او به‌طور طبیعی و با اطلاع اطرافیانش پیش می‌رود. این تفاوت نشانگر رویکرد متفاوت قرآن و انجیل در نحوه معرفی تولد حضرت عیسی است.

معجزات حضرت عیسی(ع) در قرآن و انجیل

قرآن کریم در مورد معجزات حضرت عیسی(ع) برخلاف انجیل‌ها به‌طور کلی و بدون وارد شدن به جزئیات زیاد، به معجزات او اشاره می‌کند. از جمله معجزات ذکر شده در قرآن می‌توان به شفا دادن نابینایان، زنده کردن مردگان و آگاهی از آنچه مردم می‌خورند و ذخیره می‌کنند، اشاره کرد. قرآن می‌فرماید: «من از جانب پروردگارتان برای شما معجزه آورده‌ام...» (سوره آل عمران، آیه 49). این رویکرد کلی و مفهومی در قرآن، به‌طور خاص به ابعاد معنوی معجزات حضرت عیسی و هدف اصلی او در هدایت مردم توجه دارد.

در مقابل، انجیل‌ها بیشتر به جزییات و نمونه‌های فردی معجزات حضرت عیسی پرداخته‌اند. معجزاتی مانند شفا دادن بیماران، راه رفتن بر روی آب، و تبدیل آب به شراب در جشن عروسی، به‌طور تفصیلی در انجیل‌ها ذکر شده است. این تفصیل و تمرکز بیشتر بر جنبه‌های انسانی معجزات حضرت عیسی در انجیل‌ها، بر خلاف قرآن است که بیشتر بر جنبه‌های الهی و رسالتی معجزات تأکید دارد.

علت و هدف معجزات در قرآن و انجیل

قرآن کریم به‌طور شفاف اعلام می‌کند که معجزات حضرت عیسی(ع) به‌دستور خداوند و به‌عنوان نشانه‌ای از رسالت او به سوی بنی‌اسرائیل بوده است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «هیچ پیامبری نمی‌تواند معجزه‌ای بیاورد مگر به اذن خداوند» (سوره آل عمران، آیه 49). بنابراین، در قرآن، معجزات حضرت عیسی تنها به‌عنوان نشانه‌ای از قدرت الهی و اثبات رسالت او مطرح است.

اما در انجیل‌ها، هدف معجزات بیشتر به‌عنوان ابزاری برای حل مشکلات و رنج‌های انسانی مطرح شده است. حضرت عیسی در انجیل‌ها به‌عنوان یک درمانگر و رافع مشکلات جسمانی مردم دیده می‌شود و معجزات او بیشتر به شفا دادن بیماران و معلولان اختصاص دارد. این تفاوت در انگیزه معجزات، نشان‌دهنده تفاوت‌های اساسی در هدف هر یک از این متون دینی از روایت معجزات حضرت عیسی(ع) است.

جایگاه روح القدس در معجزات حضرت عیسی(ع)

یکی دیگر از تفاوت‌های برجسته قرآن و انجیل در معجزات حضرت عیسی، حضور و نقش روح القدس است. در قرآن، حضرت عیسی(ع) به‌طور ویژه به روح القدس تأسیس و تأیید می‌شود. قرآن می‌فرماید: «و او را به روح القدس مؤید کردیم» (سوره آل عمران، آیه 49). این عبارت تنها در مورد حضرت عیسی(ع) آمده و تأکید خاصی بر نقش روح القدس در تأسیس معجزات حضرت عیسی دارد.

در انجیل‌ها، از روح القدس به‌طور کلی یاد می‌شود، اما هیچ‌گاه به‌وضوح در ارتباط با معجزات حضرت عیسی(ع) و تأسیس آن‌ها چنین تأکیدی مشاهده نمی‌شود.

قرآن کریم نگاهی ویژه و معنوی به حضرت عیسی(ع) دارد که در دیگر کتب دینی، به‌ویژه انجیل، کمتر دیده می‌شود. معجزات حضرت عیسی(ع) در قرآن بیشتر به‌عنوان نشانه‌هایی از قدرت الهی و رسالت او مطرح است، در حالی که در انجیل‌ها، معجزات بیشتر به‌عنوان اقدامی برای کمک به انسان‌ها و رفع دردها و رنج‌های آنان دیده می‌شود. این تفاوت‌ها نه تنها در نحوه روایت معجزات بلکه در هدف و انگیزه‌های این معجزات نیز مشهود است.