این درحالی است که برخی کارشناسان آموزشی در اظهارنظری متفاوت در این باره به قدس آنلاین می‌گویند: هرچند امروزه دانش‌آموزان ما واقعاً دچار آسیب اجتماعی هستند، اما جامعه آماری مشخصی درباره آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان در دسترس نیست.
دکتر ناصر کوهستانی با بیان این مطلب ادامه می‌دهد: آموزش و پرورش به تنهایی از پس این آسیب‌ها برنمی‌آید. از سویی نبود تمرکز در بودجه و هزینه در نهادهای مختلف سبب شده آسیب‌ها روز به روز بیشتر شود.
کوهستانی می‌گوید: بسیاری از نهادها پیگیری ویژه‌ای درباره آسیب‌های اجتماعی بچه‌ها دارند اما متولی اصلی این موضوع آموزش و پرورش است. بنابراین چنانچه بیشترین بودجه در یک نهاد مشخص زیر نظر آموزش و پرورش هزینه شود قطعاً آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان کاهش پیدا خواهد.
در حال حاضر دانش‌آموزان ما به‌ویژه در دوره متوسطه دوم که به سن بلوغ رسیده‌اند به دلیل نوع ارتباطاتی که دارند دچار آسیب‌های اجتماعی بسیار متنوع‌تری هستند.

اثرگذارترین نهاد اجتماعی
مدیر یکی از مدارس دوره اول متوسطه نیز به عنوان کارشناس آموزشی در این باره به قدس آنلاین می‌گوید: آموزش و پرورش نهادی اثرگذار است که در هر جامعه‌ای حرف نخست را می‌زند، چراکه همه انسان‌ها پس از خانواده، به وسیله این نهاد به جامعه و اجتماع ورود پیدا می‌کنند. محمد امین زارع ادامه می‌دهد: در این میان چنانچه نظام آموزش و پرورش مطابق آنچه به عنوان وظیفه‌اش تعیین شده عمل کند، نه تنها در حوزه آموزشی، بلکه در حوزه تربیتی یا همان پرورشی نیز می‌تواند نقش مؤثری داشته باشد.
این نهاد باید همه موضوعات آموزشی موردنیاز یک انسان ازقبیل مهارت‌های زندگی، مهارت‌های ادراکی و احساسی، نه گفتن و محافظت و مراقبت از خود و شناخت حریم شخصی و جنسی را به دانش‌آموزان تعلیم دهد.بنابراین اگر آموزش‌ها در تمامی حوزه‌ها اصولی باشد در کاهش آسیب‌های اجتماعی بسیار اثرگذار خواهد بود و در حقیقت آموزش صحیح می‌تواند هر فردی را از گزند آسیب‌ها در جامعه محافظت کرده و در امان بدارد.

مسئولیت مقابله با آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان با کیست؟
زارع معتقد است: هرچند بیشتر مسئولیت‌ها در فرایند بهبود وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان و مقابله با آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان بر دوش مدارس است اما به نظر می‌رسد آموزش و پرورش تاکنون در ابلاغ بخشنامه‌ها و قوانین موفق‌تر از اجرای آن بوده است.وی در پاسخ به پرسش ما درباره اینکه چگونه می‌توان در راستای مراقبت اجتماعی از دانش‌آموزان گام برداشت، می‌گوید: متناسب‌سازی محتوا و شیوه‌های تدریس با ویژگی‌ها، عادت‌ها، توانایی‌ها، افکار و سرعت یادگیری کودکان ایرانی، حمایت از علایق دانش‌آموزان و قدردانی از دستاوردهای آن‌ها، ارتقای توانایی‌های اجتماعی در برقراری ارتباط سالم، توانایی حل مسئله و استفاده متعادل از راهبردها، برنامه‌ها و مفاهیمی که مشوق فعالیت‌های سلامت‌محور هستند و نیز همکاری با نهادهای مشاوره و هماهنگی تمامی سازمان‌های دارای رویکرد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان با یکدیگر، می‌تواند به مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان کمک بسیاری کند.
با وجود این، رئیس گروه اختلالات رفتاری پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش اذعان می‌کند: مشکل اساسی این است که در زمینه آسیب‌های اجتماعی در سطح جمعیت دانش‌آموزی آمار دقیقی در دسترس نداریم.بهنام بهراد به عنوان مجری طرح سنجش شیوع اعتیاد دانش‌آموزان اظهار می‌کند: برای مثال حدود هشت سال است که سنجش شیوع اعتیاد در جمعیت دانش‌آموزی کشور انجام نشده و این سنجش آخرین بار توسط پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش صورت گرفت. هرچند در حال حاضر پیگیر موضوع هستیم اما بروکراسی اداری و مشکلاتی از این قبیل سبب شده تلاش پژوهشگاه به نتیجه نرسد.
بهراد کیفیت نظام آموزشی را این‌گونه تعریف می‌کند: نظام آموزشی باید دانش‌آموزان را به دو گروه مهارت‌ها برساند. گروه نخست مهارت‌های شناختی شامل مهارت‌های پایه مانند خواندن و نوشتن، ریاضیات، علوم، آی‌تی و... است که نظام‌های آموزشی در سراسر دنیا باید آن را به دانش‌آموزان منتقل کنند.
گروه دوم شامل مهارت‌های غیرشناختی مانند سلامت، بهزیستی و مهارت‌های آسیب اجتماعی بچه‌هاست.استاد پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش تصریح می‌کند: در تمام دنیا مأموریت نظام‌های آموزشی این است که دانش‌آموزان را به مهارت‌های شناختی و غیرشناختی تجهیز کنند. اما متأسفانه در کشور ما آموزش مهارت‌های غیرشناختی بیشتر در حد گفت‌وگو و حرف است و اقدام ویژه‌ای صورت نمی‌گیرد.