اما متأسفانه کمتر دیده ام که این اختراعات به بازار بیاید و به تولید انبوه برسد و بارها مخترعان از بی مهری مسؤولان برایم گفته اند و فکر کرده ام در این سرزمین از چه اتفاق خوبی حمایت می شود؟

وقتی یک مخترع را جدی نمی گیریم، چگونه انتظار داریم که اوضاع و احوال اقتصادی و فرهنگی و ... سرزمینمان خوب باشد.

دکتر محمد صادق شريعتي، یکی از همین مخترعان است که به گفته خودش 14 اختراع ثبت شده دارد. او چیزهای مختلفی اختراع کرده است و من برای صحبت درباره مهمترین اختراعش به دیدن او رفتم که عبارت از ایده تخلیه مسافر بدون توقف قطار پر سرعت است.

گفت و گویم را با این پزشک و مخترع که افتخار آزادگی را نیز در کارنامه خود دارد بخوانید.

* برای شروع از خودتان بگویید؟

** بنده متولد 1334 در مشهد هستم. همزمان با اخذ دیپلم، در حوزه علمیه نیز مشغول تحصیل شدم و درسهای حوزوی را تا سطح چهار و سطوح عالی ادامه دادم.  سال66 به جبهه رفتم و به اسارت درآمدم. در دوران اسارت به افتخار جانبازی نایل آمدم. سال 68 آزاد شدم و بعدها در کنکور شرکت کردم و  با رتبه 500 در رشته پزشکی پذیرفته شدم.  سال 1377 با نمره 20 از تزم دفاع کرده و دانش آموخته شدم.

در سالهای اخیر درمانگاهی را راه اندازی کردم و در کنار کار طبابت، کار تحقیقی و پژوهشی انجام می دهم  و عضو کانون مخترعان ایران هستم و اختراعاتی در زمینه های پزشکی، ارتباطات، حمل و نقل و ...به ثبت رسانده ام.

* از اختراعتان، یعنی ترن بدون توقف بگویید.

 ** طرح ترن سریع السیر و بدون توقف را در سال 1386 ثبت كردم و در مالزی برایش مدال آوردم. این كار را در سال 1362 طراحی كرده بودم. وقتی در سال 86 در مالزی به دلیل اینكه طرح، سرمایه ملی بود، تمام آن را كامل توضیح ندادم، مدال طلایم را به من ندادند و مدال برنز دادند.

* چرا در آن جشنواره توضیحات کاملی درباره اختراعتان نداده بودید؟

 ** چون اختراعات ما  ثبت بین‌المللی نمی‌شود، نمی‌توانیم در برخی جشنواره ها خیلی آن را باز كنیم و با كد و رمز درباره اختراعمان حرف می زنیم كه سرقت نشود، اما باز هم سرقت می‌شود و البته باید بدانیم وقتی نتوانی از اختراعی که انجام داده ای، بهره برداری کنی، دیگرانی هستند که آن اختراع را به نام خودشان تمام کنند، کاری که درباره این اختراع هم رخ داد.

* توضیح بیشتری می دهید؟

** الان کشور چین در حال عملیاتی کردن این ایده به نام خودش است، آن طور که مطلع شده‌ام این  قطار قرار است در مسیر راه آهن دو هزار کیلومتری پکن ـ گوانتشو  به کار گرفته شود خب پرسش من اینجاست، چرا خودمان نتوانیم از این ایده استفاده کنیم. حتماً باید دیگر کشورها ایده های مخترعان ایرانی را عملیاتی کنند و بعد ما آنها را از این کشورها بخریم؟

* ممکن است درباره نحوه کار قطار یا ترن بدون توقف توضیحی بدهید؟

** در این سیستم ما با قطاری روبرو هستیم که حداقل 400 کیلومتر می تواند سرعت داشته باشد و در سرعت 200 کیلومتر می تواند بدون توقف، مسافران خودش را پیاده کند و یا مسافر سوار کند. در این طرح اتاقکی در قسمت فوقانی قطار قرار می گیرد. این اتاقک که حمل کننده مسافر است، قابل جابه جا شدن است و این جابه جایی به کمک سیستم لغزنده ای که در قسمت سقف قطار تعبیه شده است، انجام می شود.

یعنی این حامل با استفاده از سیستمهای طراحی شده در ایستگاه، روی قطار قرار می گیرد و یا از قطار جدا می شود، همزمان که گروهی از مسافران در ایستگاه پیاده می شوند،مسافران دیگری که از قبل در ایستگاه سوار اتاقک دیگری شده اند، اتاقکشان به وسیله هوش مصنوعی در چند ثانیه به بخش فوقانی قطار وصل می شود.”

* شما اختراعتان را در ایران هم ثبت کرده اید؟

** بله، اين اختراع در اداره کل ثبت شرکتها و مالکيت صنعتي ايران به ثبت رسيده و در نمايشگاه بين المللي اختراعات در مالزی  هم به ثبت رسیده است.

 * به نظرتان این اختراع و ایده می تواند در ایران اجرا شود؟

** به قول معروف کار نشد ندارد، اگر همت و برنامه ریزی باشد، همه چیز شدنی است. چرا باید چین بتواند این ایده را اجرا کند، اما ما نتوانیم؟ اگر مسؤولان ما همت داشته باشند و مخترعان کشورمان را در عمل و نه تنها در حرف، جدی بگیرند، این کار هم شدنی است.

* چه درخواستی از مسؤولان دارید؟

**  این حرفها را قبلاً هم گفته ام، اما باید بارها تکرار شود تا کسی به آن توجه کند و آن این است که  کشورهای پیشرفته چاه جدیدی به نام پژوهش پیدا كردند،  اما ما متأسفانه هنوز چشممان به چاه نفت و تغییر قیمت آن و  معدن طلا و معادن  دیگری است که متعلق به نسلهای بعد از ما نیز هست.

وقتی من به عنوان  مخترع، اختراعی را با هزار زحمت ساخته و ثبت كرده‌ام،  هیچ کس هم نمی پرسد دارم چه کار می کنم،  شما بفرمایید مقصر کیست؟ وظیفه من به عنوان محقق و مخترع این است که تلاش کنم و اختراع کنم، ولی مسؤولان هم وظیفه ای دارند که نباید از آن غفلت کنند، بخصوص وقتی حرف از اختراعاتی است که می تواند در زندگی همه مردم دنیا تأثیر داشته باشد و صحبت ایران هم هست.

* اگر حرف خاصی دارید، بفرمایید؟

** من حرفهایم را با اختراعم گفته ام، حالا نوبت آنهایی است که در این زمینه مسؤولیت دارند.