به گزارش قدس آنلاین، بنابر آموزه های اسلام سخت كوشى در کارها و رسیدن به خواسته ها پسندیده و موردسفارش است به ویژه اگر سخت کوشی در فرمانبرى از خدا باشد که خیرات و برکات فراوان برای انسان به همراه دارد.

پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «در عمل بكوشيد و اگر از سخت كوشى در عمل ناتوانيد، از گناهان خوددارى كنيد.»

و از رسول خدا (ص) است که فرمودند: «اى مسلمانان! آستين بالا زنيد كه كار جدّى است، و آماده شويد كه رفتن نزديك است، و توشه برداريد كه سفر طولانى است و بارهايتان را سبك كنيد كه گردنه اى دشوار فرا روى داريد و جز سبكباران كسى نتواند از آن بگذرد.»

امیرمومنان امام علی (ع) نیز می فرمایند: «بر شما باد تلاش و سخت كوشى و مهيّا شدن و آماده گشتن و توشه برداشتن از سراى توشه (دنيا). مبادا زندگى دنيا شما را بفريبد چنان كه اقوام گذشته و نسل هاى پيشين را فريفت.»

مولای متقیان (ع) همچنین فرموده اند: «به طاعت خداوند سبحان دست نيابد مگر آن كه تلاش ورزد و نهايت كوشش خود را به كار گيرد.»

و از امام على (ع) است که: «در انجام طاعات، خود را به شكيبايى وا داريد و نفْس هايتان را از پليدىِ گناهان به دور داريد تا حلاوت ايمان را بچشيد.»

و از مولای متقیان (ع) است که: «كسى كه در عمل كردن كوتاهى كند، خداوند سبحان او را به اندوه گرفتار سازد.»

پيامبر خدا (ص) در تشریح نشانه های سخت کوشی فرموده اند: «سخت كوشترين مردم كسى است كه گناهان را فرو گذارد.»

ایشان همچنین می فرمایند: «برترين جهاد، جهاد كسى است كه صبح خود را با اين نيت آغاز كند كه به احدى ستم روا ندارد.»

و از رسول اکرم (ص) است که فرمودند: «هر كه پيوسته درى را بكوبد، سرانجام وارد شود.»

امام على (ع) نیز در این باره می فرمایند: «هر كه پيوسته درى را بكوبد و سماجت ورزد، وارد شود.»

و نیز از آن حضرت (ع) است که: «هر كس تمام توان خود را به كار گيرد، به تمام خواسته خود برسد.»

علاوه بر این، امام رضا (ع) می فرمایند: «هفت چيز است كه بدون هفت چيز ديگر مسخره آميز است: كسى كه به زبان خود استغفار كند اما در دلش [از گناه] پشيمان نباشد خودش را مسخره كرده است، كسى كه از خدا بهشت بخواهد امّا در برابر سختي ها شكيبا نباشد خود را به سخره گرفته است، كسى كه خواهان موفقيت باشد امّا نكوشد خودش را به باد تمسخر گرفته است، كسى كه جوياى دورانديشى باشد امّا احتياط نورزد خودش را ريشخند كرده است، كسى كه از آتش دوزخ به خدا پناه برد امّا خواهش هاى دنيايى را رها نكند خود را به باد تمسخر گرفته است و كسى كه خدا را ياد كند ولى براى ديدار او نشتابد خود را ريشخند كرده است.»

علاوه بر این، امام على (ع) می فرمایند: «هر كه در روزگارِ اميدش [به كار و عمل] و پيش از فرا رسيدن اجلش كوتاهى كند، عمرش را باخته و مرگش مايه زيان اوست.»

منابع:

بحار الأنوار: 77/171/7؛ 71/96/61 و 78/356/11 .

أعلام الدين: 343 .

نهج البلاغة: الخطبة 230 .

غرر الحكم: 6009 و 5891، 9160، 9026،4 8785 و 8911.

الأمالي للصدوق: 73/41 .

المحاسن: 1/456/1053 .

مطالب السؤول: 57.

انتهای خبر/