اگر موافق باشید با این شروع بکنیم که هدف اصلی از راه اندازی حوزه هنری چه بود؟
هدف اصلی حوزه هنری، حمایت از هنر و اندیشه اسلامی است؛ یعنی حوزه هنری متولی هنر نیست؛ چون این مهم بر عهده وزارت ارشاد نهاده شده است و مسؤولیت ما حمایت از هنرمندان و اندیشمندان حوزه فرهنگ و اندیشه اسلامی است؛ هنری که متصل به انقلاب است. ما باید حامی هنرمندانی باشیم که در راستای نشان دادن اهداف انقلابی فعالیت دارند، اما با توجه به خیل عظیم هنرمندان طبیعتاً ما قادر نیستیم همه طیف‌های هنری را تحت پوشش قرار دهیم.
رسالت بعدی ما در حوزه هنری، حمایت از تولیدات تولید محوری است؛ یعنی تولیداتی که افزون بر اهداف نظام جمهوری اسلامی قادر به بازگشت سرمایه خود هستند و این سرمایه در تولیدات دیگر هزینه می‌شود. ما سعی کردیم که از کارهای ممتاز و فاخر و تأثیرگذار حمایت کنیم؛ یعنی کارهای ممتاز که به مباحث انسانی پرداخته‌اند و مسایل گوناگون جامعه را با ظرافت هنری به تصویر می کشند، تحت حمایت ما هستند، حال اگر این آثار رویکرد انقلابی داشته باشند، بیشتر تحت پوشش حوزه قرار می گیرند؛ مثلاً اگر 10 اثر با مضمون هنر انقلاب باشد، مسلماً بهترین و جذاب‌ترین اثر را حمایت می کنیم.
آیا در زمینه تولید آثار هنری از مسیر حوزه هنری، مقوله جذاب و تأثیرگذاری مورد توجه شما قرار دارد؟
حتماً این طور است. متأسفانه بحث مهمی که در تولید آثار مربوط به انقلاب اسلامی گاهی مورد غفلت قرار می‌گیرد، همین بحث جذابیت در اثر می باشد. مسلماً وقتی قرار است حرفی زده شود، اگر آن حرف با ظرف مناسب و بیان شکیل تر گفته شود، بی‌تردید تأثیرش بیشتر خواهد بود. هنرمندان ما بخصوص نسل جوان باید به جز موضوع و محتوا، از فرم و قالب مناسب برای بیان حرف‌هایشان بهره ببرند تا کارشان دیده شود و به نوعی هم محتوای مناسبی داشته باشد و هم فرم زیبا. حوزه هنری هر هنری را که بتواند در راستای اهداف انقلاب اسلامی باشد و از شکل و قالب خوبی برخوردار باشد و به بحث جذابیت هم توجه کرده باشد، حتماً مورد حمایت قرار می دهد.
از آثار ممتاز که در این سال‌ها از تولیدات حوزه هنری بوده است، بگویید؟
اولویت حوزه هنری بیشتر ادبیات انقلاب بوده است، بویژه داستان و رمان و شعر و بعد سینما و موسیقی. از کارهای شاخص ما در سال‌های اخیر، چاپ و انتشار رمان 10 جلدی «جاده جنگ» است که تنها رمان بلندی است که از شهریور 1320 تا وقایع 15 خرداد 1342 را در بر می گیرد. این رمان بلند در جشنواره ادبی جلال آل احمد، 110 سکه جایزه گرفت. نویسنده کتاب منصور انوری است. از دیگر کارهای ممتاز دیگر در حوزه ادبیات می توان به رمان دو جلدی «از عشق آبد تا عشق آباد» اشاره کرد با موضوع امام رضا(ع) که بلندترین رمان در این باره است که تاکنون به رشته تحریر در آمده است. حرکت دیگر حوزه در زمینه شعر است و یکی از برنامه‌ها برگزاری سه دوره باران غدیر بود که شاعران و اندیشمندان جهانی حضور داشتند. شاعران و اندیشمندانی را که در باب واقعه غدیر شعر گفته بودند، به مشهد دعوت کردیم که مورد استقبال خوب مردم قرار گرفت.
نکته جالب این حرکت، حضور هنرمندانی از ادیان گوناگون، مسیحی، اهل سنت و حتی زرتشتی و بودا و هندو در مراسم بود که نقطه مشترک حضورشان، شعر درباره واقعه عظیم غدیر بود. حوزه هنری خوشبختانه در زمینه شعر و ادبیات بسیار فعال بوده و جوایز بی شماری در این بخش از آن خود کرده است. ما در بخش کاریکاتور هم با حضور گسترده هنرمندان در این حوزه، موفق به کسب جوایز زیادی در کشور و بیشتر جشنواره‌های جهانی شده ایم.
از بازگشت جشنواره رویش به استان بفرمایید؟
در واقع جشنواره رویش به عنوان نخستین جشنواره با موضوع آثار دینی در زمان مدیریت آقای مرکبی در کشور از مشهد آغاز شد. در دومین جشنواره رویش اتفاق خوبی افتاد و آن حضور نمایندگان عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در اختتامیه جشنواره بود که اهمیت این حرکت را بیشتر نشان می داد. پس از برگزاری جشنواره رویش در کشور، جریان جدیدی اتفاق افتاد و ما شاهد جشنواره‌های متعددی با موضوع دینی بودیم. پس از سال 1385 دبیرخانه جشنواره به تهران نقل مکان کرد و تا سال 1393 دبیرخانه در تهران به کارش ادامه داد و اختتامیه جشنواره در مشهد برگزار می‌شد که فقط در سال 1393 هم دبیرخانه تهران بود و هم نمایش آثار و اختتامیه.
اما در بحث تمرکززدایی از پایتخت، جشنواره به مشهد برگشت؛ چون خاستگاه جشنواره در این استان بوده و یکی از ویژگی‌های این استان، حضور بارگاه منور آقا امام رضا(ع) در مشهد است؛ زیرا هنرمند جوانی که در جشنواره حضور دارد، در کنار بحث سینمای دینی، می تواند به زیارت امام رضا(ع) برود و روح معنویش را صیقل دهد و این تأثیر در نگاه و کار هنرمند جوان تأثیر بسیاری دارد. امسال به جز جشنواره و نمایش آثار در مشهد مقدس، تلاش کردیم که این آثار در استان‌های دیگر هم به نمایش گذاشته شود. ما حتی در سال‌های 85 و86 همزمان با نمایش آثار در ایران، موفق شدیم در چند کشور اسلامی هم این کارها را به نمایش بگذاریم. حتی در سال 1387 در دانشگاهی در هندوستان نشست‌های نقد و بررسی آثار را داشتیم و در واقع نگاه جشنواره، نگاهی جهان شمول است و تلاش داریم که وسعت این نمایش آثار در کشورهای دیگر بیشتر شود.
درباره اهداف برگزاری جشنواره رویش بگویید؟
من معتقدم که جشنواره رویش نوعی کلاس آموزشی است برای جوانان هنرمند و دانشجویان رشته سینمایی؛ زیرا در مدت چند روز برگزاری جشنواره، با دیدن آثار و نقد و بررسی و گفت‌وگوهای خودمانی با هنرمندان، می توانند کلی مطالب مفید در زمینه سینما یاد بگیرند و یاد بدهند.
در دوره جدید برگزاری جشنواره رویش، دو موضوع محور کار ماست که باید بدان توجه شود. یک موضوع مدافعان حرم که بی‌تردید امسال نگاه ویژه ای به این موضوع خواهیم داشت و دومین مطلب، موضوع جنگ یمن و مقاومت اسلامی در یمن است.
آیا قرار است نشریه «تاک» تعطیل شود؟
به هیچ عنوان این گونه نیست. نشریه تاک در دوره گذشته جشنواره مطبوعات جایزه گرفته و قرار است به صورت فصلنامه منتشر شود. تاکنون به صورت ماهنامه منتشر می شده، ولی با تغییراتی در کیفیت و موضوعات نشریه، در سال 1395 تصمیم گرفته شد به صورت فصلنامه انتشار یابد و هر فصل به یک موضوع هنری و فرهنگی خاص مثل سینما، تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی پرداخته شود.
نظر شما