در گشت و گذارهای خبری ام به گزارش طلبه هایی رسیدم که آستین بالازده بودند تا در پاکسازی طبیعت سهمی داشته باشند.

طلبه های کم سن وسال مشهدی که در یک اردوی تفریحی به دماوند، دلشان از دورریزهای ناجوانمردانه انسانی می گیرد و صدای کمک خواستن محیط زیست را بوضوح می شنوند.

پس دست به کار می شوند و صد وده کیسه زباله را از روی زمین برمی دارند. صد وده طلبه ای که از گردش شان صرفنظر می کنند تا به وضعیت نازیبا و آشفته یک تکه از ایران، سامان ببخشند.

واقعاً چطور می شود که بعضی از مسافرانی که قدم رنجه می کنند به چهارگوشه دنیا به نظافت و بهداشت محل سیاحت شان اهمیت می دهند اما جمع کثیری، نه...

به امید روزی که این فرهنگ و شعور ناب همه گیر شود و مسافر و بومی چون طلبه های حوزه علمیه سیدالشهدای مشهد، خودشان را دوستدار سرزمین و زیبایی و دین شان نشان دهند.