متأسفانه در زمانه ما کم فروشی، شده نرخ رایج بازار و انگار هر کسی این کار را نکند، ساده‌لوح است و از مرحله پرت! بسته‌بندی مواد غذایی با هوا پر می‌شود، قوطی‌های کنسرو و کمپوت و بطری‌های روغن و دیگر مواد خوراکی کوچک و کوچک‌تر می‌شود تا بدون کاهش قیمت ظاهری، کم‌فروشی در جای دیگری انجام شود.
اما یکی دو روز پیش من با نوع عجیب و زشتی از کم‌فروشی مواجه شدم که واقعاً باعث حیرت بود و البته خجالت از اینکه چطور در یک کشور اسلامی چنین اتفاقی رخ می‌دهد و با داشتن نشان استاندارد و پروانه ساخت و درست جلوی چشم انبوه سازمان‌های نظارتی، یک تولید‌کننده، قوطی محصولش را تا نصفه پر می‌کند و می‌دهد دست خلق‌الله و صدایی هم از جایی در نمی‌آید!
برای خرید چسب کاشی به مغازه ابزارفروشی رفتم و سه سطل پنج کیلویی و سه قوطی یک کیلویی، چسب کاشی خریدم. جالب اینجا بود که سطل پنج کیلویی کمی بیشتر از سه کیلو وزن داشت و کاملاً سرخالی بود و قوطی‌های یک کیلویی نیز کمی بیشتر از نیم‌کیلو وزن داشتند!
همین موضوع علاوه بر خسارت مادی یعنی همان کم‌فروشی که به مشتری تحمیل می‌کرد باعث شد محاسبه کاشیکار به هم بخورد و من دوباره مجبور به طی مسافت و خرید چسب شوم تا کمبودی که حسابش را نکرده بودیم جبران شود.
حالا پرسش این است که مگر قرآن کریم نمی‌فرماید «ویل للمطفّفین» یعنی وای بر کم‌فروشان؟ چطور آن شرکت تولیدی رویش می‌شود یک جنس نچندان ارزشمند را این‌گونه با دزدی و کم‌فروشی در حد 40درصد گران‌تر به مردم بفروشد؟ آیا چنین دزدانی به فکر کیفیت محصولشان هستند یا باید منتظر بود 6 ماه بعد، کاشی‌های دیوار با اولین رطوبت فرو بریزد و پرسش آخر اینکه گیریم عده‌ای راه و رسم مسلمانی را از یاد برده‌اند؛ در این میان نقش سازمان‌های نظارتی مانند اداره استاندارد، سازمان تعزیرات و اتحادیه‌های صنفی چه می‌شود؟ مگر این عزیران نان‌خوران بیت‌المال همین مردم نیستند؟ پس چرا نظارتی در کار نیست؟
نظر شما