آمریکا و متحدان اروپایی‌اش طی بیانیه‌ای خطاب به روسیه تأکید کردند که این کشور باید با آتش بس، سوریه را نجات دهد. از سوی دیگر همزمان با پیروزی‌های تازه ارتش سوریه و جبهه مقاومت، بویژه در «حلب»، لندن، پاریس و واشنگتن عجولانه خواستار نشست فوق‌العاده شورای امنیت شدند. این نشست هم تشکیل شد، اما چنانکه قابل پیش‌بینی بود، تنها تنش‌های پنهان را عمومی کرد و به رسانه‌های جهان کشاند. اکنون نبردهای میدانی در سوریه با شدت بیشتر به اتاق‌های سازمان ملل هم رسیده است. آمریکا و متحدان غربی‌اش که نیروهای تحت حمایت خویش را رو به زوال و مهم‌تر از همه حلب را در آستانه سقوط می‌بینند، قادر به حفظ نقاب آرامش و دیپلماسی ریاکارانه خویش نیستند. آن‌ها خوب می‌دانند تصرف حلب پایان دسیسه‌های چند ساله آنان در سوریه خواهد بود و مهر تأییدی بر پایان دعوای ماندن یا رفتن اسد.
نظر به آنچه آمد، آمریکا بشدت تلاش می‌کند تلافی ضعف تروریست‌های محاصره شده در حلب را در میادین دیپلماسی جبران کند، بنابراین همراه با متحدان خویش هجوم بی‌سابقه‌ای را علیه روسیه و متحدان بشار اسد تدارک دیده و برای کاهش فشار حملات هوایی روس‌ها که نقطه ضعف تروریست‌هاست، تهدید کرده که این نوع عملیات‌ها و حمایت از اسد توسط مسکو و تهران می‌تواند در آینده جنایت جنگی تلقی شود.
باید پذیرفت که برتری ظاهری امروز صدای معارضان سوری که نادانسته به پوششی برای حمایت از خونخواران و آدمکشان داعش و النصره بدل شده‌اند، به مدد ارتش رسانه‌ای غرب است. آن‌ها قادرند هر چه را که اراده می‌کنند به عنوان حقایق موجود سوریه به افکار عمومی جهان القا کنند. به طور مثال همین عصبانیت آن‌ها از حملات روس‌ها به مواضع تروریست‌ها و تظاهر به حمایت از جان غیرنظامیان یک نمایش تهوع‌آور خواهد بود، اگر کسی به دقت اخبار فتح شهر «منبج» را توسط نیروهای مورد حمایت آمریکا در سوریه و با پشتیبانی حملات سنگین هوایی این کشور دنبال کرده باشد.
در آن عملیات چون نیروی زمینی حمله کننده در مقابل داعش بسیار کم بود، هجوم سنگین هوایی جای خالی آن را پر کرد. در نتیجه بیش از 450 نفر بر اثر حملات هولناک و بمباران‌های بی‌سابقه آمریکایی‌ها در منبج کشته شدند. سپس در خبری کوتاه آن‌ها اعلام کردند که بیش از 80 درصد کشته شدگان غیرنظامی و بیشترشان زنان و کودکان بوده‌اند. البته تمام دنیا بسرعت از این خبر گذشت و باز به حملات روسیه و محاصره حلب برگشت. تجربه نشان داده، هر کجا تروریست‌ها کم می‌آورند، حامیان غربی آن‌ها حملات ایذایی رسانه‌ای خود را آغاز می‌کنند، اما باید پذیرفت که این شاید سنگین‌ترین جمله رسانه‌ای غرب علیه روسیه، ایران و حکومت اسد و برای حفظ تروریست‌ها بویژه در حلب از ابتدای این درگیری‌ها تاکنون بوده است. باید منتظر ماند و دید آیا مسکو و تهران چاره‌ای برای این حملات رسانه‌ای گاه به گاه دارند و در مقابل این یکی چه خواهند کرد؟