به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آن روز که میثم تمار را به بالای دار بردند، چه گناهی داشت؟! حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) چه گناه و جرمی داشتند که پیشنهاد آن حضرت را قبول نکردند و عمر سعد گفت:
اشهدوا لی عند الامیر انی اول من رمی
نزد امیر (عبید الله بن زیاد) گواهی دهید که من اولین کسی بودم که به سوی حسین (علیه السلام) تیر پرتاب نمودم.
و سرانجام او را شهید کردند، و در نتیجه بعد از این جریان بر و فاجر با یزید بد شدند و به او لعن و نفرین کردند. آنان حضرت را بین السلة و الذلة؛ (یا جنگ و شمشیر و یا ذلت و خواری) مخیر نمودند و نزول بدون شرط و قید بر حکم و تسلیم ذلت بار را از آن حضرت خواستند: ان تنزل علی حکم الامیر عبیدالله بن زیاد
(باید بر حکم عبید الله بن زیاد سر نهی). یعنی تسلیم خفت بار و بدون قید و شرط به گونه‌ای که هر چه خواستند با آن حضرت بکنند، یا بکشند یا آزاد کنند؛ ولی حضرت راه سوم غیر از سله و ذله را پیشنهاد دادند، و آن رها کردن آن حضرت بود تا به سر حدات برود و یا به همان جا که آمده بود بر گردد. بنابراین، این سخن که یزید در مجلس خود در پاسخ کسی که گفت:
کان امیرالمؤمنین (یعنی معاویه) یکره هذا.
امیرمؤمنان معاویه از شهادت و به قتل رساندن امام حسین (علیه السلام) کراهت داشت. و یزید در جواب او گفت:
و الله لو خرج علیه لقتله
به خدا سوگند، اگر امام حسین (علیه السلام) بر معاویه خروج می‌کرد، قطعاً او را می‌کشت.
دروغ است، زیرا آن حضرت در طول ده سال علیه معاویه خروج نکرد، و گرنه چرا پیشنهاد ترک مخاصمه را داد؟! آیا مگر آن حضرت بر تو خروج کرد که چنین می‌گویی؟!

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 145
محمد حسین رخشاد